به گزارش انجمن بی تاوان به نقل از دیلی صباح، مولود چاووش‌اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه در پخش زنده در حالی که به “جناح سوری گروه پ ک ک” اشاره می‌کرد، گفت: “فرانسه قصد داشت به عناصر ی پ گ (یگان‌های مدافع خلق) کمک کند تا یک دولت تروریستی در شمال سوریه تشکیل دهند. اما پس از عملیات چشمه صلح، برنامه‌های آن‌ها به هم ریخته است”.
چاووش‌اوغلو تصریح کرد: سیاستمداران کرد بسیاری هستند که از استعداد و توانایی لازم برای نمایندگی کردهای سوریه در مناطق مربوطه خود برخوردارند؛ اما تروریست‌های ی پ گ در این دسته نمی‌گنجند و افرادی نیستند که بتوان با آن‌ها همکاری کرد.
این دیپلمات ارشد در ادامه پخش زنده دولت فرانسه را به خاطر حمایت از “حاکمیت غیرقانونی خلیفه حفتر در لیبی” مورد شماتت قرار داد و تأکید کرد فرانسه بر خلاف بیانیه ناتو، به حمایت از حفتر ادامه می‌دهد.
روز پنجشنبه، ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو اظهار کرد: ناتو آماده است تا از دولت شناخته شده بین‌المللی لیبی به رهبری فائز السراج پشتیبانی کند.
ینس استولتنبرگ در مصاحبه با روزنامه ایتالیایی لارپوبلیکا، خاطرنشان کرد: ناتو دارای ۳۰ شریک است که در بسیاری از موضوعات، مواضع مختلفی دارند؛ اما ترکیه همچنان یک متحد مهم به شمار می‌آید.
وی همچنین عنوان کرد که ناتو از تلاش‌های سازمان ملل متحد برای یافتن یک راه‌حل صلح‌آمیز به منظور مقابله با تنش‌های میان لیبی و سوریه حمایت می‌کند. در لیبی، یک تحریم تسلیحاتی وجود دارد که باید از سوی همه طرفین مورد احترام قرار گیرد.
ینس استولتنبرگ تأکید کرد: با این حال، این به معنای آن نیست که نیروهای تحت رهبری [خلیفه] حفتر و دولت فائز السراج، تنها دولت به رسمیت شناخته شده از سوی ملل متحد، در یک کفه ترازو قرار گیرند.
دولت لیبی که به عنوان “دولت وفاق ملی لیبی” نیز شناخته می‌شود، از آوریل سال ۲۰۱۹ مورد حمله نیروهای مسلح خلیفه حفتر قرار گرفته است.
نیروهای حفتر در شرق لیبی چندین چندین حمله را برای تصرف طرابلس انجام داده‌اند که در این خشونت‌ها بیش از هزار نفر کشته شده‌اند.
دولت لیبی عملیات “طوفان صلح” را از ۲۶ مارس برای مقابله با حملات به پایتخت آغاز کرد.
لیبی از زمان برکناری معمر قذافی در سال ۲۰۱۱، دیکتاتور مخلوع شاهد دودستگی و جنگ و ناآرامی است و دو دولت یکی در غرب (دولت وفاق ملی به ریاست فائز السراج) و دیگری در شرق (به ریاست خلیفه حفتر) بر این کشور سلطه دارند که هر یک تلاش دارد با شکست دیگری، کنترل کل کشور را در دست بگیرد. دولت اول از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شده و دولت شرق لیبی هم از سوی برخی کشورها از جمله روسیه حمایت می‌شود.
