وقتی پازل‌ها را کنار هم می‌گذاریم، می‌بینیم که اوجالان نه تنها از سال ۱۹۹۹ تسلیم ترکیه شده، بلکه از همان ابتدا پروژه‌ای از سوی دولت ترکیه بوده است.
زندگی عبدالله اوجالان و شبهات و نقاط تاریک پیرامون او اغلب مورد بحث قرار می‌گیرد. ازدواج با دختر یکی از مقامات میت و سپس پیوستن به نزدیک‌ترین دوستانش در میت، سوالاتی هستند که اغلب مورد بحث قرار می‌گیرند و تلاش‌هایی برای یافتن پاسخ آنها صورت می‌گیرد.
بخصوص اینکه منحل کردن پ ک ک و اعلام پایان جنگ مسلحانه بدون هیچ پیش شرطی شبهات را مضاعف کرد که چرا اوجالان بر مبنای منافع ملی ترکیه حرکت می کند؟
تاکنون شواهد زیادی در مورد ارتباط اوجالان با میت ارائه شده است. یکی از این شواهد، اظهارات آونی اوزگورل، روزنامه‌نگار ترک، است.
آونی اوزگورل: اوجالان را در مقر میت دیدم
آونی اوزگورل به عنوان یک عضو راست‌گرا در ترکیه شناخته می‌شود و روابط محکمی با میت دارد. او یکی از کسانی است که ادعا می‌کند اوجالان با میت همکاری داشته است. در واقع، اوزگورل کسی است که ادعا می‌کند مستقیماً در مقر میت با اوجالان ملاقات کرده است. اوزگورل نه تنها اکنون این را می‌گوید، بلکه از سال ۱۹۹۳، همیشه این را می‌گفته است.
در سال ۲۰۰۳، آونی اوزگورل برجسته‌ترین و جامع‌ترین بیانیه خود را در مورد این موضوع منتشر کرد.
در ۲۷ اکتبر ۲۰۰۳، آونی اوزگورل مصاحبه‌ای با روزنامه نش دوزل انجام داد که در آن اوزگورل فاش کرد که عبدالله اوجالان را در آژانس فکری ترکیه، یک سازمان دفاعی و شاخه‌ای از آژانس اطلاعاتی ترکیه (میت) دیده است.
مصاحبه اوزگورل به شرح زیر است:
آونی اوزگورل: بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹، برای دریافت و انتشار مجلات به آژانس فکری ترکیه می‌رفتم. «آژانس فکری» ترکیه، آژانسی متعلق به «میت» بود. هر وقت به آنجا می‌رفتم، یک مرد جوان مو مشکی را می‌دیدم، اما با هم صحبت نمی‌کردیم. سال‌ها بعد، وقتی عکسی از عبدالله اوجالان دیدم، فوراً به یاد آوردم که شخصی که در آن موسسه می‌بینم، عبدالله اوجالان است. اما این را با اطرافیانم به اشتراک نمی‌گذاشتم.
در سال ۱۹۹۳، اوجالان گروهی از روزنامه‌نگاران، از جمله من به عنوان سردبیر مجله پانوراما، را به آنجا دعوت کرد. پس از پایان سخنرانی اوجالان، از آنجایی که ما یک مجله هفتگی بودیم، می‌خواستم مصاحبه‌ای اختصاصی با او داشته باشم. اوجالان درخواست من را پذیرفت. در طول مصاحبه به او گفتم: «جایی در آنکارا در خیابان ازمیر به نام آژانس اندیشه وجود داشت. ممکن است اشتباه کنم، اما یادم می‌آید که شما را آنجا دیدم.» اوجالان به من گفت: «نه، اشتباه نمی‌کنید، درست به یاد دارید، اما الان وقتش نیست. من این چیزها را در زمان مناسب فاش خواهم کرد.»
آونی اوزگورل: حداقل آنها باید با میت در ارتباط می‌بودند و افراد مورد اعتمادی بودند. در ترکیه، اگر شخصی وارد موسسه‌ای شود که توسط نیروهای امنیتی تأسیس شده و بدون توقف حرکت کند، یا افسر وظیفه است یا کسی که به شدت به او اعتماد دارند. چیز دیگری وجود ندارد.
نشه دوزل: قبلاً گفته می‌شد که همسر اوجالان، کسیرا ییلدیریم، پدر یکی از مقامات میت بوده است. شما می‌گویید که من اوجالان را در یک آژانس متعلق به میت دیده‌ام. اوجالان گفته است که مردی به نام پیلوت نقش اصلی را در تأسیس پ.ک.ک ایفا کرده و او عضو میت بوده است. پس نظر شما در مورد این واقعیت که در ابتدای تأسیس پ.ک.ک این همه ارتباط با میت وجود داشته چیست؟
آونی اوزگورل: عبدالله اوجالان فردی است که از نظر باورهای ایدئولوژیک ضعیف است. او فردی عملگرا است که می‌تواند به هر کسی کمک کند. اگر چنین فردی در یک جنبش کردی رئیس جمهور شود، توسط دولت ترکیه پذیرفته می‌شود.
ناشا دوزل: اگر دولت از ابتدا از تأسیس پ.ک.ک آگاه بود، چرا ۴۰ هزار نفر از مردم ما جان باختند و دولت نتوانست این را کنترل کند؟
آونی اوزگورل: به نظر من، دولت نمی‌خواست آن را کنترل کند زیرا جنوب شرقی ترکیه به عنوان یک بخش تشکیل شده بود. وجود جنبشی مانند پ.ک.ک به دولت اجازه داد تا از بودجه‌های پنهان خود پول برداشت کند. آنها همچنین به دلیل حضور پ.ک.ک انواع فشارها را بر جامعه وارد کردند. برخی از اعضای “ژیتم” بودند که نه پلیس بودند و نه سرباز. برخی از این افراد، مانند یشیل (محمود ییلدیریم)، بزرگ شدند و قوی شدند. همچنین گروه‌هایی در تیم «ژیتم» بودند که وقتی یک ماشین معمولی از جلوی آنها رد می‌شد، آن را متوقف کرده و راننده را می‌کشتند. در همان زمان، آنها در جنوب شرقی ترکیه از تجارت مواد مخدر پول زیادی به دست می‌آوردند. در نتیجه، بین طرح دولتی و این محافل که با پول‌های نامشروع زندگی می‌کردند، تعادلی وجود داشت. بسیاری از گروه‌ها از این وضعیت در جنوب شرقی سود می‌بردند. سلاح‌های گرفته شده از پ.ک.ک را دوباره به پ.ک.ک می فروختند . تا همین اواخر، پ.ک.ک از گلوله‌های ساخته شده در کارخانه‌های دولتی ترکیه استفاده می‌کرد. به محض اینکه پ.ک.ک را نابود می‌کردید، چنین چیزهایی متوقف می‌شد و این تعادلی که شکل گرفته بود، از بین می‌رفت.
ماموریت اوجالان چه بود؟
بیست و دو سال از اظهارات آونی اوزگورل می‌گذرد و سخنان او برای درک بهتر تاریخ تاریک اوجالان بسیار مهم است. چرا کردها در جنگ ۴۱ ساله علیه پ.ک.ک به هیچ دستاوردی نرسیدند و چرا عبدالله اوجالان حتی پس از این همه سال، حقوق فرهنگی کردها را از دولت مطالبه نکرد؟ وقتی همه این پازل‌ها را کنار هم می‌گذاریم، می‌بینیم که عبدالله اوجالان از سال ۱۹۹۹ به طور کامل تسلیم دولت ترکیه نشده است، بلکه از همان ابتدا پروژه‌ای از سوی دولت ترکیه بوده و برای محدود کردن جامعه کردها مورد استفاده قرار گرفته است. این صحنه‌ها که در دو یا سه ماه گذشته پدیدار شده‌اند، به نظر می‌رسد نشان می‌دهند که دولت ترکیه می‌خواهد با پروژه ۵۰ ساله خود به دستاوردهای بزرگی دست یابدو خلع سلاح و منحل کردن پ ک ک پایان این پروژه هست.
