به گزارش انجمن بی تاوان،بعد از هجوم داعش به مخمور و سپس کنترل دوباره این بخش توسط نیروی پیشمرگه، کمپ مخمور هر سال بیش از گذشته از یک پناهگاه آوارگان به یک پایگاه نظامی تغییر شکل می‌دهد تا جایی که در سال ٢٠١٧ اعلام شد که پ.ک.ک تمام ادارات رسمی اقلیم کردستان عراق و حتی دفاتر وابسته به سازمان ملل را در این کمپ تعطیل کرده است.
در همین رابطه، دیندار زیباری، هماهنگ کننده امور بین‌المللی حکومت اقلیم کردستان عراق با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرد: “هیچ نهاد یا سازمان وابسته به حکومت اقلیم کردستان در مخمور حضور ندارد. تعداد پناهندگان این کمپ نیز با افزایش روبرو بوده اما تاکنون هویت آن‌ها در نزد حکومت اقلیم ثبت نشده است”.
او همچنین یادآور شد که “تاکنون حکومت اقلیم کردستان عراق مانع از تردد ساکنین این کمپ نشده است بویژه در رابطه با دانشجویان، شاغلین و بیماران”.
بنابر اعلام رسمی حکومت اقلیم کردستان عراق تا تابستان ١۴٠٠ بیش از ٩٢٨ هزار آوار به این منطقه پناه آورده‌اند که از این تعداد ٣٠ درصد در کمپ‌ها ساکن هستند.
پ.ک.ک بویژه از رویدادهای ١۶ اکتبر ٢٠١٧ به نفع خود بهره برده و کمپ مخمور را به یک پایگاه نظامی و محلی برای آموزش نیروهایش علی‌الخصوص کودکانی که با مغزشویی آن‌ها را مسلح کرده، بدل کرده است. پ.ک.ک با این عمل غیرقانونی و ضدبشری خود جان هزاران پناهنده و آواره را با خطر جدی روبرو کرده و از آوارگان همچون سپر انسانی بهره می‌برد.
پیشتر کرمانج عبدالله مسئول شاخه مخمور حزب دمکرات کردستان عراق اعلام کرده بود: “بیش از ٣٠٠ نیروی مسلح پ.ک.ک وارد کمپ مخمور شدهاند و در آنجا پایگاه و ایست-بازرسی دایر کرده‌اند و فضایی کاملا نظامی بر آن اعمال نموده‌اند”.
بسیاری از آوارگان این کمپ در مصاحبه با شبکه‌های خبری و خبرنگاران از سیاستهای ضدبشری پ.ک.ک در این کمپ ابراز انزجار کرده‌اند و به شرط ناشناس ماندن به تشریح سیاستهای پ.ک.ک علیه آرامش و رفاه مردمان منطقه پرداخته‌اند. آن‌ها بر این باورند که حضور پ.ک.ک موجب شده هواپیماهای ترکیه این کمپ را بمباران کنند. آن‌ها متذکر شدهاند پ.ک.ک حتی به کودکان آن‌ها رحم نمی‌کند و آن‌ها را می‌ربایند تا عامل انتحاری پ.ک.ک شوند.
