فرقه‌های تحت امر پ‌ک‌ک بدنبال اعتراض مردم در شهرهای عامودا و قامیشلو درخصوص عملکرد منفی و شعار سردادن برعلیه آنها، این فرقه‌ها نیز به دستور سرکردگان قندیل‌نشین پ‌ک‌ک، به مقرّ دیگر احزاب مخالف خط مشی اوجالان از جمله دشمن سرسخت آنها الپارتی (شاخه‌ی حزب دمکرات کردستان عراق در سوریه) حمله بردند و آنرا به آتش کشیدند.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : اتفاقات دو روز پیش شهر عامودای سوریه ، زخمی شدن شمار زیادی از مردم بی‌گناه در شهر عامودا و اعتراض به این اقدام خشونت‌آمیز زیرشاخه‌های پ‌ک‌ک در سوریه از جانب دیگر احزاب و گروههای سیاسی موجود در منطقه، جرقه‌های جنگ اوجالان و بارزانی زده شده است.
این فرقه‌های تحت امر پ‌ک‌ک بدنبال اعتراض مردم در شهرهای عامودا و قامیشلو درخصوص عملکرد منفی و شعار سردادن برعلیه آنها، این فرقه‌ها نیز به دستور سرکردگان قندیل‌نشین پ‌ک‌ک، به مقرّ دیگر احزاب مخالف خط مشی اوجالان از جمله دشمن سرسخت آنها الپارتی (شاخه‌ی حزب دمکرات کردستان عراق در سوریه) حمله بردند و آنرا به آتش کشیدند. اعضای این فرقه‌ها در ادامه‌ی انتقام خود، عکس‌های ملامصطفی بارزانی و پسرش مسعود بارزانی را که بر دیوراهای این مقرّ نصب شده بودند؛ پاره و آتش زدند.
اعضا و طرفداران این فرقه‌ها با سردادن شعارهایی از قبیل بارزانی خائن است و باید طایفه‌ی بارزانی‌ها نابود شود، به آتش‌زدن و پاره‌کردن عکس‌های بارزانی‌ها ادامه می‌دادند. طبق گزارشی که توسط یکی از فعالان حقوق بشر در قامیشلو منتشر شده، این افراد یکی از اعضای حزب الپارتی را که عکس بارزانی را بر دوش داشت، کاملاً کتک زده و بعد هم عکس را پاره کرده و آتش زده‌اند.
اختلافات اوجالانی‌ها و بارزانی‌ها دارای پیشینه‌یی قدیمی است. شروع این تنش‌ها به روزهای آغازین فعالیت اوجالان برمی‌گردد. در سال ۱۹۸۳ با کشته شدن یکی از اعضای اصلی پ‌ک‌ک در مناطق اقلیم کردستان که گفته می‌شود به دست پیشمرگ‌های ملامصطفی صورت گرفته، شعله‌های این آتش بلندتر شد تا اینکه در دهه‌ی ۹۰ میلادی و پس از اعلام اتونومی در کردستان عراق، اوجالان به مریدان خویش دستور داد تا آخرین قطره با پیشمرگ‌های بارزانی بجنگند، چراکه از دید اوجالان خانواده‌ی بارزانی، خائن و جیره‌خوار بیگانه هستند و باید نابود شوند. این درحالیست که خود اوجالان با برنامه‌ی از پیش تعیین شده‌ی سرویس اطلاعاتی ترکیه (میت) پ‌ک‌ک را تأسیس و جریان دشمنی و مقابله با دیگر احزاب و گروههای سیاسی کُردی را شروع کرد.
اما تفاوت این جنگ‌ها با جنگ‌های دهه‌ی ۹۰ میلادی این است که جنگ کنونی در شهرها صورت می‌گیرد و لذا بیشترین تعداد کشته‌ها را زنان و بچه‌های بی‌گناه تشکیل می‌دهند، اما که در جنگ‌های قبلی که در مناطق مرزی با ترکیه صورت می‌گرفت، معمولاً از طرفین کشته می‌شدند که نظامی بودند. از اینرو باید منتظر قتل‌عام مردم بی‌گناه توسط اعضای طرفین باشیم. چراکه کُردها همیشه قربانی انتقامجویی احزاب و گروهها که درصدد تحقق اهداف گروهی خود بوده‌اند؛ شده‌اند. لذا تکرار این تاریخ در شهرهای کُردنشین سوریه، همچنان که دور از انتظار نبود، اینبار توسط الپارتی و پ‌ی‌د (شاخه‌ی پ‌ک‌ک در سوریه) عملی خواهد شد.
