در حالی که پژاک ششمین کنگره خود را با حداقل اعضا برگزار کرده است دوباره همان پراتیک گذشته در حال تکرار شدن است.
در این کنگره به چند موضوع اساسی می پردازیم:
– انتخاب شدن سیامند معینی و زیلان وژین بعنوان رهبر مشترک نشانه این است که پژاک نمی تواند تغییرات بنیادین را ایجاد کند. زیرا کادرهای پژاک به رفتار و شیوه زندگی سیامند معینی بشدت معترض هستند که می توان به چند مورد اشاره کرد :
– اقامت سیامند معینی در اروپا و هدایت کردن و مدیریت پژاک علیه ایران را غیر منطقی می ببینند و حتی عده ای از کادرها براین نظر هستند که سیامند معینی با سرویسهای اطلاعاتی بعضی دولتها هدایت می شود زیرا وی تبعه اروپایی است وحال اینکه خود شخص سیامند معینی تجربه جنگ ندارد و انها را وادار به جنگ علیه ایران می کند وهمچنین عده از کادرها می گویند سیاست در اروپا راحت است
اگر سیامند معینی جسارت دارد خود به خاک ایران برود و به منطقه ماکو و قله رش و کوههای شاهو و دالاهو برود ؟و انجا علیه ایران حرف بزند ؟
– یکی دیگر از دلایل اعتراض کادرهای پژاک از سیامند معینی روابط وی با چند روزنامه نگار اروپایی می باشند که زن هستند و براین باور می باشند که سیامند با آنها روابط نامشروع دارد واز این طریق سیامند معینی را در کنترل خود نگه می دارند.!
– تضاد در سبک زندگی سیامند معینی با دیگر کادرهای پژاک تفاوت زیادی دارد. چرا که سیامند معینی یا معیارهای اروپایی با زنان برخورد می کند و رفتار و معیارهای او به دور از معیارهای ایدئولوژیکی تشکیلاتی است!
-دشمنی طایفه ای معینی ها با بارزانی ها نیز سبب شده است که بارزانی ها پژاک را در تنگنا قرار دهند. زیرا عده از کادرها و احزاب مخالف براین باور هستند که سیامند معینی به اندازه ای که با بارزانی ها دشمنی دارد با ایران ندارد بلکه دشمن اصلی خود را فراموش کرده و به انتقام طایفه ای روی آورده است و انتخاب مجدد سیامند معینی سبب بروز دشمنی مجدد بارزانی ها با پژاک می شود!
– یکی دیگر ضعف های این کنگره این است که با مشارکت حداقل اعضا برگزار شده است و این خود مغایر دموکراسی است زیرا کنگره پژاک در مقایسه با دیگر احزاب در حد شرکت کننده ها خیلی ناچیز است و تنها بخش مدیریت پژاک شرکت کرده اند واین هم به این معنا است که اینها دوباره به عنوان عضو مجلس انتخاب خواهند شد و دیگر عضوها در روند کنگره حقی ندارند. همچنین در مصوبات نقشی ندارند و چیزهای تصویب شده بر آنها فرض می شود
– حضور کم تعداد شرکت کنندگان زن نیز در کنگره واضح است.
گروهی که در همه نشست های خود دم از ازادی زنان می زند و از زنان سواستفاده سیاسی می کند در این کنگره کاملا مشخص است که پژاک از زنان صرفا به عنوان ابزار تبلیغاتی سیاسی استفاده می کند و هیچ جایگاهی برای زنان در پژاک تعریف نشده است.
-در کل نتیجه می گیریم که پژاک با برگزاری ششمین کنگره نمی تواند تغییراتی را ایجاد کند زیرا سلیقه های شخصی در مدیریت گروه و نقش افراد تندرو مانند سیامند معینی و امد شاهو تنها مصرف داخلی دارند. چرا که در عرصه سیاست دگماها و تابوها و رفتار تندروها با شکست روبرو می شوند و تغییرات بنیادین را ایجاد نمی کنند و به همین علت عملکرد پژاک نسبت به گذشته رو به تنزل است و کارایی خود را از دست داده است.
