گروهک تروریستی( پژاک) یک گروه شبه نظامی است که در سال ۲۰۰۴م در کردستان ایران تشکیل شد. این گروه از این سال به بعد تلاش های سیاسی و نظامی خود را علیه جمهوری اسلامی ایران شروع کرد و خود را شاخه ایران گروه تروریستی پ.ک.ک معرفی نمود. پژاک با حمایت مستقیم آمریکا تشکیل شده و از آن طرف مرزها به ایران تجاوز کرده و مردم ساکن در مناطق مرزی را آزار می دهد. هیچ سنخیت اعتقادی و فکری بین مردم کرد منطقه با این گروهک وجود ندارد و افکار لائیک آنها را، مردم و روحانیون کرد قبول ندارند و علت استمرار حضورشان فقط حمایت و پشتیبانی آمریکا و غرب می باشد.

بعد از انقلاب اسلامی در ایران، عوامل خارجی به رهبری آمریکا تلاش نموده اند با ایجاد شکاف قومیتی، کشور را با بحران هویت روبه رو ساخته و از این طریق اقتدار نظام اسلامی را در تحقق اهداف، آرمانها و منافع ملی خود که در تناقض با اهداف برتری طلبانه آمریکاست با مشکل مواجه سازد. در این خصوص یک پیمایش تاریخی نشان میدهد بیشترین دخالت آمریکا و جهان غرب پس از انقلاب برای واگرایی قومیتی در ایران، مناطق کردنشین بوده و فعالیت گروهکهایی چون حزب منحله دموکرات، کومله و چریک های فدایی خلق در دهه ۶۰ و گروهک پژاک در سالهای اخیر در همین مسیر بوده است. البته با هوشمندی رهبران سیاسی و امنیتی کشور و مردم کرده این گونه حرکات ره به جایی نبرده و با شکست مواجه شده است.
دشمن به درستی به رمز پیروزی انقلاب اسلامی پی برده و می داند رمز دوام و بقای نظام، وحدت و انسجام ملی و همگرایی همه اقوام و اقشار ملت است و پاشنه آشیل نظام نیز همین نکته می باشد، چرا که جامعه ایران شامل اقوام و مذاهب مختلف است و هنر انقلاب اسلامی و امام خمینی متحد ساختن این اقوام مختلف بوده است.
از سوی دیگر به کردستان به دلایل متعدد همیشه مورد توجه احزاب و افرادی بوده که از یک طرف، ادعای دلسوزی و حمایت مردم کرد را داشته اند و از طرف دیگر،هیچ اعتقادی به تاریخ، هویت، دین و ارزش های کردها نداشته اند.
پ.ک.ک برای رسیدن به هدف بزرگ خود اصطلاحا(تأسیس کردستان بزرگ) مبارزاتی طولانی را با دولت ترکیه داشته و به یکی از مهم ترین چالش های امنیتی ترکیه در سه دهه اخیر تبدیل شده است. با دستگیری رهبر گروه (عبدالله اوجالان) در تاریخ ۱۳۷۷/ ۱۲ / ۲۷ ش، فعالیت های آن وارد مرحله جدیدی گردید و در سال ۱۳۸۲ش/۲۰۰۳م کنگره خلق کردستان با هدف اتحاد عملی بین گروه های کردی و ایجاد کشور کردستان بزرگ به رهبری معنوی اوجالان در مقر هارون تشکیل گردید. این کنگره برای پیشبرد اهداف خود، کردستان بزرگ را به چهار جهت اصلی تقسیم و برای هریک شاخه خاصی در نظر گرفت. جهت اصلی مورد نظر شامل شمال (ترکیه و ارمنستان)، منطقه جنوب (عراق)، منطقه شرق (ایران) و منطقه غرب (سوریه) می شود.
پ.ک.ک تا قبل از تشکیل این کنگره، هیچ گونه تحرکاتی در مناطق کردنشین ایران نداشت. و از این مرحله به بعد گروهک تازه به دوران رسیده «پژاک» که در واقع شکل شبیه سازی شده پ.ک.ک است، در منطقه شرق کردستان بزرگ – ایران – مشغول فعالیت می شود.
در حال حاضر پژاک مهم ترین گروه مسلحی است که در مناطق کرد نشین استان های آذربایجان غربی، کردستان، ایلام و کرمانشاه علیه جمهوری اسلامی فعالیت می کند و در سال های اخیر در برخورد نیروهای امنیتی و انتظامی با این گروهک عده ای از هموطنانمان در راه تأمین امنیت آن منطقه به درجه رفیع شهادت نائل آمده اند.

( پژاک) با هدف معارضه و در نهایت جدانمودن کردستان از جمهوری اسلامی ایران پس از انشعاب از پ.ک.ک، و تجهیز توسط دشمنان این انقلاب تشکیل گردید. به نظر می رسد برای آگاه شدن از نحوه تشکیل این گروهک ابتدا لازم است نحوه تشکیل پ ک ک بررسی گردد

١. نحوه تشکیل پ ک ک

حزب کارگران کردستان موسوم به (پ ک ک) در دهه ۷۰میلادی به عنوان یک سازمان ظهور کرد و در اواخر دهه ۸۰ و دهه ۹۰ بخش اعظم جنوب شرقی ترکیه صحنه درگیری نظامی میان این گروه و ارتش ترکیه بود و این درگیری ها در مقاطع زمانی مختلف بنا به شرایط و دلایلی شدت و ضعف داشته است
بنیانگذار و رهبر این گروه یکی از مخالفان گرد حکومت ترکیه به نام عبدالله اوجالان معروف به «آپو» بود که هم اکنون در زندانی در جزیره امرالی در نزدیکی استانبول به سر می برد. اوجالان نخستین بار در اواخر پاییز سال ۱۹۷۸ همرزمانش را در روستای افیس شهرستان لبجه در استان دیار بکر گرد هم آورد و سنگ بنای پ ک ک را گذاشت.

به اعتقاد اوجالان کردستان سرزمینی است که از طرف ترکیه استعمار گردیده و تا زمانی که این معضل حل نگردد مبارزه طبقاتی در ترکیه هم حل نخواهد گردید. این گروه پس از اعلام موجودیت، بلافاصله عملیات نظامی خود را علیه زمین داران بزرگ آغاز کرد. دولت بوکت اجویت که در این سالها درگیر موضوع فیرس بود مجبور به اعلان حکومت نظامی در کردستان شد اما این اقدام اجویت برای کنترل اعتراض ها نتیجه نداد و ترکیه به طور فزاینده ای در بحران داخلی فرو رفت.
سرانجام ژنرالهای ترکیه با حمایت آمریکا دست به کودتا زدند و متعاقب این کودتا احزاب و گروه های سیاسی ممنوع شده و بسیاری از رهبران آنها دستگیر شدند که عبدالله اوجالان به همراه جمع کثیری از هم فکران خود به سوریه فرار کرد و با کمک دولت سوریه اردوگاه های آموزش نظامی خود را در لبنان به وجود آورد.

در سال ۱۹۸۴ در پی یک رشته عملیات نظامی نیروهای پ ک ک موفق به اشغال دو پاسگاه مرزی ترکیه گردیدند و بدین وسیله آغاز جنگ مسلحانه را اعلام کردند. از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰ مناطق کردنشین ترکیه صحنه نبردی شد که فلاکت و بدبختی فزاینده ای را برای این مردم به ارمغان آورد. مردمی که بین ارتش ترکیه از یک طرف و پ ک ک از طرف دیگر گیر کرده بودند برای رهایی از چنین وضعی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده و به شهرهای بزرگ مهاجرت کردند. کسانی هم که ترجیح به ماندن داده بودند از طرف جوخه های مرگ پ ک ک به اتهام همکاری با ارتش ترکیه به قتل رسانده شدند.
در سال ۱۹۸۸ زمانی که نیروهای عراقی دست به بمباران شهرها و روستاهای کردستان عراق می زنند هزاران نفر از کردها مجبور به فرار به ترکیه می شوند. مسعود بارزانی رهبر کردهای عراق ترجیح می هد که به همکاری با ترکیه پرداخته و نیروهای پ ک ک را از کردستان عراق اخراج نماید.
اوجالان به ناچار پیشنهاد آتش بس می دهد، حکومت ترکیه این امر را تاکتیک جدید پ.ک.ک برای تجدید قوا دانسته و خواهان به زمین گذاشتن اسلحه از طرف آنان می گردد. شرایط وخیم منطقه و از هم پاشیدگی اردوگاه سوسیالیسم و در راس آن شوروی سابق عاملی می شود که سازمان پ ک ک را تا سر حد نابودی به پیش می برد.
بعد از آن برای اولین بار اوجالان بحث از عبث بودن جنگ مسلحانه را مطرح کرده و به جای آن صحبت از مانورهای دیپلماتیکی می کند که برای یافتن متحدین جدید می باید به کار گرفته شود.

در این زمان پ ک ک استقلال کردستان ترکیه را استراتژی خود معرفی کرده بود ولی با پیدایش شرایط جدید این استراتژی تغییر یافته و اوجالان به خودمختاری کردستان در چارچوب کشور ترکیه رضایت می دهد.
ازاین تاریخ به بعد ب ک ک که خود را از ایده مارکسیسم . لنینیسم رها ساخته، سیاست نزدیکی به کشورهای اروپایی را در پیش می گیرد.

با تشدید عملیات تروریستی که پ ک ک از خاک سوریه آن را سازماندهی می کرد دولت ترکیه که به موقعیت مناسبی در عرصه بین المللی دست یافته بود، سرانجام با اعلان اولتیماتومی دولت سوریه را برای تسلیم رهبران پ ک ک و در راس آن عبدالله اوجالان تحت فشار قرار می دهد. دولت سوریه که از جدی بودن ترکها و حمایت آمریکا از این اولتیماتوم اطلاع یافته بود راهی به جز تسلیم نیافته و سرانجام عذر اوجالان را می خواهد.

دستگیری رهبر پ ک ک

اوجالان تلاش می کند تا از کشورهای مختلف تقاضای پناهندگی نماید ولی این تلاش نتیجه نداده و عاقبت در سال ۱۹۹۹ در کنیا دستگیر شده و برای محاکمه به ترکیه آورده می شود. با وجود این رهبران پ ک ک تلاشی دوباره را برای سازماندهی خود به ویژه در بخش بازوی نظامی آغاز و سعی می کنند در قدم بعدی معرفی سازمان در افکار عمومی دنیا و خصوصا افکار عمومی اروپا به عنوان یک جریان دموکراتیک جلوه کنند.
در همین حال پ ک ک با اعلام پایان آتش بس سه ساله، بحرانی امنیتی و اقتصادی دیگری را برای ترکیه رقم می زند و در این شرایط که این سازمان با استفاده از شرایط جنگ عراق دست به سازماندهی گازهای زده است، رسانه ها و افکار عمومی ترکیه را در التهاب آغاز یک جنگ داخلی دیگر فرو می برد.
در این زمان ارتش ترکیه توانست ضربات خوبی به پیکره پ. ک. ک وارد سازد و حملات برون مرزی ترکیه و بمباران قندیل، سازمان را به آستانه فروپاشی کشانده بود. خیلی از نیروهای پ. ک. که پراکنده شده بودند و در صورتی که حملات ادامه پیدا می کرد. این سازمان دچار بحران جدی می شد.
آمریکا برای آنکه بتواند پ. ک. ک» را از این منجلاب بیرون آورد و در جهت نیل به اهداف دیگرش – از جمله در ایران و سوریه از آن استفاده کند، به «پ. ک. ک اطلاع داد از طرف پ. ک. ک» و رهبر در بندش عبدالله اوجالان رسما و بدون هیچ قید و شرطی آتش بس یک جانبه اعلام شود. تا اینکه در تاریخ اول اکتبر ۲۰۰۶ مراد کاراییلان از طرف پ. ک. ک این پیام را اعلام نمود.
پ ک ک با تهیه وسایل انفجاری و سلاح های مدرن که از عراق به دست آورده تهاجم ناگهانی خود را علیه نیروهای امنیتی ترکیه و غیرنظامیان آن آغاز کرده و حملات خود را، که از جمله شامل بمب گذاری هم می شود، در داخل ترکیه افزایش داده است. این گروه تنها در سال ۲۰۰۶ اعلام کرد که نزدیک به ۹۰۰ ترک را در تقریبا ۵۰۰ حمله کشته است.
دولت ترکیه پس از تشدید تحرکات و حملات خونین اخیر پ. ک. ک به این کشور تلاش سیاسی گسترده ای را در سطح بین المللی و منطقه آغاز کرده و به طور جدی گزینه نظامی برای حل مشکل امنیتی خود را مطرح می کند. فضای بحرانی منطقه زمانی تشدید شد که پارلمان ترکیه با اکثریت قابل توجهی مجوز حمله به پایگاههای جدایی طلبان کرد ترکیه (پ ک.ک ) را در داخل خاک عراق صادر کرد.
در واقع افزایش حملات (پ ، گ ،گ) از شمال عراق به ترکیه و عملیات خونین آنان در داخل خاک ترکیه موجب تحریک احساسات ملی گرایی و تظاهرات شدید در سراسر ترکیه شد و به این ترتیب دولت آنکارا تحت فشار سنگین داخلی قرار گرفت و در این وضعیت بیش از ۲۵۰ هزار نظامی ترکیه در مرز این کشور با عراق مستقر شدند و به منظور سرکوب و انهدام پایگاههای گروه تروریستی پ.ک.ک آماده ورود به شمال عراق بودند. اما تحرکات سیاسی صورت گرفته از سوی برخی کشورهای منطقه از جمله جمهوری اسلامی ایران باعث شد آرامش نسبی به منطقه باز گردد.

سلاح آمریکایی در دستان پ ک ک

برخی تحلیلگران با توجه به حضور نیروهای نظامی آمریکا در عراق و مسئولیتی که آنان در حفظ امنیت این کشور دارند و نیز بسیاری متغیرهای دیگر واشنگتن را عامل تحرکات جدید گروه پ.ک.ک می دانند. آمریکا به منظور دستیابی به اهداف مختلف در سطح منطقه ای به تقویت و حمایت مالی و لجستیکی از آنان پرداخته است.

گزارش های اولیه به وضوح حکایت از آن دارد که سلاحهای در دست نیروهای پ.ک.ک سلاحهای جدید آمریکایی است که به صورت انبوه در اختیار اعضای این گروه قرار گرفته است. بر اساس آمار رسمی اعلام شده هزاران قبضه انواع سلاح آمریکایی در اختیار آنها قرار دارد که فقط در درگیری های اخیر ۱۳۶۰ قبضه از این سلاحها توسط نیروهای ترکیه از اعضای گروه پ.ک.ک به دست آمده است.
آمار اعلام شده از سوی برخی رسانه های بین المللی حاکیست از هر ۲۵ سلاحی که آمریکا در اختیار عراق قرار می دهد یک قبضه سلاح ناپدید میشود و مقامات واشنگتن مدعی هستند که تاکنون امکان ردیابی آن وجود نداشته است. بر اساس اعلام واشنگتن از سال ۱۳۸۲ تاکنون ۳۷۰ هزار قبضه سلاح سبک از سوی آمریکا در اختیار دولت عراق قرارگرفته است.

نحوه شکل گیری پژاک

چنان که گفته شد حضور گردها در کشورهای عراق، ایران، ترکیه و نیز سوریه و همچنین عدم توجه کافی به این قوم در برخی کشورها سبب گردید تا سران گرد همواره با اقداماتی برای آنچه احقاق حق خود می خواننده تاکید نمایند. در این راستا پس از امضای قرارداد لوزان و تاسیس جمهوری ترکیه و عدم به رسمیت شناختن قوم کرد، قیام های متعددی در این کشور برپا شد که همگی به شدیدترین نحو سرکوب شدند. به دنبال شکست آخرین نهضت های عشیره ای کرد و افزایش نارضایتی در بین این قوم در ترکیه انجمنی با نام انجمن تحصیل کردگان دموکرات وطن پرست آنکارا تشکیل شد که به سرعت به نام Aposes با پیروان AN – نام مستعار عبدالله اوجلان . تغییر نام داد و سال بعد از تاسیس با انتشار منشوری تحت عنوان مسیر انقلاب کردستان در سال ۱۹۷۸ رسما فعالیت خود را آغاز کرد. این حزب اولین کنگره خود را در ۱۵جولای ۱۹۸۱ در مرز سوریه و لبنان تشکیل داد و از آن زمان مبارزه مسلحانه را خود را در ماجولای ۱۹۸۱ در مرز سوریه و لبنان تشکیل داد و از آن زمان مبارزه مسلحانه را علیه دولت ترکیه تصویب کرد. سومین کنگره این گروهک در سال ۱۹۸۶ همراه با تاسیس ارتش آزادی بخش خلق کردستان همراه بود. تئوری این گروه براساس نظریه های مارکسیستی و لنینیستی استوار بود و اعلام کرد کردستان یک مستعمره است که به چهار قسمت، مناطق واقع در کشورهای ترکیه، عراق، ایران و سوریه تقسیم شده است و لذا رهایی تنها به وسیله مبارزه مسلحانه ممکن خواهد بود. مبارزه مسلحانه این حزب به سرکردگی عبدالله اوجالان بعد از جنگ عراق در سال ۱۹۹۱ و با فدرال شدن کردستان عراق وارد مرحله جدیدی شد.در این دوره افزایش سلاح و مهمات ارسالی به اعضای حزب از سوی کردستان عراق سبب شد این گروهک که اکنون خود را سازمان می نامید، حملات گسترده تری علیه ارتش ترکیه و مردم ترک انجام دهد که برای مقابله با این امر، ارتش ترکیه در خلال سال های ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۸ ش بارها وارد عمل گردید و در این حملات، خساراتی به روستاهای مرزی ایران نیز وارد آمد که اعتراض گسترده دولت جمهوری اسلامی را به دنبال داشت سرانجام ترکیه توانست در شهر نایروبی کشور کنیا عبدالله اوجالان، را دستگیر کند، به دنبال این اقدامات و نیز جلب حمایت آمریکا توسط دولت ترکیه حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق در صدد اخراج اعضای این گروه از کردستان عراق برامد که موجب بروز درگیری در اردیبهشت ماه ۱۳۷۹ بین دو حزب گردید و تلفات و خسارات سنگینی برجای گذاشت. پ ک ک بعد از دستگیری اوجلان وارد فاز جدیدی از فعالیت های خود شد و به تحرکاتی در مناطق کردنشین ایران دست زد وجود برخی پتانسیل های قومیتی در این منطقه از ایران و نیز برخی محرومیت ها سبب شد عده ای افراد فریب خورده جذب این گروه شوند. در کنگره هشتم گروه شاخه ای به عنوان کادک، برای فعالیت در مرزها و مناطق ایران را مدنظر قرار داد و در کنگره نهم شاخه های شرق و غرب نیز از گروه منشعب شدند. شاخه شرق پ.ک.ک در نهایت تحت عنوان حزب حبات آزاد کردستان ایران یا پژاک در فروردین سال ۸۳ تشکیل شد.

گروهک تروریستی پژاک از تشکیل تا برگزاری اولین کنگره خود، شش ماه با مسئولیت یکی از کادرهای ایرانی به نام اشاپور با دو شبوها با نام مستعار سیپان، اهل شهرستان سلماس از توابع استان آذربایجان غربی، اداره می شد. اولین کنگره آن از تاریخ ۸۳/ ۱ / ۶ تا ۸۳ / ۱ / ۱۳ ش با شرکت ۱۴۵ نفر از کادرهای تشکیلاتی و ۷ نفر از عناصر ضد انقلاب مقیم اروپا و تعداد ۴۰ نفر از عناصر و هواداران داخل کشور به مدت یک هفته در مقر هارون کوههای قندیل کردستان عراق برگزار گردید.در این کنگره علاوه بر تصویب اساسنامه، رحمان حاجی احمدی به عنوان رهبر گروه انتخاب و برای نشان سازمانی نیز تصمیماتی اتخاذ گردید.
پژاک در کنگره دوم خود در آبان ماه ۱۳۸۴ در مقر اصلی پ ک ک، ضمن انتخاب مجدد حاجی احمدی به دبیرکلی گروه و ۲۰ نفر به عنوان اعضای اصلی گروه مصوبات زیر را داشت:
۱٫ تصویب اساسنامه گروه

۲- راه اندازی قرارگاه نظامی در ارتفاعات منطقه کامیاران
تاریخچه اهداف و عملکرد
٣. تقسیم بندی مناطق داخل کشورمان به ۴ ایالت

الف: کرمانشاهان (شامل استان های کرمانشاه، ایلام و لرستان)

ب: اردلان (کردستان)

ج: مکریان (آذربایجان غربی)

د: خراسان شمالی (شامل مناطق کردنشین خراسان و چالوس)

۴. جذب سه هزار پیشمرگ تا کنگره بعدی
در تاریخ بیستم شهریور ماه همین سال با حضور ۱۳۰ تن از اعضاء کنفرانسی تشکیل و عثمان اوجالان طی سخنرانی در خصوص ضرورت فعالیت در کردستان ایران، تشکیل پژاک را اعلام نمود. این گروهک موضوعاتی را تحت عنوان مسئله کرد در چارچوب تحولات دموکراتیک ایران، تلاش برای آزادی تمام اقشار جامعه و ایجاد روابط آزادانه بین خلق های ایرانی را اهداف خود اعلام کرده است.
واضح است اقدامات غیر قانونی، خشونت آمیز و به شهادت رساندن عده ای از فرزندان این مرز و بوم اعم از سنی و شیعه نشان میدهد که این گروهک به مانند اسلاف خود در پوشش برخی شعارها فقط در راستای اهداف هژمونیک و سلطه جویانه آمریکاست که این امر از دید رهبران سیاسی و حتی مردم منطقه اعم از سنی و شیعه پنهان نبوده است.

رهبری گروهک پژاک

این بار رحمان حاجی احمدی فرزند کدخدا کریم، ۵۶ساله و اهل روستای قره قصاب شهرستان نقده دبیرکل پاک می باشد. وی قبلا از عناصر با سابقه حزب منحله دموکرات بوده و مسئولیت هایی نیز تا مشاورت کمیته مرکزی حزب دمکرات داشته و بعد از مدتی از گروهک فوق جدا شده و در اروپا سکنی گزیده است.
حاجی احمدی معتقد به نظام سوسیال دموکراتیک بوده و قائل است در هر مملکتی که نظام، یک ایده و مذهب خاصی را ترویج نماید، آن نظام حالت دیکتاتوری داشته و آزادی مردم را سلب می نماید، او خواستار جدایی دین از سیاست بوده و هرگونه سازش با نظام جمهوری اسلامی را مردود دانسته و خواهان سرنگونی آن می باشد.”

اعتقادات پژاک:

ایدئولوژی و عقاید حاکم بر گروهک پژاک همان ایدئولوژی پ ک ک یعنی افکار و عقاید عبدالله اوجلان (آپوئیسم) است. همچنان که رئیس پژاک در پاسخ به سؤال رادیو امریکا در شهریور ۱۳۸۲، که می پرسد چرا اوجلان رهبر شماست؟ می گوید ما از اندیشه های اوجلان به عنوان ایدئولوژی پیروی کرده و بر همین پایه آن را به عنوان راهکار مبارزات خود قبول کرده ایم.
اوجلان درباره چگونگی ارتباط میان پ.ک.ک و پژاک هم می گوید: « پژاک جزئی از پ.ک.ک است و میان این دو روابط مالی،نظامی، سیاسی، معنوی، سازمانی و پشتیبانی است. پژاک نیز دستورات خود را از پ.ک.ک دریافت میکند.

چارت تشکیلاتی و اساسنامه پژاک:

نام سازمان

نام سازمان حزب حیات آزاد کردستان (پژاک با Pjak مخفف: Partiya Jiyana Azad a kurdistan : پارتی ژیانی آزادی کردستان) می باشد.

۲. نشان و پرچم

زمینهای مستطیل شکل است که نیمه بالایی آن سرخ رنگ و نیمه پایینی به رنگ سبز می باشد، در زمینه سرخرنگ آن نیم خورشیدی با ۱۶ اشعه قرار دارد. کلمه PJAK با حروف لاتین در نیمه سبز رنگ به صورت خطی مستقیم با رنگ زرد نوشته شده است.

٣. اساسنامه پژاک از ۵ بخش تشکیل گردیده که عبارتند از بخش اول: اصول کلی؛ بخش دوم: عضویت؛ بخش سوم: ساختار سازمانی بخش چهارم: نظام سازماندهی کنفدرال جامعه؛ بخش پنجم: ضوابط سازمانی و گروه پژاک دارای دو مشکل مهم در اساسنامه خود است؛ ، در اساسنامه گروهک این عبارت آمده است: «آزادیخواهی جنسیتی .به باور گردانندگان اصلی گروهک نباید هیچ محدودیتی بین دو جنس زن و مرد در این تشکیلات و در جامعه ایده آل آنها وجود داشته باشد. در حالی که اگر کسی کوچکترین آشنایی با قرآن داشته باشد میداند که یکی از دستورات مهم قرآن ممنوعیت اختلاط زن و مرد و لزوم رعایت حجاب است.

گروهک پژاک عملا به این دستورات صریح اسلام بی اعتناست و از اینروست که کردهای مسلمان معتقد حاضر به همکاری با این گروه نمی شوند و پژاکی ها را غیرمسلمان می نامند.

۲، در اساسنامه گروهک این عبارت آمده است: «کنفدرالیسم دمکراتیک خلق کرد
یکی از برنامه هایی که از سوی اسرائیل و آمریکا در منطقه خاورمیانه به شدت تبلیغ می شود قومیت گرایی است. پان ترکیسم (ترک گرایی)، پان عربیسم، پان کردیسم، پان ترکمنیسم، پان بلوچیسم و … یکی از مهم ترین علل موفقیت و پیشرفت مسلمانان در قرن های گذشته اتحاد آنها بوده است. برای مسلمانان قومیت اهمیتی نداشت آنچه مهم بود مسلمان بودن بود. کرد و فارس و ترک و لر و بلوچ و عرب و ترکمن و … همگی در منطقه خاورمیانه و قفقاز در کنار یکدیگر با اتحاد زندگی می کردند. بنابراین، این بند نیز با روحیه ملت مسلمان کرد در تعارض است.