پژاک بعد از پ.ک.ک موضوع داغ  و جدید در داخل گروهک می باشد، پژاک باردیگر اعضای باقیمانده‌ی خود را در مقرّ اصلی این فرقه در قندیل جمع می‌کند و جلسات و نشست‌ها معمولاً از فرمول‌های تکراری و فرقه‌یی که بر اساس تراوشات فکری عبدالله اوجالان (سرکرده‌ی زندانی این فرقه در جزیره‌ی امرالی) شروع و تا پایان جلسات تکرار می‌شود.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : گروهک تروریستی پژاک در سال جدید و در فصل بهار قصد بیداری از خواب زمستانی را ندارد ، چراکه پ‌ک‌ک در جریان پروسه‌ی آتش‌بس، عقب‌نشینی و نهایتاً خلع سلاح شدن قرار دارد و این موضوع از همان ابتدای پروسه که چند ماه قبل شروع شده، کاملاً فکر اعضا و حتی سرکردگان پژاک را به خود مشغول کرده است.
پژاک که از همان ابتدای تأسیس خود را آلترناتیو دیگر احزاب و گروههای سیاسی در ایران معرفی کرده است، حال باید بدنبال آلترناتیوی برای خود باشد، چون با اتمام پروسه‌ی مذکور(پروسه‌ی امرالی) و خلع سلاح شدن پ‌ک‌ک، این فرقه بی‌پناه و بی‌خانمان در ارتفاعات و دره‌های قندیل خواهد ماند. فضای محیط کنونی در پژاک و روحیه‌ی اعضای آن، کاملاً ناپایدار و مملو از شک و تردید است. چراکه اعضای این فرقه هنوز هم قادر به یافتن جوال سؤال ریشه‌یی خود نیستند. اعضای این فرقه و حتی سرکردگان آن هنوز هم نمی‌دانند که بعد از پ‌ک‌ک چکار باید بکنند؟ از کجا و چگونه حمایت و تغذیه شوند؟
بسیاری از اعضای این فرقه همین که فهمیدند ابزار دست اعضای ترکیه‌یی پ‌ک‌ک شده‌اند و پژاک نیز تنها بدین منظور تأسیس شده تا در راستای خدمت به آنها تلاش کنند تا آنها به آرزوها و اهداف شخصی و گروهی خود برسند؛ از این فرقه جدا و بدنبال سرنوشت خود رفتند. اما برخی از این اعضا هنوز هم تحت تأثیر ترفندهای ایدئولوژیک پ‌ک‌ک، به رسالت بیگاری و خوش‌خدمتی خود ادامه می‌دهند. حالا هم که بحث خلع سلاح پ‌ک‌ک بحث داغ رسانه‌ها و اعضای این فرقه‌ها شده، اعضای و سرکردگان پژاک هم هرکدام بدنبال راهی برای نجات از این وضعیت هستند.
پژاک یا باید با تمام قوا تلاش کند که پروسه‌ی صلح و آشتی در ترکیه به نتیجه نرسد، یا اینکه بدنبال یافتن آلترناتیوی باشد که بدون پ‌ک‌ک به ادامه‌ی زندگی کوه‌نشینی خود ادامه دهد، که البته این مورد تاحدودی غیرممکن است، چراکه پژاک هرچی دارد از پ‌ک‌ک دارد و پژاک بدون پ‌ک‌ک هیچ معنا و مفهومی ندارد. البته راههای دیگری همچون بازگشت به زندگی عادی در جامعه، اردوگانشینی در مناطق تحت امر حکومت اقلیم و یا ملحق شدن به دیگر احزاب و گروههای اردوگانشین است که آنها هم از خیلی وقت اعلام کرده‌اند که نه تنها به آنها اجازه نخواهند داد در اردوگاههای آنها به زندگی یکجانشینی ادامه دهند؛ بلکه انتقام ترور غیرنظامیان را نیز از آنها خواهند گرفت.