برای درک آینده پژاک، باید بفهمیم که آینده پ‌ک‌ک چه خواهد بود. پس از دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک و تصمیم به انحلال این گروه، چالش‌های بزرگی نه تنها برای پ‌ک‌ک، بلکه برای تمام گروه ها و سازمان‌هایی که از دل پ‌ک‌ک زاده شده‌اند، به وجود آمده است. پژاک یکی از گروهک هایی است که باید دستخوش تغییرات اساسی شود. در ادامه این مقاله، به سناریوها و آینده پژاک خواهم پرداخت.

عبدالله اوجالان در آخرین نامه خود به صراحت می‌گوید که پ‌ک‌ک و همه این گروه‌ها باید خود را منحل کنند. زیرا پ‌ک‌ک مشروعیت تاریخی خود را از دست داده است. از این پس، پژاک به یکی از گروه‌هایی تبدیل خواهد شد که مشروعیت خود را از دست داده و حداقل در تئوری منحل شده است.

قطعنامه ششمین کنگره پژاک به وضوح بیان می‌کند که هدف پژاک، ساختن یک جامعه دموکراتیک به رهبری عبدالله اوجالان است. وقتی اوجالان به صراحت اعلام می‌کند که پ.ک.ک باید منحل شود، این انحلال باید برای پژاک و ک.ج.ک که از دل پ.ک.ک بیرون آمده‌اند، نیز اجرا شود.

انحلال پ.ک.ک نه تنها انحلال یک گروه است، بلکه عقب‌نشینی اوجالان از ایده سیاسی خود یعنی کنفدرالیسم دموکراتیک نیز هست. بنابراین، تنها مبارزه مسلحانه پ.ک.ک نیست که پایان می‌یابد. در این راستا، وقتی پ.ک.ک کنگره برگزار کند و خود را منحل کند، ک.ج.ک که چتر همه سازمان‌های وابسته به پ.ک.ک است، منحل خواهد شد زیرا همان رهبری پ.ک.ک، رهبری ک.ج.ک است.

سناریوهای پژاک این است که یا به ترکیه نزدیک‌تر می‌شود و متحد ترکیه علیه ایران می‌شود، یا وضعیت فعلی خود را با ایران حفظ می‌کند و در حالت نه جنگ و نه صلح با ایران باقی می‌ماند. همانطور که گفته شد، سناریوی نزدیکی پژاک به ترکیه می‌تواند قوی‌تر باشد. زیرا اوجالان، به عنوان رهبر پژاک، با دولت ترکیه به توافق رسیده است و در این راستا، ترکیه می‌تواند از طریق اوجالان سعی در کنترل پژاک داشته باشد. بنابراین، سناریوی وضعیت پژاک با ایران تضعیف خواهد شد.

نزدیکی پژاک به ترکیه و مبارزه آن علیه ایران می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد، اما در نهایت برای تضمین بقای خود به قدرت نیاز دارد. سوال این است که آیا مردم کرد می‌توانند به گروهی در سایه ترکیه اعتماد کنند؟ من فکر نمی‌کنم مردم بخواهند قربانی درگیری بین‌المللی شوند.

باید گفت پژاک در تئوری منحل شده است، اما انحلال این گروه فقط به زمان بستگی دارد. بنابراین، پژاک نمی‌تواند مشروعیت «مبارزه» را برای خود بخرد، مگر اینکه از عبدالله اوجالان فراتر رود و برنامه سیاسی دیگری برای خود تدوین کند، که به نظر غیرممکن می‌رسد. این بدان معناست که پژاک با گزینه‌های بسیار دشواری روبرو است، اما نجات آن غیرممکن به نظر می‌رسد. بنابراین، آینده پژاک همان آینده پ.ک.ک است.