دکتر سیوان سعید و مایکل گونتر در یک مقاله دانشگاهی جدید نوشتند:
«علیرغم خوش‌بینی اولیه نسبت به ابتکار عمل فعلی روند صلح پ.ک.ک با ترکیه، به نظر نمی‌رسد که این ابتکار عمل موفق شود زیرا بیشتر شبیه تسلیم شدن به پ.ک.ک است تا تضمین حقوق قانونی اساسی برای کردها در ازای کنار گذاشتن سلاح و انحلال پ.ک.ک. . دو طرف [مسئله] در دو دنیای متفاوت زندگی می‌کنند. دولت ترکیه این مشکل را فقط به عنوان مشکل تروریسم می‌بیند.
پ.ک.ک پس از ۴۰ سال مبارزه ناگهان ناپدید نخواهد شد. اوجالان واقعاً چه فکری می‌کند؟ از نظر تاریخی، ضرب‌الاجل‌های ترکیه هرگز برای کردها مهم نبوده است، اما این بار، حتی یک ضرب‌الاجل فریبنده هم نداده است، فقط خواستار تسلیم شده است. پس از یک ربع قرن زندان، رهبر ۷۵ ساله در انزوای طولانی مدت، ارتباط خود را با واقعیت از دست داده است، یا حداقل از یک سو تحت تأثیر سندرم استکهلم قرار گرفته است و از سوی دیگر… ستایش مطلق فردگرایی عقب‌مانده. او هرگز اشتباه نمی‌کند.»
لازم به یادآوری است که سیوان خود فردی نزدیک به پ.ک.ک است و کتابی درباره پ.ک.ک با عنوان (سیاست کردها در ترکیه: از پ.ک.ک تا ک.ج.ک) نوشته است؛ طبیعتاً پ.ک.ک نیز این کتاب را با افتخار فراوان تبلیغ کرده است.
