انجمن بی تاوان : سندکر به خبرگزاری آنادولو می گوید در رسانه های غربی، اخبار اغلب یک طرفه است
ماریون سندکر، روزنامه‌نگار بین‌المللی، گفت که گزارش‌های یک طرفه درباره سازمان تروریستی پ‌ک‌ک و موضوعات مشابه در رسانه‌های آلمانی و غربی وجود دارد و نظرات طرفدار پ‌ک‌ک رایج‌تر است.

سندکر گزارش یک طرفه رسانه های غربی در مورد گروه تروریستی PKK/YPG و عوامل زیربنایی این رویکرد را برای تحلیل خبرگزاری آنادولو ارزیابی کرد.

سوال: چرا گزارش رسانه های غربی از PKK/YPG یک طرفه است؟

سندکر: من فکر می‌کنم که چرا پ‌ک‌ک، ترور و همه این موضوعات به شیوه‌ای خاص در رسانه‌های آلمانی و همچنین اروپای غربی، که اغلب یک‌طرفه هستند، گزارش می‌شوند، جنبه‌های زیادی دارد. یک جنبه این است که ما از بخش غربی به ترکیه و همه چیزهایی که در اینجا اتفاق می‌افتد با نگاهی بسیار شرق‌گرایانه نگاه می‌کنیم.

سوال: آیا رسانه های غربی بیشتر اخبار حامی پ ک ک می دهند؟

سندکر: من اعداد یا چیز دیگری نمی دانم، اما به نظر می رسد که ما در آلمان و رسانه های اروپای غربی بیشتر طرفدار کردها یا پ.ک.ک یا این جور نظرات هستیم. کارشناسانی که این نظرات را بازتولید می کنند بسیار متمرکز هستند. چیزی شبیه افکار عمومی شده است.

سوال: چرا کشورهای اروپایی از سازمان های وابسته به PKK در اروپا حمایت می کنند؟

سندکر: با علم به اینکه ارتباطی با قاچاق انسان و سوء استفاده از کودکان وجود دارد، گزارش‌های عمومی در آلمان توسط مقامات دولتی در مورد اینکه چگونه کودکان در شمال سوریه به عنوان مثال در آن منطقه توسط پ‌ک‌ک گرفته می‌شوند، ربوده می‌شوند و همچنان سازمان‌ها و افراد، افراد، وجود دارد. در آلمان و اروپای غربی از نزدیکان این سازمان حمایت می شود. این نکته بسیار خوبی است که چرا از آنها حمایت می شود.

اما پس از آن شما مردم را خواهید داشت، جایی که آنها خود را بسیار صلح طلب و دموکراتیک نشان می دهند. درخواست کمک از مردم آلمان، دولت آلمان و رسانه‌ها نیز برای حمایت از آرمان خود برای ارزش‌های دموکراتیک، که البته در آلمان و اروپای غربی یک کلمه محرک است. زیرا دموکراسی در آنجا مانند “چیزی شماره یک” است. بنابراین هر کسی که برای دموکراسی مبارزه می کند نمی تواند خیلی بد باشد. این غریزه ای است که تاریخ ما به ما داده است. این غریزه گاهی به اندازه کافی مورد تردید قرار نمی گیرد.

سوال: آیا رسانه های غربی عمداً این موضوع را نادیده می گیرند که پ ک ک یک سازمان تروریستی است؟

Sendker: آنها به ضرورت عینی و بی طرف بودن واقف هستند. اما نحوه جمع آوری دانش و جمع آوری حقایق یک طرفه است.

ما تعداد زیادی کرد و ترک در آلمان زندگی می کنیم. آنها همچنین روی این موضوعات کار می کنند، اما بعد از آن که آنجا کار می کنند، خیلی اتفاق می افتد، البته نه همیشه، که یک روایت خاص فقط کپی و گرفته می شود. زیرا، این شخص البته بهتر از یک آلمانی در مورد درگیری می داند، اما دانش آنها ممکن است یک طرفه باشد. ما این فرد را با این پیشینه فرهنگی داریم، ترک باشد یا کرد یا هر چیز دیگری… آن شخص می داند.» تمایلی وجود دارد که آن شخص را به عنوان مرجع در نظر بگیریم و این تمام است.

سوال: وقتی صحبت از پ‌ک‌ک می‌شود، آیا روزنامه‌نگاران غربی فعالیت‌گرایی را با روزنامه‌نگاری اشتباه می‌گیرند؟

سندکر: خوب، من فکر می‌کنم مرز بسیار باریکی بین روزنامه‌نگاری و فعالیت‌گرایی وجود دارد. این خط، که در آلمان و اروپای غربی می بینیم، همیشه این خطر وجود دارد که از سوی فعالان خارجی مورد سوء استفاده قرار گیرد. می‌بینیم که در برخی از محافل روزنامه‌نگاری افراد مرتبط با آن‌ها می‌گویند خانه‌ها یا گروه‌های فرهنگ کردی، اما به اشاعه ایدئولوژی پ‌ک‌ک و همچنین تبلیغات می‌پردازند. آنها خیلی به روزنامه نگاران نزدیک می شوند. آنها با آنها در مورد وضعیت مردم کرد به گونه ای صحبت می کنند که گویی این یک موجودیت است، یک موجود همگن، فقط یک گروه به خصوص در ترکیه، بلکه در شمال سوریه و شمال عراق و خوب آنها از خبرنگاران می خواهند که در این مورد گزارش دهند. آنها به آنها می گویند که آنها همچنین درگیر مبارزه برای آزادی، دموکراسی، حقوق زنان، حقوق کارگران هستند و چند سالی است که مبارزه با تغییرات آب و هوایی را نیز به لیست اضافه کرده اند. این چیزی است که در روزنامه‌نگاری اروپای غربی و آلمانی بسیار پربار است. زیرا اکثر آنها خود را افرادی می بینند که باید چیزهای بد جنایتکارانه را کشف کنند یا اینکه باید برای هدف خوب مبارزه کنند، علت خوب هر چه که باشد.

آن‌ها می‌دانند که پ‌ک‌ک در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار گرفته است، اما همچنان از کلمه «حزب کارگران» برای آن استفاده می‌کنند. بنابراین، این سؤال که چگونه اینها به هم مرتبط هستند، چگونه اینها با هم هماهنگ می شوند، زیاد مطرح نمی شود.

سوال: آیا پ.ک.ک، نمایندگان و وابستگان آن تهدیدی برای عموم غرب نیز هستند؟

سندکر: فکر می‌کنم گفتن اینکه پ‌ک‌ک، ی‌پ‌گ و غیره تا چه اندازه تهدیدهای ملموسی برای مردم غربی هستند، سخت است، زیرا از یک طرف استدلال می‌شود که آنها در آلمان و در اروپا حداقل به طور علنی خشونت ندارند. ما نمی دانیم پشت پرده چه اتفاقی می افتد. اما همچنین در آلمان، به عنوان مثال، شما جوامعی دارید که طبق گزارش ها توسط برخی افراد وابسته به PKK نفوذ کرده اند. خیلی سخت است که بگوییم آنها چه کسانی هستند.

سوال: آیا رسانه های آلمان و اروپای غربی افکار عمومی غربی را گمراه می کنند؟

Sendker: بسیار جالب است که “PKK” یک کلمه بسیار شناخته شده در رسانه های آلمانی و اروپای غربی است. اما تقریباً همیشه با کلمه “حزب کارگران” که مدتی پیش نام رسمی آنها بود، همراه است. اما هنوز به آن حزب کارگران کرد می گویند. این منجر به این فرض می شود که ممکن است چیزی شبیه یک حزب دموکراتیک باشد که برای حقوق کارگران می جنگد یا با آن درگیر است. و این به عنوان یک چیز خوب تلقی می شود. این ویژگی که آن را نیز در فهرست سازمان های تروریستی قرار داده است، به نوعی در بین خطوط گم می شود، حتی گاهی اوقات در گزارش ها ذکر نشده است.

درک ساختار سازمان‌ها و گروه‌های پ‌ک‌ک یا وابسته به پ‌ک‌ک برای روزنامه‌نگاران اروپای غربی و آلمان بسیار دشوار است، زیرا گروه‌های کرد زیادی در آن منطقه وجود دارند و برخی از آنها در خانه‌ها یا گروه‌های فرهنگی سازماندهی شده‌اند. اگر به وب سایت ها نگاه کنید یا با مردم صحبت کنید، همه چیز بسیار زیبا به نظر می رسد، بسیار صلح آمیز، دموکراتیک، دوستانه و همه چیز به نظر می رسد.

بسیار سخت است که بفهمید، اگر وجود داشته باشد، چگونه به PKK متصل هستند، بنابراین اگر به Verfassungsschutzbericht یا گزارش های دیگر از مقامات آلمانی نگاه کنید، بله، در آنجا می توانید ببینید، یا اگر به قوانین دادگاه نگاه کنید، می توانید ببینید. نام برخی از سازمان‌ها که نام‌های بسیار بی‌گناهی دارند، مانند «خانه فرهنگی در شهر» یا چیزی که با مواد مخدر، قاچاق یا اقدامات مافیایی همراه است.

همیشه سوال این است که مسئولیت روزنامه نگاری و روزنامه نگاران را چگونه تعریف می کنید. به ویژه در مورد درگیری PKK/YPG با ترکیه، پوشش رسانه ای معمولاً ترکیه را به عنوان “مرد سیاه، مرد بد” و کردها را به طور کلی به عنوان “خوب” نشان می دهد، اما کردها به طور مستقیم یا غیرمستقیم در پوشش رسانه ای نمایندگی می شوند. یا به PKK متصل است. و بسیاری از علامت های سوال در این مورد وجود دارد، زیرا چگونه یک طرف می تواند خوب باشد، چگونه تنها یک طرف می تواند در چنین درگیری پیچیده بد باشد؟

سوال: نگرانی خبرنگاران غربی در پوشش اخبار مرتبط با PKK/YPG چیست؟

Sendker: زیرا این موضوع بسیار حساس و بسیار احساسی است و شما به راحتی می توانید هدفی از هر طرفی شوید که شما را برای فرمول بندی، فقط برای جمله ای که نوشته اید، مورد انتقاد قرار می دهد. و بنابراین می‌توان تصور کرد که برای بسیاری از مردم و رسانه‌ها در اروپای غربی و آلمان، صرفاً با جریان اصلی، ایمن‌تر است. و برای اینکه عینی باشید، فقط طرف ترک را هم بگذارید و بگویید “ترک ها این را می گویند” و سپس شما خوب هستید و در امان هستید.

سوال: چرا این نگاه شرق شناسانه را در رسانه های آلمانی و غربی می بینیم؟

سندکر: این بدان معناست که ما واقعیت و تاریخ آلمانی اروپای غربی خود را داریم. و ما آن را از این منظر به واقعیتی کاملاً متفاوت در کشور ترکیه و همسایگی با پیشینه ای از تاریخ بسیار متفاوت می دانیم. این بدان معناست که برای مثال در آلمان ما تجربه بسیار کمی با تروریسم فی نفسه داریم. اروپای غربی تقریباً ۸۰ سال است که صلح آمیز است. و آخرین جنگ بزرگ در اروپای غربی، جنگ جهانی دوم بود. مثلا در داخل آلمان آخرین حمله پ ک ک کی اتفاق بزرگی افتاد؟ آنها بسیار مشتاق به تصویر کشیدن تصویری صلح آمیز، باثبات و دموکراتیک در آلمان و اروپای غربی هستند.

در جنگ جهانی دوم و همچنین جنگ جهانی اول، همه آنها به جنبش های راست سیاسی، جنبش های ملی گرایانه متصل شدند. ما آموخته‌ایم که آن جنبش‌ها، جناح راست همیشه با نوعی فاشیسم، جنبش‌های ضد دمکراتیک و جنگ، چیزهای بد یا ترور مرتبط است.

در طرف دیگر، حرکات چپ را می بینیم. آنها کسانی بودند که دموکراسی را آوردند و برای دموکراسی مبارزه کردند. آنها برای حقوق زنان، حقوق کارگران و غیره مبارزه کرده اند. ما جنبش های چپ را به شیوه ای لیبرال تر و بهتر می بینیم. و بیشتر از حرکات درست می ترسیم. و با این رویکرد به ترکیه نگاه می کنیم که در آن واقعیت متفاوت است. تقریباً برعکس است، زیرا ترکیه تجربه زیادی در مورد ترور داشته است و این ترور بیشتر از سمت چپ های رادیکال می آید.