اﻣﺮوزه، اﺻﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮدن ﺟﺮم و ﻣﺠﺎزات در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻛﻴﻔﺮی ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮای ﺟﺮم داﻧﺴﺘﻦ ﻋﻤﻠﻲ در ﺳﻄﺢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺮﺗﻜﺒﺎن آن، ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ رﻓﺘﺎر و ﻣﺠﺎزات آن در ﻣﻘﺮرات ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺷﻮد. ﺑﻨﺪ ١ ﻣﺎده ٢٢ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دﻳﻮان ﺑﺎ ﻋﻨﻮان »اﺻﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮدن ﺟﺮم« و ﻣﺎده ٢٣ دﻳﻮان ﺑﺎ ﻋﻨﻮان »اﺻﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮدن ﻣﺠﺎزات« ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻛﺮده اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫـﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﻳﻦ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻣﺴﺆوﻟﻴﺖ ﻛﻴﻔﺮی ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻤﻞ وی در زﻣـﺎن وﻗﻮع ﺟﺮم ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از ﺟﺮاﻳﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﺻﻼﺣﻴﺖ دﻳﻮان اﺳﺖ و ﻣﺠﺎزات ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ دﻳﻮان ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲﺷﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﻘﺮرات اﻳﻦ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
اﻟﺒﺘﻪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ رﻓﺘﺎری ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﭼﻨﺪ ﺳﻨﺪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺟﺮماﻧﮕﺎری ﺷﺪه ﺑﺎﺷـﺪ. ﺑﻨـﺪ ٣ ﻣﺎده ٢٢ دﻳﻮان ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻣﻘﺮرات اﻳﻦ ﻣﺎده ﻣﺎﻧﻊ از آن ﻧﻴـﺴﺖ ﻛـﻪ ﻋﻤﻠـﻲ از دﻳـﺪﮔﺎه ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ و ﻣﺴﺘﻘﻞ از اﻳﻦ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺟـﺮم ﺗﻠﻘـﻲ ﺷـﻮد. اﻳـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع ﺑﻴـﺸﺘﺮ در ﻗﺎﻟـﺐ ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﺑﺎ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠـﻞ ﻣﻌﺎﻫـﺪهای ﻣـﺼﺪاق دارد.ﺳـﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﻣﻌﺎﻫﺪهای و ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﺟﺮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮى ﻛﻮدﻛﺎن در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻣﻌﺎﻫﺪه اى
ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در دو ﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺻﺮﻳﺢ ﺟﺮماﻧﮕﺎری و ﺑﺮای ﻣﺮﺗﻜﺐ آن ﺿﻤﺎﻧﺖ اﺟـﺮای ﻛﻴﻔﺮی ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ: اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دﻳﻮان و اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه وﻳﮋه.
اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دﻳﻮان. ﺟﺮاﻳﻢ ﺟﻨﮕﻲ و ﻣـﺼﺎدﻳﻖ آن در اﺳﺎﺳـﻨﺎﻣﻪ دﻳـﻮان ﺗﻌﺮﻳـﻒ و ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن ﻣﺼﺪاﻗﻲ از ﺟﺮاﻳﻢ ﺟﻨﮕﻲ ﺗﻠﻘﻲ و در دو وﺿﻌﻴﺖ ﺟﻨﮓ داﺧﻠﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺟﺮماﻧﮕﺎری ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﺰء (٢۶) ﺷﻖ (ب) ﺑﻨﺪ (٢) ﻣﺎده ٨ و ﺟﺰء (٧) ﺷﻖ (ﻫ) ﺑﻨﺪ (٢) ﻣـﺎده ٨ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دﻳﻮان ﻣﻘﺮر ﻛـﺮده: ﺳـﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی اﺟﺒـﺎری ﻳـﺎ داوﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﻛﻮدﻛـﺎن زﻳـﺮ ١۵ ﺳـﺎل در ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ و ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی آﻧﺎن ﺑﺮای ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻓﻌـﺎل در ﻛﺎرﻫـﺎی ﺟﻨﮕﻲ، ﺟﺮم اﺳﺖ. اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دﻳﻮان در ﺳﺎل ١٩٩٨ ﺗﺼﻮﻳﺐ و از ﺳﺎل ٢٠٠٢ ﻻزماﻻﺟـﺮا ﺷـﺪه اﺳﺖ.
اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه وﻳﮋه. دادﮔﺎه وﻳﮋه ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﻨـﺪ ج ﻣـﺎده ۴ اﺳﺎﺳـﻨﺎﻣﻪ ﺧـﻮد ﺻﻼﺣﻴﺖ دارد اﻓﺮاد ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی اﺟﺒﺎری و داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻛﻮدﻛﺎن زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل در ﻧﻴﺮوﻫﺎ و ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻓﻌﺎل در ﺟﻨﮓ را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﺪ. اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ اﻳﻦ دادﮔﺎه در ﺳﺎل ٢٠٠٢ ﺗﺼﻮﻳﺐ و ﻻزماﻻﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ
در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در ﺧﺼﻮص ﻣﻨﻊ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ. دو ﭘﺮوﺗﻜﻞ اﻟﺤﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮنﻫﺎی ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧـﻪ ژﻧـﻮ ١٩۴٩ دوﻟـﺖﻫـﺎی ﻋﻀﻮ را ﻣﻠﺰم ﻛﺮده اﺳﺖ از اﺳﺘﺨﺪام اﻓﺮاد زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی و ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻮدﻛـﺎن ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﺟﻨﮓ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. از ﺳـﻮی دﻳﮕـﺮ، ﺗﺄﻳﻴـﺪ ﺟﻬـﺎﻧﻲ ﻛﻨﻮاﻧـﺴﻴﻮن ﺣﻘـﻮق ﻛﻮدک و ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﺴﻴﺎری از ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ دو ﭘﺮوﺗﻜﻞ اﻟﺤﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮنﻫﺎی ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧـﻪ ژﻧـﻮ ١٩۴٩ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ.
ﮔﻔﺘﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻛﺸﻮرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻗﻮاﻧﻴﻨﻲ وﺿﻊ ﻛﺮدهاﻧﺪ ﺑـﻪ وﺿﻮح ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺮﻳﺐ ﻫﻤـﻪ آﻧﻬـﺎ ﺳـﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛـﺎن را ﻣﻨـﻊ و ﺟـﺮماﻧﮕـﺎری ﻛﺮده اﻧﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ١٣٣ ﻛﺸﻮر در ﭘﺮوﺗﻜﻞ دوم اﻟﺤﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮنﻫﺎی ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧﻪ ژﻧﻮ ١٩۴٩، ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﻘﺮرات اﻳﻦ ﭘﺮوﺗﻜﻞ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺮوﺗﻜﻞ دوم اﻟﺤﺎﻗﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ داﺧﻠﻲ اﺳﺖ اﻣﺎ ﺷﻌﺒﻪ ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮ دادﮔـﺎه ﻛﻴﻔﺮی ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺮای ﻳﻮﮔﺴﻼوی ﺳﺎﺑﻖ در ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﺎدﻳﭻ اﻋﻼم ﻛﺮد ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﺎ داﺧﻠﻲ ﺑﻮدن ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ در ﻧﻘﺾ ﻓﺎﺣﺶ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪارد. ٣١ ﻣـﻪ ٢٠٠۴، دادﮔـﺎه وﻳـﮋه اﻋـﻼم ﻛـﺮد ﻛـﻪ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در ﺳﺎل ١٩٩۶ در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺟﺮم ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﭘﺬﻳﺮش ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدک در ﭘﺮوﺗﻜﻞ دوم اﻟﺤﺎﻗﻲ ﻛﻨﻮاﻧـﺴﻴﻮنﻫـﺎی ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧـﻪ ژﻧﻮ ١٩۴٩ و ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﺣﻘﻮق ﻛﻮدک و ﺑﻨﺪ ٢ ﻣﺎده ٢٢ ﻣﻨﺸﻮر آﻓﺮﻳﻘﺎﻳﻲ ﺣﻘـﻮق ﺑـﺸﺮ و ﻣﻠـﺖ دﻟﻴﻞ ﻗﺎﻃﻌﻲ اﺳﺖ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪه در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﺗﺒﻠﻮر ﻳﺎﻓﺘﻪ و آﻧﭽـﻪ ﺑﻌـﺪﻫﺎ در ﻣﻘﺮرات ﻣﻮﺿﻮﻋﻪ آﻣﺪه در واﻗﻊ، اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ از ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ اﺳـﺖ. در ﺳـﻮاﺑﻖ ﻗـﻀﺎﻳﻲ دﻳﻮان و دادﮔﺎه وﻳﮋه از ﻗﻀﻴﻪ وارﮔﺎس آرﻛﻮ ﻋﻠﻴﻪ دوﻟﺖ ﭘﺎراﮔﻮﺋﻪ در دﻳﻮان ﺑﻴﻦ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻗﻀﺎﻳﻲ و ﺣﻘﻮق ﻋﺮﻓﻲ ﺟﺮم ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن ﻳﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ.
دﻳﻮان ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ دادﮔﺴﺘﺮی ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را در ﻗﻀﻴﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻛﻨﮕﻮ ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ اوﮔﺎﻧﺪا ﻣﺎده ٣٨ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﺣﻘـﻮق ﻛـﻮدک و ﭘﺮوﺗﻜـﻞ اﻟﺤﺎﻗﻲ ﺑﻪ آن در ﻣﻮرد ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻛﻮدﻛﺎن در ﺟﻨﮓﻫﺎی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ را ﻧﻘﺾ ﻛﺮده اﺳﺖ.
ﺗﺄﻳﻴﺪ و ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻋﺮﻓﻲ ﺑﻮدن ﺟﺮم ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در روﻳﻪ ﻗﻀﺎﻳﻲ دﻳﻮان و دادﮔﺎه وﻳـﮋه، ﺗﺤﻮل اﺳﺎﺳﻲ و ﮔﺎم ﻣﻬﻤﻲ در ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮔﺮوهﻫﺎی ﻏﻴﺮ دوﻟﺘﻲ اﺳﺖ، زﻳﺮا اﻳﻦ ﮔـﺮوهﻫـﺎ ﺑـﻪ رﻏـﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻀﻮ ﻫﻴﭻﻳﻚ از اﺳﻨﺎد ذیرﺑﻂ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﻠﺰماﻧﺪ ﻗﻮاﻋـﺪ ﻛﻠـﻲ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴـﺖ ﺳـﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل را در ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨـﺪ. از اواﺳـﻂ دﻫـﻪ ١٩٨٠، دوﻟـﺖﻫـﺎ و ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﻏﻴﺮدوﻟﺘﻲ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺷـﺪﻧﺪ از ﺳـﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛـﺎن ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮی ﻛﻨﻨـﺪ. ﮔﺮﭼـﻪ ﮔـﺮوهﻫـﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻃﺮف ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ دو ﻃﺮف درﮔﻴﺮی از ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺮوهﻫﺎی ﻏﻴﺮدوﻟﺘﻲ ﻣﻠﺰماﻧﺪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮدوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨـﺪ زﻳـﺮا، ﺣﻘـﻮق ﺑـﻴﻦاﻟﻤﻠـﻞ ﻋﺮﻓـﻲ ﻣﻌﻴـﺎر ﻣﺸﺘﺮک رﻓﺘﺎر ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ اﺳﺖ.
ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺎدى ﺟﺮم ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮى ﻛﻮدﻛﺎن
ﻓﻌﻞ ﻳﺎ ﺗﺮک ﻓﻌﻞ ﺧﺎرﺟﻲ ﻛﻪ ﺗﺠﻠﻲ ﻧﻴﺖ ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮده و ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬار آن را ﻣﻨﻊ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺎدی را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ. ﺑﻨﺪ (٢) ﻣﺎده ٨ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دﻳﻮان در ﻣﻮرد ﺟﺮاﻳﻢ ﺟﻨﮕﻲ ﻣﻘـﺮر ﻛـﺮده ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺞ اﺟﺒﺎری ﻳﺎ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻛﻮدﻛﺎن زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل در ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی آﻧﺎن ﺑﺮای ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻓﻌﺎل در ﻛﺎرﻫﺎی ﺟﻨﮕﻲ، ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺟﻨﮕﻲ اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ ﻣﻘﺮرات، ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻛﻠﻲ ﺟﺮم ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی اﺟﺒﺎری ﻳﺎ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻛﻮدﻛﺎن و اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺎن در ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﺑﺮ ﺷﻤﺮد:
– ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺨﺺ زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل در ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ ﮔـﺮوه ﻣـﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺟﺒﺎری ﻳﺎ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺨﺺ زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل در
ﺟﻨﮓ.
- وﻗﻮع در ﺷﺮاﻳﻂ ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ.
- آﮔﺎﻫﻲ ﻳﺎ ﻓﺮض آﮔﺎﻫﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺨﺺ زﻳـﺮ ١۵ ﺳـﺎل و وﺿـﻌﻴﺖ در ﺣﺎﻟـﺖ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ.
رﻓﺘﺎر ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ و ﺷﺮاﻳﻂ ﻻزم ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ ﺟﺮم، ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺎدی ﺟﺮم را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ. اﺑﺘـﺪا رﻓﺘﺎر ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن و ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی آﻧﺎن در ﺟﻨﮓ و ﺳـﭙﺲ، ﺷـﺮاﻳﻂ ﻻزم ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ اﻳﻦ ﺟﺮم ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲﺷﻮد.
رﻓﺘﺎر ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ
اوﻟﻴﻦ ﺟﺰء ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺎدی ﺟﺮم ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از رﻓﺘـﺎر ﻓﻴﺰﻳﻜـﻲ، ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﺗﻮﺻـﻴﻔﻲ ﻛـﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬار از ﻫﺮ ﺟﺮم ﻛﺮده اﺳﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻓﻌﻞ ﻳﺎ ﺗﺮک ﻓﻌﻞ ﺑﺎﺷﺪ.١۴ رﻓﺘﺎر ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ اﻳﻦ ﺟﺮم ﻛـﻪ از ﻧﻮع ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن و ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی آﻧﺎن در ﺟﻨﮓ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺰء (٢۶) ﺷﻖ (ب) و ﺟﺰء (٧) ﺷـﻖ (ﻫ ) ﺑﻨـﺪ (٢) ﻣـﺎده ٨ اﺳﺎﺳـﻨﺎﻣﻪ دﻳـﻮان ﻛﻴﻔـﺮی ﺑـﻴﻦاﻟﻤﻠﻠـﻲ، ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی اﺟﺒﺎری ﻳﺎ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻛﻮدﻛﺎن زﻳﺮ ١۵ ﺳﺎل و اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺎن ﺑﺮای ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻓﻌﺎل در ﺟﻨﮓ را ﺟﺮم داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣـﺴﻠﺢ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
ﺑﺮرﺳﻲ دو ﺟﺰء از ﺑﻨﺪ ٢ ﻣﺎده ٨ دﻳﻮان ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫـﺪ ﻛـﻪ در ﻫـﺮ دو ﻣـﻮرد ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﺑﻪ دو ﺻﻮرت اﺟﺒﺎری و داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد و در ﻫـﺮ دو ﺻـﻮرت، ﺳـﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن از ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی آﻧﺎن در ﺟﻨﮓ ﺟﺪا ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺗﻔﺎوتﻫﺎی آن دو در ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ اﺳـﺖ: ﻧﺨـﺴﺖ اﻳﻨﻜـﻪ ﻳﻜـﻲ در ﺷـﺮاﻳﻂ ﺟﻨـﮓ ﻣـﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ و دﻳﮕﺮی در ﺷﺮاﻳﻂ ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ داﺧﻠﻲ ﺻﻮرت ﻣـﻲﮔﻴـﺮد. دوم اﻳﻨﻜـﻪ در اوﻟـﻲ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد، زﻳﺮا ﺟﻨﮓ ﺑـﻴﻦاﻟﻤﻠﻠـﻲ اﺳـﺖ و ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن از ﻃﺮف دوﻟﺖ و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ دوﻟﺘﻲ ﻃـﺮف ﻣﺘﺨﺎﺻـﻢ ﻣﻤﻜـﻦ اﺳﺖ. اﻣﺎ در دوﻣﻲ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮی ﻛﻮدﻛﺎن در ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ ﮔﺮوهﻫـﺎی ﻣـﺴﻠﺢ ﺻـﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد، زﻳﺮا ﺟﻨﮓ داﺧﻠﻲ اﺳﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ درﮔﻴﺮی ﻣﻴﺎن دو ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﺮوه ﻣـﺴﻠﺢ ﻳﺎ ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻠﻲ و ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﺮوه ﻣﺴﻠﺢ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴـﻞ، در اﻳـﻦ فرض سربازگیری در گروه ها و نیروهای مسلح محلی پیش بینی شده است.
ادامه دارد…
