انجمن بی‌تاوان: هدف پ.ک.ک از ایجاد پژاک در حقیقت جبران خسارت های وارد شده در جنگ با ارتش ترکیه بود که در طول چندین سال درگیری نوعی بی باوری و عدم کسب پیروزی در مقابل ارتش ترکیه دیده می شد و از لحاظ سیاسی و دیپلماتیک، پ.ک.ک به طور کلی در یک بن بست قرار گرفته بود؛ به ویژه از طرف اروپائیان در لیست تروریسم قرا گرفته بودند و فعالیت های سازمان در اروپا با مشکلاتی روبرو بود و نمی توانستند به راحتی به قندیل تردد کنند و همچنین با حمله آمریکا به عراق فضای سیاسی جدیدی در خاورمیانه پدید آمده بود و دقیقا زمانی بود که بیشتر مخالفان جمهوری اسلامی ایران انتظار داشتند که بعد از عراق نوبت ایران است و آمریکا به ایران حمله خواهد کرد و مخالفان ایران در خارج از مرزها خود را آماده می کردند که در این پروسه پ.ک.ک نیز برای اینکه از قافله عقب نماند با عجله یک گروه جدید بنام پژاک را تاسیس کرد.
تاسیس پژاک کار سختی نبود. چرا که پ.ک.ک تجربه کافی در تاسیس گروه و جنبش های گوناگون را داشت و در حقیقت پ.ک.ک طی یک جلسه دو روزه بخشی از نیروهایش را جدا کرد و نام آن را گذاشت پژاک.
از همه مهمتر اینکه سالروز تاسیس پژاک با سالروز تولد منحوس قاتل هزاران انسان بی گناه یعنی عبداله اوجالان معنادار بود. پ.ک.ک آنچه را که تصور می کرد این بود که در سایه سالروز تولد عبداله اوجالان پژاک بیشتر شناخته خواهد شد و دیده خواهد شد اما مسئله تماما برعکس شد. همزمانی تاسیس پژاک در سایه سال روز تولد عبداله اوجالان معنای خود را از دست داد و با این معنا آنچه را که پ.ک.ک علیه کردها در ترکیه انجام داده بود چیزی جز تهدید و خشونت نبود؛ بلکه عبداله اوجالان بعد از دستگیری راجع به سوال قاضی دادگاه درباره قتل عام کودکان کرد که هنوز در گهواره بودند گفت: من خبر ندارم این نوع عملیات ها بدون آگاهی من صورت گرفته شده است و اینگونه از خود رفع مسئولیت کرد.
تاسیس پژاک در سال روز تولد عبداله اوجالان در واقع پذیرش عملکرد اوجالان و پذیرش جنایت هایی بود که آن ها در ترکیه مرتکب شده بودند و پژاک نیز با الهام گرفتن از ایدئولوژی اوجالان در کردستان ایران بیش از صدها نفر از کردها را با بهانه های گوناگون به قتل رساند و ده ها کودک بی سرپرست ماندند و ده ها کارخانه و کارگاه و پرورش ماهی را به تعطیلی کشاندند و ده ها روستا در نوار مرز نیز خالی از سکنه شدند.
تاسیس پژاک توسط پ.ک.ک در اکسن ایدئولوژی عبداله اوجالان هیچ دستاوری برای پ.ک.ک نداشت؛ چرا که کردها به این واقعیت پی برده بودند که تاسیس خود پ.ک.ک نیز چیزی جز بدبختی و آوارگی برای آن ها به ارمغان نداشته است و اندک امید آن ها برای حل مسئله کردها نیز با تاسیس پ.ک.ک بر باد رفت.
