خانواده‌های دیاربکری در ماه مبارک رمضان و در حالی که روند صلح پ.ک.ک با ترکیه درجریان است، به اعتراض خود علیه پ‌ک‌ک در مقابل مقر حزب دموکراتیک خلق‌ها (HDP) در جنوب شرقی استان دیاربکر ادامه می‌دهند.

به گزارش خبرگزاری بی‌تاوان، ۲۰۰۸ روز از آغاز تحصن در مقابل ساختمان حزب استان HDP می گذرد و مادران عکس های فرزندان گمشده خود را حمل می کنند.

یکی از آنها، هاتیسه لونت، تکرار کرد که بدون دخترش فادیمه آنجا را ترک نخواهد کرد. دختر عزیز، اگر صدای من را می شنوی، تسلیم نیروهای امنیتی شو. دلم برات تنگ شده در این ایام مبارک، در این ماه رمضان، منتظر بازگشت شما هستیم.»

مادر Necibe Çiftçi تکرار کرد که ۶۰ کودک در حالی که انتظار او ادامه دارد به خانواده های خود پیوسته اند.

پ.ک.ک با ادعای مبارزه برای خودمختاری کردها، بسیاری را در جنوب شرقی ترکیه که اکثرا کردها هستند، به سمت اهداف خود جذب کرد. سال‌ها از طریق ارعاب، کشتار و بمب‌گذاری، کنترل خود را بر جمعیت کرد حفظ کرد. سپس، در سپتامبر ۲۰۱۹، اتفاقی افتاد که به ندرت در منطقه دیده می شود. گروهی از مادران که سال ها از فرزندان خود خبری نداشتند، در مقابل دفاتر HDP که به دلیل ارتباط با این گروه تروریستی شهرت دارد، دست به اعتراض زدند. آنها ادعا کردند که کارکنان حزب به پ‌ک‌ک در جذب نیرو کمک کرده‌اند. جوانان کرد تحت عنوان شرکت در “جشنواره ها” و رویدادهای مشابه که توسط HDP سازماندهی شده بود شستشوی مغزی داده شدند تا به این گروه تروریستی بپیوندند.

اعتراض ساده زنان در دیاربکر به زودی به چیزی مهم تر تبدیل شد و در نهایت به یک اعتصاب طولانی مدت منجر شد. به قول خودشان، «ساعت کودکان» حدود ۳۷۵ خانواده را به خود جلب کرد، در حالی که پدران نیز به اعتصاب تحصن پیوستند. همچنین اعتراضات مشابهی را در سایر استان‌های شرقی و در یک مورد در آلمان به وجود آورد، جایی که یک مادر تحصن انفرادی علیه ربودن دخترش توسط پ‌ک‌ک به راه انداخت.

همبستگی خانواده ها در سراسر کشور مورد تمجید قرار گرفته و جنبه تاریک گروه تروریستی را که از طریق HDP به دنبال مشروعیت هستند، روشن کرده است. در حدود ۵ سال، حدود ۵۳ خانواده با فرزندان خود متحد شدند. برخی از کودکان که اکنون در ۲۰ سالگی خود هستند، هنگامی که از تحصن مطلع شدند از گروه تروریستی گریختند، در حالی که برخی دیگر از قبل قصد داشتند از مخفیگاه های این گروه در شمال عراق فرار کنند. ترکیه برای تسلیم تروریست ها قوانین پشیمانی وضع کرده است. در برخی موارد، اگر در حملات تروریستی مرگبار شرکت نداشته باشند، می توانند آزادانه راه بروند.

اما برای بقیه، انتظار در میان ملاقات های گاه به گاه خانواده هایی که با پسران و دختران خود ملاقات می کنند و روحیه آنها را تقویت می کند، غالب است.