تحلیلگر مسائل بین‌المللی با بیان اینکه غرب به‌طور غیرمستقیم از پ.ک.ک حمایت می‌کند، اما این اقدام را علنی نمی‌کند، گفت: این موضوع یکی از مسائلی است که ما به خوبی در مورد کشور‌های اروپایی و غربی می‌دانیم.
مصطفی کمال اردمول، نویسنده آثار حوزه بین‌الملل و سیاست خارجی اهل ترکیه و کارشناس شبکه‌های خبری این کشور در مصاحبه با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در پاسخ به این پرسش که از نگاه شما، پ.ک.ک و شاخه‌های آن چه نوع ساختاری دارند؟ آیا می‌توان آن‌ها را یک شبکه تروریستی توزیعی دانست؟ اظهار کرد: واضح است که پ.ک.ک به مرور فعالیت خود را گسترش داد؛ این موضوع در ترکیه صادق است؛ گسترش نفوذ این گروه در ایران کمی دشوارتر بوده، اما به غیر از ایران، پ.ک.ک در ترکیه، عراق و سوریه حضور گسترده‌ای دارد.
وی گفت: در سه کشوری که نام بردم، به‌ویژه در ترکیه و عراق، آن‌ها حضور قابل توجهی دارند؛ می‌توانم بگویم که آن‌ها به‌عنوان یک گروه با سلاح فعالیت می‌کنند؛ ترجیح می‌دهم از واژه «تروریست» استفاده نکنم، زیرا این‌گونه نام‌گذاری‌ها باید از سوی دولت‌ها تعریف شود.
این کارشناس تُرک در پاسخ به این پرسش که چرا با وجود اینکه این گروه و شاخه‌هایش در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا و اروپا قرار دارد، همچنان در همین کشور‌ها دفتر دارد و نشست برگزار می‌کند؟ نیز گفت: با وجود اینکه فعالیت این گروه در کشور‌های اروپایی ممنوع است، آن‌ها همچنان تحت پوشش فعالیت‌های فرهنگی به سازمان‌دهی خود ادامه می‌دهند؛ به عبارت دیگر، ما می‌دانیم که کرد‌هایی که در کشور‌های اروپایی تحت عنوان فعالیت فرهنگی مشغول به کار هستند، عضو پ.ک.ک هستند، اما رسما خود را به‌عنوان عضو پ.ک.ک معرفی نمی‌کنند؛ آن‌ها در فعالیت‌های فرهنگی شرکت می‌کنند و به‌عنوان انجمن‌هایی دیده می‌شوند که این فعالیت‌ها را انجام می‌دهند، بنابراین فهرست ممنوعه را نقض می‌کنند.
اردمول تصریح کرد: اروپا به‌طور غیرمستقیم از پ.ک.ک و سازمان‌های مشابه، حتی اگر ممنوع باشند، حمایت می‌کند؛ بله، آن‌ها در فهرست ممنوعه هستند، اما کشور‌های اروپایی در پشت صحنه به دنبال راه‌هایی برای استفاده غیرمستقیم از پ.ک.ک هستند؛ در واقع، اروپا به حمایت غیرمستقیم از پ.ک.ک با توجه به اهداف سیاسی خود ادامه می‌دهد.
وی در ادامه مصاحبه به این پرسش که چرا برخی دولت‌های غربی از یک طرف پ.ک.ک را تروریست می‌دانند، اما از طرف دیگر به آن میدان فعالیت و حتی همکاری می‌دهند؟ گفت: کشور‌های غربی در این مورد استاندارد دوگانه‌ای دارند؛ در حالی که این سازمان‌ها را ممنوع می‌کنند، پشت پرده از آن‌ها حمایت می‌کنند تا از این گروه‌ها به‌عنوان اهرم فشار علیه کشور‌هایی که با آن‌ها رابطه دارند، استفاده کنند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل اظهار کرد: غرب به‌طور غیرمستقیم از پ.ک.ک حمایت می‌کند، اما این اقدام را علنی نمی‌کند؛ کشور‌های غربی به این گروه‌ها پناه می‌دهند، امکان فعالیت آن‌ها را فراهم می‌کنند و… و در صورت لزوم از آن‌ها در راستای منافع خود استفاده می‌کنند؛ این موضوع یکی از مسائلی است که ما به خوبی در مورد کشور‌های اروپایی و غربی می‌دانیم.
کمال اردمول درباره روابط میان برخی جریانات کُردی منطقه با رژیم صهیونیستی نیز ادامه داد: ما شاهدیم که گروه‌های کُرد در منطقه روابط مستقیمی با رژیم اسرائیل دارند؛ منظورم این است که سازمان‌های کُردی به جای توافق با دولت فعلی در کشور‌هایی که در آن‌ها حضور دارند و مردمی که نمایندگی می‌کنند، با عنصر شوم منطقه، یعنی رژیم اسرائیل، همکاری می‌کنند؛ البته این ناخوشایند است، چون این گروه‌ها بلافاصله به نیروی ذخیره آمریکا و اسرائیل در منطقه تبدیل شده‌اند؛ آن‌ها از گفتن این موضوع ابایی ندارند، بنابراین به نظر می‌رسد هر کاری که اسرائیل بخواهد در منطقه، حتی در ترکیه یا در ایران انجام دهد، از طریق همین گروه‌ها انجام خواهد داد.
وی بیان کرد: لازم است دولت‌ها به خواسته‌ها و برخی حساسیت‌های جامعه کُردی توجه بیشتری داشته باشند؛ شاید در آن صورت این گروه‌ها به جای همکاری با اسرائیل و آمریکا ترجیح دهند با دولت‌های متبوع خود همکاری کنند.
این کارشناس تُرک درباره خلع سلاح شاخه‌های پ.ک.ک در منطقه نیز اظهار کرد: وقتی عبدالله اوجالان تصمیم به خلع سلاح پ.ک.ک گرفت، تصور می‌کرد که این اقدام در تمامی سازمان‌های تحت نفوذش انجام خواهد شد؛ با وجود این، ساختار YPG-PYD در سوریه یک سازمان مستقل است؛ آن‌ها اینطور می‌گویند که: ما از ابتکار صلح عبدالله اوجالان حمایت می‌کنیم، اما سلاح‌های خود را زمین نمی‌گذاریم، زیرا ما هیچ مشکلی با ترکیه نداریم و ما با نیرو‌های مخالف خودمان در سوریه می‌جنگیم.
اردمول تصریح کرد: وضعیت حقوق اقلیت‌ها در سوریه نیز آن‌ها را نگران کرده است؛ به سویدا در جنوب و ساحل سوریه توجه کنید که چطور نیرو‌های وابسته به جولانی علیه دروزیان و علویان اقدام کردند؛ از این موضوع چه می‌توان نتیجه‌گیری کرد؟ به نظر می‌رسد اوجالان به‌گونه‌ای که تصور می‌شود، بر ساختار‌های کردی نفوذ ندارد؛ حتی اگر هم نفوذی داشته باشد، ممکن است نخواهد تاثیرگذار باشد؛ شاید این یک تاکتیک باشد.
وی در پایان یادآوری کرد: این تصمیمی است که برای ترکیه گرفته شده است؛ او حتما فکر می‌کند که کُرد‌های سوریه برای سوریه تصمیم خواهند گرفت؛ بنابراین، تصمیمی که او در امرالی درباره پ.ک.ک اتخاذ کرده، می‌تواند به‌طور مستقیم بر حضور کُرد‌ها در هر چهار بخش کشور تاثیر بگذارد.
انتهای پیام/
