انجمن بی تاوان: نباید خواسته های گروهک های تجزیه طلبی مانند پژاک را با مردم کرد یکی دانست.مـردم کردنشین خواستار فرصت حضور و ارتقاء در پست های اداری سیاسـی و محلـی هسـتند،کـه آن هـم یـک خواسته قانونی است.آنها خواستار استفاده از توانمندی و خلاقیت‌های نخبگان قـومی در اداره امـور منـاطق بومی و نیز در سطح ملی هستند.خواستار مشارکت کردها در قالب شکل دهی به احـزاب قـانونی، نهادهـای مدنی قانونی، اصناف، شکل گیری روزنامه ها و رسانه هایی که انتقال دهنـده خواسـت هـای مـردم در نظـام باشند، هستند.آن هم در چارچوب قانون. مواردی که مردم کردنشین مطرح نمودند حق قانونی و مسـلم آنهـا است.در سال های اخیر دولت و نهادهایی مثل بسیج و جهاد سازندگی سعی و تلاش نموده اند که برخـی از مشکلات مناطق کردنشین را حل کنند و در این زمینه اقداماتی انجام داده اند و تا حدودی نیز موفق بوده اند. دولت همچنین در چند سال گذشته دست به اقداماتی جهت صنعتی کردن بعضی از مناطق کردنشین از جمله کرمانشاه، کردستان، ایلام و آذربایجان غربی زده است. از آن جمله می توان به مجتمع پتروشیمی، سدسازی،کارخانه سیمان و . . . در این مناطق اشاره کرد. ولی این کافی نبوده و نیاز به همت و تـلاش بیشـتر و توجـه مسئولین به این خطه از ایران می باشد.
با این حال وجود برخی مشکلات باعث شده است که گروه های فرصت طلـب از خواسـته هـای بـه حق مردم سوء استفاده کنند. پژاک به موازات حملات تروریستی سعی کـرده اسـت از نظـر نـرم افـزاری نیـز اهدافش را پیش ببرد. در حقیقت با گذشت زمان این گروهک در تدوین راهبرد ( تقابـل بـا نظـام ) اقـداماتی را انجام داده است که همه آنها در واقع نوعی فرصت طلبی و بهره بـرداری از مشـکلات موجـود اسـت. از آن جمله است : تشدید اختلافات مذهبی بین شیعه و سنی و بالا بردن تعصبات قومی، خدشه دار کردن قومیـت ایرانی اقوام کرد و تبلیغ ایجاد کردستان بزرگ، تلاش برای بین المللی کردن مسائل قومی کردها و فضاسـازی بین المللی، مقایسه سه سوی مرز ایران، ترکیه، عراق و القای موفقیت کردها در شـمال عـراق، تـلاش بـرای زدودن ارزش های اسلامی، ترویج و گسترش فرهنگ غربی، راه اندازی و فعال کـردن کمیتـه زنـان، اسـتفاده ابزاری از عنصر زن و القای این موضوع که زن در فرهنگ اسلامی و ایرانی مورد ظلم و تحقیر واقع می شود، تلاش برای بالا بردن توقعات و افزایش مطالبات سیاسی، اجتماعی و رفاهی در سطح منطقه و به ویژه در بین جوانان و مدیریت برآنها در جهت ایجاد نافرمانی مدنی و شورشهای اجتماعی، تبلیغـات منفـی علیـه نظـام و خدشه دار کردن چهره ی مردمی نظام در افکار عمومی با بزرگ نمایی مشکلات اقتصادی و اجتماعی منطقـه و منفی نشان دادن خدمات عمومی و رفاهی دولت در مناطق کردنشین، اعلام آمادگی برای دانشـجویان کـرد زبان جهت استخدام در سازمان ها به عنوان کارمند ستادی بعد از اتمام تحصیلات و وعده به مخاطبین خـود جهت به کارگیری با حقوق مکفی در منطقه شمال عراق.
چنانچه نظام جمهوری اسلامی ایران خواسته های معقول و نیازهـای اولیـه آن هـا را بـرآورده نمایـد مطمئنا پژاک و گروهک های مخالف نظام در این راه ناموفق می شوند.(بـر اسـاس سـایت وزارت کشـور و استانداری های کرمانشاه، کردستان، ایلام، آذربایجان غربی )
باید ظرفیت ها و استعدادهای شهروندان و نخبگان را در اکثر زمینه ها شناسایی و از تجارب و دانـش آن ها استفاده کرد. قوم کرد در اکثر صحنه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتمـاعی مشـارکت خـوبی در کشور دارند و حفظ اتحاد و وطن دوستی را جزئی از اعتقاد به ایمان خود می داند، اما دریغ از این که معاند نان تفرقه را می خواهند و چشم دیدن این اتحاد را ندارند. از جمله گروهک پژاک است که با تفرقـه انـدازی توانسته است که از این موقعیت ها برای جلب برخی هواداران استفاده نماید.
توجه هر چه بیشتر به برخی اصول قانون اساسی راه سو استفاده گروه های تجزیه طلب و جهادگرا را سد می کند. طبق اصل ١٩ قـانون اساسـی، مـردم ایـران از هـر قـوم و قبیلـه ای باشـند از حقـوق مسـاوی برخوردارند و رنگ، نژاد و زبان باعث امتیاز نخواهد بود. همچنین طبق اصل ٢٠ قانون اساسی، همه افراد اهل ملت اعـم از زن و مـرد یکسـان در حمایـت از قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی از جمله سیاسـی، فرهنگـی، اجتمـاعی، بـا رعایـت مـوازین اسـلام برخوردارند. مردم کردنشین مشارکت، حرمت، حق قانونی و اصـل مسـاوات را خواستارند، مردم کردنشین خواستار این هستند از نظرات نخبگان و علمای آنها که دلسـوز و خیرخـواه نظـام اند در اداره کشور استفاده شود.
بعضی از جوانان با هزاران امید و با تمام مشکلات مالی به دانشگاه می روند تـا در نهادهـا و سـازمان های دولتی استخدام گردند. وقتی کمتر از این افراد تحصیل کرده بومی در نهادها و سازمان هـا اسـتفاده مـی شود، دشمن هر کس که می خواهد باشد، از این فرصت ها استفاده می نماید و با تبلیغات گسـترده سـعی در جذب جوانان را دارد. نخبگان قومیت ها با انتقال سرخوردگی ها، ناکامی ها و آمال و آرزوهای فردی خود به توده ها و جمعی نمودن آن، نقش بسزائی در زمینه سازی چالش های قومی داشته اند.
