انجمن بی تاوان: مروری بر کتاب های عبدالله اوجالان موئسس پ.ک.ک و نیز مصاحبه وی با یالچین کوچوک و تبلیغات رسانه‌ای گروه پ.ک.ک بیانگر این است که ادعای ضدیت با امپریالیسم و آمریکا از پایه‌های فکری عبدالله اوجالان و گروهش بوده و گروه مارکسیستی چون پ.ک.ک قاعدتاً باید در نقطه مقابلِ کاپیتالیسم باشد، اما رفتار فعلی این گروه و نیز همکاری‌های پنهان و آشکار بین آمریکا و پ.ک.ک خلافِ این ادعا را اثبات می‌کند و نمونه‌های فراوانی وجود دارد که بیانگر چرخش پ.ک.ک به سمت آمریکا است. واشنگتن نیز از یکسو در اقدامی فریبکارانه پ.ک.ک را در لیست سازمان‌های تروریستی قرار داده، اما از سوی دیگر بصورت پنهان و آشکار از این گروه حمایت می‌کند.
سران پ.ک.ک نیز هیچ ابایی از آشکار ساختن وجود رابطه بین آمریکا و این گروه را ندارند. جمیل بائیک از سران گروه پ.ک.ک مرداد ماه ۱۳۹۴ در مصاحبه با روزنامه تلگراف انگلیس ضمن پرده برداشتن از گفت‌وگوهای مخفی میان پ.ک.ک و دولت آمریکا خواستار میانجیگری ایالات متحده برای برقراری آتش بس میان پ.ک.ک و دولت ترکیه شد. جمیل بایک در همین مصاحبه درباره مذاکرت پ.ک.ک با آمریکا گفت: رد و بدل پیامها، نامه و نشست‌هایی وجود دارد و ممکن است آن را بیشتر کنند.
اوج کمک‌های آمریکا به پ.ک.ک را می‌توان در حمایت تسلیحاتی آمریکا از شاخه پ.ک.ک در سوریه موسوم به حزب اتحاد دمکراتیک PYD تحت پوشش مبارزه با گروهک تروریستی داعش، مشاهده کرد که حتی مقامات ارشد دولت آمریکا و پ.ک.ک نیز آن را تائید کرده‌اند.
از دلایل حمایت آمریکا و نظام سلطه از پژاک و سایر گروه‌های مسلح و تجزیه طلب، تلاش برای مقابله با قدرت ایران است. روندی که پس از آغاز آشکار طرح خاورمیانه بزرگ از سوی قدرتهای بزرگ بیش از پیش قابل درک است.زیرا در طرح خاورمیانه بزرگ مؤلفه اقوام به عنوان یک ابزار در مسیر اهداف طرح در نظر گرفته شده و بسیاری از تنازعات منطقه‌ای بر مبنای مؤلفه قومیت و مدیریتِ منفعت گرایانه منازعات قومی بنا گذارده شده است.
در این پروژه گروه‌هایی مانند پژاک نقش پیاده نظامی را بازی می‌کنند که چندان به حدود و ثغور جنگی که درگیر آن هستند واقف نبوده و اگر سران آنها به سبب ارتباط مستقیم با کارگزارانِ نظام سلطه از برخی راهبردها مطلع بوده باشند و لیکن سربازانِ خط مقدم که همان اعضای و کادرهای عادی و فریب خورده این گروه‌ها هستند هیچگاه متوجه نخواهند شد که در چه زمینی بازی می‌کنند و شاید اولین قربانیان این پروژه را بتوان سربازان گروه‌های شبه نظامی و تجزیه طلبی عنوان کرد که مبتنی بر ساختار تروریسم قرن ۲۱ حرکت می‌کنند.
