گروه تروریستی و تروریست‌پرور پ.ک.ک به شکل فعلی آن در عراق و سوریه و ترکیه و بعضا در نزدیکی مرزهای ایران تهدید جدی علیه امنیت همه کشورهای منطقه محسوب می‌شود و با این حال همچنان به عضوگیری نیروی انسانی ادامه می‌دهد.
در کنار این ها، بحث ریزش‌ها در گروه پ.ک.ک و پژاک نیز جای تأمل دارد.
به گفته محمود شیخ زاده، یکی از سرکردگان سابق پ.ک.ک که حدود دو ماه قبل از این گروه جدا شد، پ.ک.ک و زیرشاخه های آن علی‌رغم جذب دائم نیرو، به دو دلیل شدیداً از کمبود نیروی انسانی رنج می‌برد:
۱. هلاکت تروریست‌ها در نبرد با ارتش ترکیه؛ از چند هزار شبه‌نظامی از کشورهای منطقه، حدود ۳۰۰۰ نفر از اعضا طی یک سال گذشته در مناطق و به انحاء مختلف به هلاکت رسیدند.
۲. علاوه بر این، موج جدیدی که از فرار یا خودکشی برخی از اعضای جداشده از پ.ک.ک خبر می‌دهد نیز به میزان قابل توجهی از تعداد آنان کاسته است. هرچند طبیعی است که این افراد پس از جدایی از گروه در وحشتی باورنکردنی از انتقام قرار گرفته و ترجیح دهند از آن پس زندگی خود را در گمنامی و بی‌خبری مرگ‌آلود سپری کنند.
حتی در برخی موارد پس از اینکه رسانه‌ها خبر از کشته شدن فرد خاصی می‌دهند، تا زمانی که این خبر توسط پ.ک.ک تکذیب یا تأیید نشود، خانواده‌های اعضای گروه در بی‌خبری به سر می‌برند.
همچنین به اذعان اعضای سابق گروه، عده ای پس از مشاهده وضعیت موجود در گروه و جنایات بیشماری که سران گروه در حق غیرنظامیان مرتکب می شوند از دیگر عوامل ریزش نیرو می باشد.
در هر حال عوامل فراوانی در بحران ریزش نیرو در پ.ک.ک و پژاک دخیل می باشند.
اخیرا نیز بنا به اخبار موثق واصله از کشورهای درگیر تروریسم پ.ک.ک و پژاک با گسترش شیوع کرونا در کمپ های گروه و وضعیت فاجعه بار مقرها آمار افراد جدا شده از گروه به بالاترین حد خود در چند سال اخیر رسیده است.
تا جاییکه هر عضوی که اراده کند از گروه فرار نماید، به دلیل وضعیت آشفته و فرار فرماندهان و نبود نگهبانان افراد به راحتی موفق به فرار می شوند.
