ماهیت تروریستی گروهک‌هایی همچون پ.ک.ک، منافقین و پژاک اقتضا می‌کند که از زنان به نحوی استفاده کنند که زمینه‌های خروج آن‌ها از یک زندگی تروریستی را کاهش دهد،افزایش سری جایگاه در درون گروهک نسبت به مردان و درعین‌حال ترساندن از عواقب خروج از گروه می‌توانند مهم‌ترین دلایلی باشد که تجربه تاریخی مواجهه با آن‌ها این مسائل را اثبات کرده است.

در گروهک منافقین انتخاب شورای رهبری از زنان سازمان نمونه‌ی بارزی است که در تاریخ ثبت‌ شده است از طرفی گروهک‌هایی همچون پژاک که با شعارهای همچون آزادی زن، جدایی زن از بستر خانواده و کثرت فرماندهی زنان در گروهک بهانه‌هایی برای فریب زنان در جهت جذبشان دست‌وپا می‌کنند و از سوی دیگر همواره قالب‌های درون‌گروهی را در خوددارند که هر فردی را به بن‌بست می‌کشاند.

لذا در گروهک‌های تروریستی پژاک و پ.ک.ک ارتقاء زنان و انتصاب زن به فرماندهی کمتر از یک سال به طول می‌انجامد.شاید بتوان ادعا کرد گروهک پ.ک.ک با تقلید از منافقین با انتخاب همزمان جمیل بایک و بسه هوزات به رهبری شورای پ ک ک و پژاک به‌جای مراد کارییلان با حضور یک زن در رأس گروهک اهداف فریبنده خود را به‌حداعلا رسانده‌اند.

این موضوع در حالی است که شورای رهبری پ.ک.ک که طی چند سال اخیر از آن به‌عنوان کنگره‌ی جوامع کُرد(KCK) نام‌برده شده، تاکنون تحت ریاست یک‌نفره‌ی “مراد قاراییلان” اداره می‌شد.

از طرفی حاجی احمدی پس از ۱۰ سال سرکردگی در پژاک با تغییر شیوه مدیریتی و انتخاب یک زن بنام اویندار ریناس به ریاست شورای رهبری تغییری در رویه مدیریتی اتخاذ کرد.

گفتنی است این مسائل نشان می‌دهد گروهک‌های تروریستی تلاش می‌کنند ویترینی منطقی برای جذب زنان فراهم کنند، درحالی‌که مسیری یک‌طرفه را برای خود ترسیم می‌نمایند و اعتقاددارند که فردی که وارد می‌شود دیگر اجازه خروج ندارد.