سرکرده گروه تروریستی پ.ک.ک اعلام کرده که با روند کنونی، دلیلی برای ادامه مبارزه وجود ندارد و میزان تلفات این گروه، روز به روز بیشتر خواهد شد.
به گزارش انجمن بی تاوان، در ساعات گذشته در بسیاری از رسانه های ترکیه، خبری درباره عبدالله اوجالان دست به دست می شود که روزنامه نگاران، آن را «بمب خبری» نام نهاده اند.
ماجرا از این قرار است که اوجالان، سرکرده گروه تروریستی پ.ک.ک ( کارگران کردستان ترکیه) به نیروهای تحت امر خود دستور داده که تسلیم شوند. سرکرده گروه تروریستی پ.ک.ک که از سال ۱۹۹۹ میلادی در جزیره ایمره آلی ترکیه زندانی شده اعلام کرده که با روند کنونی، دلیلی برای ادامه مبارزه وجود ندارد و میزان تلفات این گروه، روز به روز بیشتر خواهد شد.
پایگاه خبری مشهور «خبرلر» و پایگاه اینترنتی گازته اوکو متعلق به برادران اوز ایشیک، به نقل از منبعی در سرویس اطلاعاتی میت، اعلام کرده اند که اوجالان، یک پیام اولیه برای فرماندهان پ.ک.ک در کوهستان قندیل در شمال عراق فرستاده و به آنها اعلام کرده که تلفات چند ماه اخیر بسیار بالا بوده و با ادامه وضعیت فعلی، پ.ک.ک عضوی نخواهد داشت!
اوجالان اعلام کرده که به زودی یک نامه مفصل برای سرکردگان پ.ک.ک می نویسد و به آنها می گوید که چرا باید تسلیم شوند و سلاح های خود را بر زمین بگذارند.
تلفاتی که پ.ک.ک را ترساند
از چند ماه پیش و پس از حمله انتحاری دو عضو پ.ک.ک در آنکارا و در برابر ساختمان مرکزی وزارت کشور و پلیس ترکیه، موج جدیدی از حملات هوایی ترکیه علیه پ.ک.ک آغاز شد. اما به دنبال کشته شدن ۱۲ نظامی ترکیه در یک کمین، مقامات آنکارا راه دیگری در پیش گرفتند و از دو تاکتیک جداگانه استفاده کردند:
۱٫سوء قصد خیابانی علیه سران پ.ک.ک در شمال عراق و به ویژه در شهر سلیمانیه.
۲٫حملات هدفمند پهپادی در شمال سوریه و از میان برداشتن چند تن از مهمترین سران نهادهای اقماری پ.ک.ک.
علاوه بر دو تاکتیک هدفمند بالا که در آن، استفاده از مهره های محلی و اطلاعات میدانی، اصلی ترین رکن عملیات های ترکیه بوده، زنجیره بمباران های گسترده ای نیز انجام شد که چندین قرارگاه کوچک و بزرگ پ.ک.ک را با خاک یکسان کرد و گفته می شود در مناطق حساس و استراتژیکی همچون کوهستان گارا، افراد پ.ک.ک به شکل طولانی مدت در غارها و تونل های زیرزمینی زندگی می کنند و عدم تحرک و قرار گرفتن به صورت طولانی مدت در فضای تاریک و مرطوب، بسیاری از آنان را دچار مشکل کرده است.
شاید مهمترین سوال این باشد: آیا سران پ.ک.ک که در گذشته از اجرای برخی دستورات اوجالان خودداری و در برابر او گردن کشی کرده اند، این بار دستور او را اجرا می کنند؟
در پاسخ باید گفت: حتی اگر سران و فرماندهان پ.ک.ک این دستور را اجرا نکنند، نفس صدور فرمان اوجالان، تاثیر روانی قابل توجهی بر رده های میانی و پایینی گروه تروریستی پ.ک.ک خواهد گذاشت.
جنگ روانی یا واقعیت؟
تجارب سالیان گذشته نشان داده که اردوغان و دستگاه امنیتی ترکیه، گهگاه در آستانه انتخابات، از اوجالان و پ.ک.ک استفاده می کنند تا فضا را در سناریوی امنیتی سازی شده، مدیریت کنند.
گاهی هم با استفاده از تاکتیک های رسانه ای و جنگ روانی، روحیه اعضای پ.ک.ک را به هم می ریزند و آنان را وادار می کنند تا در شمال عراق تسلیم شوند. هر چند ممکن است که این بار هم پای یک جنگ روانی در میان باشد، اما در هر حال، پ.ک.ک در تنگنا و بحران قرار گرفته و عملاً زمین گیر شده و ترکیه تا رسیدن به نقطه رفع کامل این تهدید تروریستی، فاصله چندانی ندارد.
چه کسی پیروز میدان است؟
در صورتی که درخواست اوجالان از سوی سرکردگان پ.ک.ک پذیرفته شود و چند تن از سران و فرماندهان اصلی تسلیم شوند، چنین اقدامی چند برنده و پیروز اصلی خواهد داشت که عبارتند از:
۱٫ابراهیم کالن رئیس سرویس اطلاعاتی ترکیه. پروفسور کالن، استاد دانشگاه، ملاصدرا شناس و مسلط بر تاریخ اندیشه که قبلاً پست هایی همچون ریاست اندیشکده مطالعات سیاسی اقتصادی ستا، سخنگویی اردوغان و ریاست گروه مشاوران سیاست خارجی و امنیت ملی نهاد ریاست جمهوری را بر عهده داشت، در شرایطی به عنوان رئیس میت منصوب شد که رسانه ها، او را به عنوان یک فرد نزدیک به اردوغان و یک متخصص سیاست خارجی می شناختند که سابقه و تجربه خاصی در حوزه امنیتی نداشته است.
اما حالا گفته می شود که او اصطلاحاً مدت ها در آب نمک بوده و قبل از آن که رئیس میت شود، به دستور اردوغان، چم و خم کار را از هاکان فیدان فرا گرفته و پس از تحویل گرفتن این پست، زنجیره و شبکه گسترده ای از جاسوسان محلی در سوریه و عراق به وجود آورده که در مهار پ.ک.ک و هدف قرار دادن فرماندهان اصلی این گروه تروریستی، نقش برجسته ای داشته اند.
۲٫ژنرال یاشار گولر وزیر دفاع. ژنرال گولر در دورانی که ریاست ستاد کل نیروهای مسلح ترکیه را در اختیار داشت، به عنوان یک ژنرال خاموش و بی سر و صدا شناخته می شد. او در آن مقطع، در مبارزه با پ.ک.ک، تابع دستورات اردوغان و ژنرال خلوصی آکار وزیر وقت دفاع بود و مسئولیتی متوجه شخص او نبود.
اما حالا خود گولر وزیر دفاع شده و کشته شدن ۱۲ نظامی ترکیه به دست پ.ک.ک، انتقادات فراوانی را متوجه او کرده و ناچار شده برای کنترل امور، چندین بار شخصاً به قرارگاه های مرزی ترکیه در مرز عراق برود. در صورتی که برخی از فرماندهان پ.ک.ک به درخواست اوجالان تسلیم شوند، جای پای گولر مستحکم خواهد شد و حالا حالاها وزیر خواهد ماند.
۳٫ حزب عدالت و توسعه. در انتخابات سراسری و پارلمانی سال ۲۰۲۳ میلادی، حزب حاکم ترکیه توانست به پیروزی ارزشمندی دست پیدا کند. با این حال، بحران اقتصادی و تورم بی سابقه، این حزب را در شرایط دشواری قرار داده است. در صورتی که بخشی از سران پ.ک.ک تسلیم شوند، درآستانه انتخابات شهرداری ها که در فروردین پیش رو برگزار خواهد شد، حزب عدالت و توسعه باز هم یک ابزار امنیتی – اجتماعی کارا برای پیروزی در انتخابات در اختیار خواهد داشت.
۴٫علی یرلی کایا وزیر کشور. در ساختار سیاسی و اجرایی ترکیه، دو نهاد و ساختار مهم امنیتی – انتظامی یعنی ژاندارمری و پلیس، تحت امر وزیر کشور هستند و در مبارزه با ترور نقش مهمی دارند. اما از آنجایی که سلیمان سویلو وزیر پیشین کشور، حواشی فراوانی داشت و آگاه به مسائل امنیتی نبود، مهار پ.ک.ک گهگاه با مشکل جدی روبرو می شد. ولی حالا، علی یرلی کایا به عنوان وزیر کشور، عملاً به عنوان قهرمان مبارزه با ترور و قهرمان مبارزه با مافیا و قاچاق معرفی شده و عملکرد درخشانی داشته و پ.ک.ک را به زانو در آورده است. اگر یرلی کایا با همین کارنامه در انتخابات شهرداری ها در حوزه استراتژیک استانبول نامزد شود، احتمال پیروزی او در برابر اکرم امام اوغلو دور از ذهن نیست.
۵٫دولت باغچلی و حزب حرکت ملی. در ۱۰ سال گذشته که رجب طیب اردوغان ناچار شده در ائتلاف جمهور، با باغچلی شریک شود، در اتخاذ تصمیمات مهم و استراتژیک، همواره نظرات او را جویا شده و امتیازات فراوانی به حزب راست افراطی حرکت ملی یا م.ه.پ داده است. باغچلی، سیاستمداری است که همواره به پرهیز از مذاکره با پ.ک.ک و جنگ تا کشته شدن آخرین عضو این گروه معتقد بوده و در صورتی که اوجالان از اعضای گروه خود درخواست تسلیم شدن کند، باغچلی نیز عملاً از برندگان بزرگ این بازی خواهد بود.
در پایان باید گفت، گروه تروریستی پ.ک.ک از سال ۱۹۸۴ میلادی، مبارزه مسلحانه با ترکیه را آغاز کرده و در دو دهه اخیر، به امنیت کشورهای عراق، ایران و سوریه نیز لطمه زده است. گروه ترورریستی پژاک به عنوان یکی از زیرمجموعه های پ.ک.ک که خود را تابع دستورات اوجالان می داند، علاوه بر ریختن خون بسیاری از فرزندان مدافع جمهوری اسلامی ایران، در فریفتن برخی از جوانان استان های مرزی نیز دست داشته است.
در شمال سوریه نیز، پ.ک.ک عملاً به نیروی میدانی آمریکا تبدیل شده و منابع نفتی سوریه را غارت کرده است. در نتیجه، احتمال تسلیم شدن فرماندهان پ.ک.ک به دستور اوجالان، رویداد امنیتی مهمی خواهد بود.
