موقع جغرافیایی کوه قندیل

کوه قندیل در مرز ایران و عراق قرار دارد و قسمت هایی از آن زیر کنترل گروهک تروریستی پژاک است که در مناطق خاوری و جنوبی این کوه موضع گرفته اند. این منطقه استراتژیک چند پارچه آبادی را دربر می گیرد که به سوی دریاچه دوکان کشیده شده اند. گروهک تروریستی پ.ک.ک ۵۰ کیلومتر مربع از این منطقه رازیر کنترل دارد که در بر گیرنده شماری روستاهای کردنشین است. قندیل در میان تپه های پیچ در پیچ و دشت همواری قرار گرفته که در بیشتر روزهای سال پوشیده از برف است. بخش بزرگی از کوه قندیل در سرزمین ایران قرار دارد. نیروهای پژاک بیشتر در دامنه های جنوبی کوه قندیل که در دست پ.ک.ک است، حضور دارند. نزدیک به چهار مایل از بخشهای درهای پوشیده از جنگل، کمپ های پژاک را از پایگاههای کوچک نظامی ایران که در بالای کوه واقع شده است، جدا می کند.
اردوگاه اصلی پ.ک.ک نزدیک یک جاده پیچ در پیچ اسفالته است که از چند روستا که در شیب آن واقع شده، می گذرد. دست کم دو ایستگاه بازرسی پ.ک.ک در این جاده برپا شده است؛ بنابر این نیروهای ایران و ترکیه برای رسیدن به اردوگاه اصلی پ.ک.ک باید از این دو ایستگاه بگذرند. البته پس از آن نیز یک راه خاکی پیش از پایگاه اصلی پ.ک.ک وجود دارد. اردوگاه گروه پژاک با یک جاده خاکی از این منطقه جدا می شود و گاوهاو گوسفندان در کنار جاده ای که محل استقرار اردوگاهها است می چرند. گرد این اردوگاهها، در بخشهایی سیم خاردار کشیده شده است. گذشته از آن، رشته کوهی نیز همچون سپری طبیعی، اطراف پایگاههای این گروهک را از آتش توپخانه در امان نگه می دارد. در کنار این دو مانع، صخره های سنگی پرشیب نیز نفوذ به این منطقه را بسیار دشوار می سازد. این صخره های پرشیب درست در مرز این اردوگاهها واقع شده است؛ اما در روستاها، – جاهایی پر از درختان میوه است. در بالای کوه هم درختان جنگلی پوشش حفاظتی خوبی برای این گروهها به شمار می رود.
ابزارهای پزشکی بسیار ساده است.
ارتباط میان اردوگاهها بیشتر با امواج کوتاه و تلفنهای ماهوارهای برقرار میشود و از همین رو آنتن هایی در نزدیکی کوهها برپا شده است. گفتنی است که پ.ک.ک وپژاک با تیغه های بلند کوه از هم جدا می شوند و ارتباط آنها گاه و بیگاه برقرار می شود. در بخشهایی از کوه امکان دریافت امواج ضعیف از کرکوک وجود دارد…. پ.ک.کهمچنین دارای تسهیلات اینترنتی است که با چند کامپیوتر و بهره گیری از ماهواره این امکان برای آنها فراهم شده است. رفت و آمد میان اردوگاهها بیشتر به صورت پیاده ممکن است و انتقال مواد خوراکی و تجهیزات به بخشهای بالایی و پایین کوه با الاغ و قاطر انجام می شود. پ.ک.ک همچنین ماشینهای جیپ ۴×۴ دارد که بیرون از پایگاه به کار گرفته می شود. مواد خوراکی از روستایی به نام «رانیا» که در نزدیکی پایگاه است تهیه می شود. تجهیزات پ.ک.ک بیشتر از نوع کلاسیک و جنگ افزار معمولی شان کلاشینکف است. در اردوگاه قندیل تجهیزات مدرن با و کوه قندیل در مرز ایران و عراق قرار دارد وزیر کنترل گروهک پژاک است که در مناطق تأسیسات، تجهیزات نظامی و ارتباطی پ.ک.ک بسیاری از ساختمانهای پ.ک.ک در کوه قندیل، کلبه های گلی گردی و خانه های سنگی است. برخی از ساختمانهای بزرگتر، با اسکلت آهنی یا بلوکهای پیش ساخته درست شده است. همچنین یک گورستان کمابیش ۳۰ متر مربعی پ.ک.ک در آن دیده می شود. پ.ک.ک برای تأمین برق چند ژنراتور دارد که با نفت کار می کند، مصرف برق در میان آنها بسیار اندک است و در زمستان ساختمانها و چادرها بیشتر با چراغهای نفتی گرم می شود. یک بیمارستان ساده در اردوگاه اصلی پ.ک.ک وجود دارد که کارکنانش بیشتر در اروپای خاوری آموزش دیده اند. این بیمارستان که در سالن دراز از دارد، از بلوکهای بتونی خاصی ساخته شده و دارای خاوری و جنوبی این کوه موضع گرفته اند . این منطقه استراتژیک چند پارچه آبادی را دربر می گیرد که به سوی دریاچه دو کان کشیده شده اند. گروهک تروریستی پ.ک.ک ۵۰ کیلومتر مربع از این منطقه را زیر کنترل دارد که در برگیرنده شماری روستاهای کردنشین است . قندیل در میان تپه های پیچ در پیچ و دشت همواری قرار گرفته که در بیشتر روزهای سال پوشیده از برف است . بخش بزرگی از کوه قندیل در سرزمین ایران قرار دارد.

فعالیتهای پ.ک.ک در قندیل

گرچه پایگاه پ.ک.ک در قندیل از محل برخوردهای همیشگی این گروه با نیروهای عراقی دور است، اما شواهدی در دست است که نشان می دهد چهره های شناخته شده پ.ک.ک، مجاهدان عرب سنی عراق را الگوی خود قرار داده اند. برخی از کردهای ترکیه عضو پیشمرگه های کردستان شده اند و در کرکوک، موصل و بخشهای جنوبی مستقرند. بویژه کردهای ترکیه که شورشهای عراق را دیده اند، ممکن است گروه مائوئیستی پ.ک.ک را که بر جنبشهای انقلابی روستایی که مورد توجه مجاهدان عرب نیز هست تأکید دارند ترک کنند و به جنگهای چریکی شهری بپردازند یا به سخن دیگر، دامنه فعالیتهایشان را از کوه به شهرها بکشند. درگیریهای چندی پیش در شهرهای هکاری و وان ترکیه و ترویج الگوی چریکی در اردوگاههای پ.ک.ک که رو به فزونی است، نشانه ای در این زمینه است. اخبار ترورهای گروهی شاهینهای آزاد کردستان بر ضد شهروندان بیگانه و گردشگران، در میان شورشیان عراق نیز پیچیده است.