درگیری سوریه و نیاز به مبارزه با ظهور دولت اسلامی عراق و شام (داعش) ایالات متحده را به ارزیابی مجدد استراتژی خاورمیانه و افزایش همکاری با بازیگران غیردولتی در منطقه سوق داده است. در این تلاش، ایالات متحده به طور آشکار و پنهان همکاری با حزب اتحاد دموکراتیک (pyd) و یگان‌های حفاظت مردمی آن (YPG) در سوریه را افزایش داده است. و ناظران امنیت ملی به طور یکسان، با توجه به ارتباط متهمان این گروه با حزب کارگران کردستان (PKK) و شاخه شبه نظامی آن، نیروهای حفاظت از مردم (HPG). ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ترکیه رسماً این نهادها را به عنوان سازمان های تروریستی برای دهه ها شورش علیه دولت ترکیه به رسمیت می شناسند. ترکیه اصرار دارد که پ‌ک‌ک، پی‌د، و وابسته به ایران، حزب زندگی آزاد کردستان (پژاک) و شاخه نظامی یگان‌های مدافع شرق کردستان (YRK) یکی هستند و ادعا می‌کند که تفاوت‌ها در نام‌ها تلاشی معنایی برای پنهان کردن این موضوع است. نقش پ.ک.ک در سوریه و ایران برعکس، مقامات آمریکایی به روابط تاریخی آن اذعان دارند اما ادعا می کنند که pyd و YPG طبق قوانین ایالات متحده و در نتیجه بازی منصفانه برای همکاری نظامی، ۱ با وجود اینکه پژاک را در فهرست سازمان های تروریستی قرار می دهند، متفاوت هستند. به دلیل “کنترل” بودن توسط PKK. 2 با توجه به این موضوع اختلاف و ارتباط و مناقشه ای که با استراتژی ایالات متحده نشان می دهد، درک رابطه بین PKK و گروه های وابسته منطقه ای آن ضروری است. اعلامیه های YPG و YRK “شهید”، گزارش های خبری، ارزیابی های نبرد، و تحقیقات سازمانی، این مقاله ماهیت رابطه بین HPG، YPG، YRK را برای شناسایی تجزیه و تحلیل می کند. سطوحی که آنها در آن همکاری می کنند و چگونه این رابطه در طول زمان تکامل یافته است. این نشان می دهد که پژاک و pyd مخلوقات سیاسی پ.ک.ک پس از اخراج پ.ک.ک از سوریه در سال ۱۹۹۸ بودند. تغییرات قابل توجهی در داده های شهدا مربوط به ایجاد پژاک و آغاز درگیری پژاک-ایران، افزایش خشونت در ترکیه است. درگیری سوریه و آتش بس ترکیه و پ.ک.ک همانطور که نشان داده خواهد شد، تغییرات نشان می دهد که روابط بین پ.ک.ک و گروه های وابسته به آن یک اتحاد استراتژیک و عملیاتی با سطحی از خودمختاری در سطح تاکتیکی است.
۳ داده های شهید، همراه با شواهد تأیید کننده، نشان می دهد که تمایزات بین پ ک ک و پرسنل وابسته تا حد زیادی سطحی است، زیرا مبارزان فردی به طور مکرر بین واحدها و جبهه ها جابه جا می شوند تا نیازهای سازمانی استراتژیک را برآورده سازند. روابط پ‌ک‌ک با گروه‌های وابسته آن نه تنها یکی از حامیانی است که سازمان‌های خواهر منطقه‌ای را به وجود می‌آورد، بلکه یکی از اعضای رهبری استراتژیک جدایی‌ناپذیر است که فرماندهی و کنترل مستقیم را فقط بر واحدهای اسمی متمایز می‌کند. به جای درگیری‌های جداگانه، سوریه و درگیری های ایران نمایانگر جبهه های نظامی در یک کارزار منطقه ای واحد برای خودمختاری کردها است که پ.ک.ک آشکارا درگیر آن است. رهبری پ.ک.ک در قندیل مانند یک توپ بازی پرسنل را بین شاخه ها و جبهه های خود جابجا می کند و سعی می کند ماهیت واقعی سازمان را پنهان کند و دور بزند. برچسب های تروریستی بین المللی از این نظر، پ.ک.ک واقعاً هیچ وابستگی ندارد، بلکه سه جبهه و سه نام متشکل از شخصیت ها، رهبری، ایدئولوژی و تاریخچه تروریسم یکسان دارد.
مانند جنبش بزرگ کردها، پ ک ک یک سازمان یکپارچه نیست. از زمان زندانی شدن عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ , برخی از ناظران پیشنهاد کرده اند که دو مرکز ثقل رقابتی بین محلی از یک سو و بقیه رهبری پ ک ک مستقر در قندیل عراق پدید آمده است .

وضعیت خاص اوجالان به عنوان رهبر قانونی علیرغم ادامه حبس او موضوع بحث است و از نظر خود مستحق تحقیق است. تحقیقات ما به طور مشابه در مورد نقش رهبری مستقیم او پس از سال ۱۹۹۹ مبهم است. و شخصیت های بین نسل ها و فرماندهان مختلف.بنابراین سیاست شخصی پ.ک.ک از حوصله این تحقیق خارج است.تحقیق ما همچنین به این معنا نیست که PKAJ، pyd و PKK یک سازمان از بالا به پایین یکپارچه هستند. در عوض، هدف ما ایجاد درک عملکردی از سازمان و روابط وابسته به PKK است که نشان می دهد چگونه این گروه ها با یکدیگر تعامل می کنند و وحدت آنها در سطوح مختلف را نشان می دهد. ما استدلال می کنیم که رهبری بین سازمان ها توسط بدنه رهبری مشترک در قندیل به هم مرتبط است. دامنه این تحلیل عمدتاً بر اساس داده های شهدا است، اما توسط تحلیل وزارت خزانه داری ایالات متحده از پژاک، مطالعه گروه بحران بین المللی از YPG، مصاحبه با مقامات ارشد ارتش ترکیه، گزارش زمینی از خبرنگاران تأیید شده است. و محققانی که به قندیل سفر کردند و همچنین شواهد دیگری که در سراسر مقاله به آنها اشاره شده است.

شرایط و استفاده
تلاش مستمر پ‌ک‌ک برای فرار از نامگذاری تروریستی خود و همچنین ماهیت بین‌المللی و چندزبانه درگیری، کلمات اختصاری متعددی را ایجاد کرده است که می‌تواند گیج‌کننده باشد، به‌ویژه به این دلیل که اصطلاحات به‌طور قابل‌توجهی بین کشورها و بین کشورها متفاوت است و در مورد تعاریف و کاربرد خاص اتفاق نظر وجود ندارد. این مقاله تمایزات زیر را مشخص می‌کند: برای آشنایی، از اصطلاح PKK استفاده خواهد شد، اگرچه این گروه رسماً نام خود را تغییر داده است. پ ک ک به سازمان غیرقانونی کرد اوجالان در ترکیه که نهادهای نظامی، دانشجویی و سیاسی به آن تعلق دارند، اشاره خواهد کرد. ه.پ.گ به طور خاص به آن دسته از واحدهای نظامی پ.ک.ک اشاره می کند که بر عملیات در ترکیه متمرکز شده اند. پژاک به سازمان بزرگتری اطلاق می شود که علیه دولت ایران که شاخه نظامی YRK به آن تعلق دارد می جنگد. PYD به سازمان سیاسی کرد در سوریه اشاره دارد. YPG به طور خاص به واحدهای نظامی PYD در سوریه از جمله یگان‌های حفاظت از زنان (YPJ) اشاره دارد. KCK برای توصیف سازمان چتری که PYD، PJAK، PKK و شاخه های نظامی مربوطه به آن تعلق دارند، استفاده خواهد شد. کلمات اختصاری و ترجمه آنها در زیر آمده است:

PKK: Partiya Karkerên Kurdistanê (حزب کارگران کردستان)
HPG: نیروهای دفاع ژل (نیروهای دفاع مردمی)
KCK: Koma Civakên Kurdistan (گروه جوامع در کردستان)
PJAK: Partiya Jiyana Azad a Kurdistan (حزب زندگی آزاد کردستان)
YRK: حفاظت شرق کردستان (یگان های مدافع شرق کردستان)
PYD: حزب اتحاد دموکراتیک
YPG: Parastina Gel (یگان های مدافع خلق)
شورای ملی کردستان
KDP: حزب دموکرات کردستان (Partîya Demokrata Kurdistanê)

بررسی ادبیات
تحقیقات در مورد PKK تحت سلطه مطالعات در امتداد خطوط جغرافیایی یا مطالعات موردی متمرکز بر یک یا چند جنبه از PKK به عنوان یک سازمان است. در حالی که مطالعات متعددی در مورد PKK و گروه های وابسته به آن وجود دارد، تعداد کمی به طور خاص بر روابط بین گروه ها تمرکز می کنند و حتی کمتر به پویایی این رابطه در طول زمان و در سطوح سازمانی می پردازند. نتیجه گیری در مورد روابط وابسته معمولاً مماس با پایان نامه اصلی است اما در دو گروه مجزا قرار می گیرد. اولین مورد در بیانیه‌های رسمی دولت ترکیه و ایران و همچنین تحقیقات نهادهای نزدیک به آن‌ها منعکس شده است که به طور کلی پ‌ک‌ک و همه شاخه‌های نظامی و سیاسی آن را یکسان می‌دانند، اما توجه کمی به چگونگی این امر داده شده است. رابطه ممکن است در سطوح سازمانی تغییر کند، و اینکه چگونه در طول زمان تغییر کرده است. اردوگاه دیگر پایه های تاریخی و ایدئولوژیک PKK و وابستگان آن را می پذیرد، اما با افراد وابسته به عنوان مطالعات موردی منحصر به فرد با مجموعه ای از اهداف و علایق مجزا از اهداف و علایق رفتار می کند. PKK
این تحلیل‌ها معمولاً سازمان‌های فرعی بسیاری را که در تعداد بی‌شماری از کلمات اختصاری منعکس شده‌اند، به‌عنوان سازمان‌های وابسته اما متمایز می‌شناسند.
کردهای ترکیه نوشته علی کمال اوزجان: تحلیلی نظری از پ.ک.ک و عبدالله اوجالان چارچوبی ایدئولوژیک از پ.ک.ک و بینشی در مورد اصول جنبش کردی الهام گرفته از اوجالان بزرگ ارائه می دهد که پ.ک.ک، پژاک و PYD از آن پیروی می کنند. رشد پ‌ک‌ک از چپ رادیکال ترکیه و تلاش این سازمان برای صدور این ایدئولوژی به کردها در سراسر منطقه. اکثر تحلیل‌های پ‌ک‌ک و وابستگان آن بر این تأکید ایدئولوژیک مشترک هستند. کتاب «تاریخ مدرن کردها» اثر دیوید مک داول، مروری وسیع، اما کمی منسوخ شده از تاریخ کردها در سراسر منطقه ارائه می دهد.
کتاب کردهای سوریه: تاریخ، سیاست و جامعه اثر جوردی تجل به عنوان اثری معتبر در زمینه مبانی تاریخی و سیاسی کردها در سوریه برجسته است. به همین ترتیب، کتاب «کردهای سوریه: احزاب سیاسی و هویت در خاورمیانه» نوشته هریت آلسوپ، جدیدترین و جامع‌ترین تحلیل از جنبش‌های سیاسی کرد در سوریه است. دو گروه بین‌المللی بحران (ICG) گزارش می‌دهند، «کُردهای سوریه: مبارزه ای در درون مبارزه “و “پرواز ایکاروس؟ ظهور متزلزل PYD در سوریه، قطعی ترین گزارش ها را از PYD و کردهای سوریه در جنگ داخلی سوریه ارائه می دهد. تحقیق درباره پژاک توسط جیمز براندون در بنیاد جیمزتاون یکی از پراستنادترین تحلیل‌ها درباره بنیادهای تاریخی پژاک در ایران و ارتباط با پ‌ک‌ک است.
براندون به بحث‌هایی پیرامون تأسیس پژاک اشاره می‌کند، اما دخالت آشکار و صمیمی پ‌ک‌ک تا سال ۲۰۰۴ را پیشنهاد می‌کند، تاریخی که ما به‌عنوان تاریخ مؤثر تأسیس این سازمان قرض می‌گیریم.

تا قبل از مطالعه ما، مطالعه بنیاد تحقیقات سیاست اقتصادی ترکیه (TEPAV) در سال ۲۰۱۲ اولین و جامع ترین نگاه به روند داده های جمعیت شناختی ناشی از مرگ و میر PKK بود.۱۴ این مطالعه به مرگ و میر پ.ک.ک از ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ می پردازد و به طور باورنکردنی جامع است. تجزیه و تحلیل داده ها، بررسی جنسیت، محل فوت، تاریخ فوت، محل تولد، محل استخدام، سن استخدام و امید به زندگی. همانطور که در روش شناسی ما بیشتر توضیح داده خواهد شد، مطالعه ما از اطلاعات کشور مرگ، مبدأ و استخدام به روشی استفاده می کند که مطالعه TEPAV از آن استفاده نمی کند. TEPAV در خلاصه‌های سالانه خود برای محدوده داده‌های خود، به جای هر کشور جداگانه، فقط بین «ترکیه» و «خارج از کشور» تفاوت قائل می‌شود و از انجام مقایسه‌های بین سازمانی خودداری می‌کند.
گزارش TEPAV از نظر وسعت چشمگیر است و در ارائه معیاری برای قضاوت در مورد داده های خودمان ارزشمند است. با این حال، در مقایسه با داده‌های خود، ما چندین موضوع را با مطالعه در نظر می‌گیریم. در حالی که این مطالعه منبع داده های خود را فاش نمی کند، با توجه به شباهت های قابل توجه در ارائه و نوع ما، می توانیم نتیجه بگیریم که احتمالاً از همان منبع – اعلامیه های “شهید” HPG آمده است. مشکل در این مطالعه این است که میانگین‌هایی را برای همه دسته‌ها ارائه می‌کند، در حالی که فقط ارقام خام را برای افراد ارائه می‌دهد که دلالت بر اندازه داده‌های یکسان برای همه زیرمجموعه‌ها دارد و نمی‌تواند فاش کند که چه مقدار از داده‌های جمعیتی ناقص یا ناشناخته است. به عنوان مثال، بسیاری از اعلامیه های شهدای ه.پ.گ تاریخ استخدام یا تاریخ مرگ را فاش نمی کنند، به ویژه اگر داده های مورد استفاده در ترکیب نشان دهنده امید به زندگی سازمانی پایین باشد. گزارش TEPAV احتمالاً بخش‌های «ناشناخته» از پروفایل‌های شهید ناقص را حذف می‌کند، بنابراین ناخواسته داده‌ها را تحریف می‌کند.
مطالعه TEPAV از مخفف «PKK» برای داده‌ها استفاده می‌کند، حتی اگر داده‌ها به طور خاص از واحدهای HPG، شاخه شبه‌نظامی پ‌ک‌ک به دست آمده باشند. این به خودی خود مشکل ساز نیست پذیرفتن این واقعیت است که TEPAV به طور معمول از کل شرکت اوجالانیان از جمله PJAK و PYD به عنوان PKK یاد می کند، که احتمالاً خواننده را به اشتباه به این نتیجه می رساند که تحلیل آنها منعکس کننده میانگین همه سازمان ها است، نه فقط HPG.
در نهایت، صرفاً یک موضوع دامنه، مطالعه TEPAV در سال ۲۰۱۱ متوقف می شود و هیچ داده یا تجزیه و تحلیلی از سال ۲۰۱۲ ارائه نمی دهد، که خشن ترین سال از نظر مرگ و میرهای HPG در بیش از یک دهه گذشته است. این همچنین مانع از تجزیه و تحلیل کامل تأثیرات چهار رویداد مهم در مسیر پ‌ک‌ک، PYD و پژاک می‌شود، یعنی درگیری‌های سوریه در سال ۲۰۱۱، تلاش برای آتش‌بس پژاک-ایران در سال ۲۰۱۱، آتش‌بس پ‌ک‌ک-ترکیه در سال ۲۰۱۲، و محاصره سال ۲۰۱۴ کوبانی و سنجار
مطالعه ۲۰۱۴ Ozeren، Sever، Yilmaz و Sozer “آنها چه کسانی را استخدام می کنند؟: نمایه سازی و استخدام در PKK/KCK” نیز به عنوان یک مرجع ضروری برای اعتبار داده های ما عمل می کند.۱۵ با نگاهی به مصاحبه با اعضای قبلی، مقامات اسناد، مصاحبه‌های کارشناسان، این گزارش پیش‌زمینه‌ای را برای جمعیت‌شناسی به‌کارگیری پ‌ک‌ک ارائه می‌کند که شباهت‌هایی با داده‌های ما هم در محدوده تاریخ و هم از نظر حجم دارد. با این حال، این گزارش دامنه خود را به داخل ترکیه محدود می کند و هیچ تحلیلی در مورد محل مبدا برای جنگجویان خارجی ارائه نمی دهد، گروهی که بر اساس پیش بینی های ما به طور متوسط ​​۲۵ درصد از HPG را تشکیل می دهد.

ادامه دارد…