انجمن بی تاوان: تجزیه طلبی همواره در ایران جز خطوط قرمز مردم این دیار بوده است و بیست و چهارم آذر ۱۳۲۵ طومار یک تجزیه طلبی دیگر در ایران پیچیده شد و قاضی محمد و یارانش در جمهوری خودخوانده مهاباد به دار مجازات سپرده شدند.بعد جنگ جهانی دوم و خروج نیروهای انگلیسی و آمریکایی از خاک ایران در سال ۱۹۴۶،نیروی های شوروی حاضر به انجام این کار نشدند و به جای آن احزاب دست نشانده ای در آذربایجان ایران و کردستان به وجود آوردند.استالین که بعد از جنگ جهانی دوم خود را پیروز اصلی این جنگ می‌دید، خواستار بهره برداری از موقعیت خود در دنیای آن روزگار گشت و باعث شد مناطق شرقی اروپا نظیر لهستان،بلغارستان،رومانی،مجارستان،چکسلواکی و… را اشغال کرده و یا به دست احزاب دست نشانده خود بسپارد.
آذربایجان و کردستان ایران نیز جز مناطقی بودند که استالین قصد پیاده کردن همین برنامه را داشت و در آذربایجان،حزب دمکرات آذربایجان به رهبری پیشه وری و در کردستان،حزب دموکرات کردستان به رهبری قاضی محمد را به وجود آورد و مورد حمایت نظامی و سیاسی خود قرار داد.قاضی محمد به همراه وابستگان خود در دسامبر ۱۹۴۵ به شوروی سفر کرد و در شهر باکو در دیدار با میرجعفر باقروف «دبیر کمیته مرکزی حزب کمونیست آذربایجان شوروی»دستورات لازم برای اعلام خودمختاری و تجزیه کردستان و اعلام جمهوری مهاباد را دریافت کرد.با اینکه جمهوری مهاباد در عمر کمتر از یک ساله خود بارها از شوروی کمک‌های تسلیحاتی و مادی دریافت کرد و عملا از طرف شوروی پشتیبانی سیاسی می‌کرد ولی جمهوری مهاباد هرگز نتوانست اتحادی در میان قبایل کُرد ایجاد کند و عشایر کُرد مانند شکاک ها،هرکی ها،اردلان و غیره در مخالف با قاضی محمد درآمده و قاضی محمد تنها با حمایت شوروی و به زور اسلحه توانسته بود در منطقه مهاباد حکومت خود را تشکیل داده و اعلام استقلال نماید در صورتی که بخش بزرگی از کردستان در این اقدام تجزیه طالبانه شرکت نکرده و از آن تبری جستند.فرقه مهاباد با داشتن وزیر جنگ،وزیر خارجه،داشتن پرچم و ارتش مستقل رسما یک حکومت تجزیه طلب بود و اصلا نمی توان آن را یک حکومت خودگردان تحت حاکمیت دولت مرکزی ایران در نظر گرفت.چند روز بعد پایان یافتن غائله آذربایجان،فرقه مهاباد نیز که بنیان و ریشه قوی در میان مردم نداشت،مجبور به تسلیم به نیروهای دولتی ایران شدند و عمر این حکومت مستعجل به پایان رسید و چندی بعد قاضی محمد و یارانش در فرقه مهاباد به دار مجازات سپرده شدند.چشم داشتن به مرزهای ایران هیچگاه عاقبت خوشایندی برای مجریان داخلی یا خارجی آن نداشته است.
فرقه تروریستی و تجزیه طلب پ.ک.ک با نقاب فدرالیسم در تلاش است مناطق کردنشین سوریه را جدا کند و در زمان مناسب اعلام استقلال کنند.همانطور که فرقه بارزانی تلاش کرد کردستان عراق را جدا کند ولی شکست خورد.به هر حال بعد از سرنگونی صدام حسین، آمریکایی ها فتنه فدرالیسم را در عراق شروع کردن و چون عراق دولت فدرال دارد استان کردستان عراق خود را اقلیم می خواند. یک اقلیم جداگانه از اقیلم عراق که حتی یک عراقی برای سفر به این قسمت از عراق باید گذرنامه داشته باشد.در کشورهایی نظیر سوریه و عراق و ایران و ترکیه، رژیم های تبهکار اسرائیل و آمریکا از فرقه های تروریست و جدایی طلب در جهت تجزیه این کشورها حمایت می کنند اما کوچکترین تغییر و تحول در کشورهای خود را برنمی تابند. گروهک تروریستی پ.ک.ک و شاخه های اقماری آن به عنوان مزدوران کشورهای غربی با طرح تفکر منسوخ کنفدرالیسم و با سوء استفاده از وضعیت نابه سامان حاکم بر کشور سوریه سعی در تجزیه مناطق کردنشین دارند که البته تاکنون به مانند اسلاف ناخلفشان با شکست مواجه شده اند.فتنه کنفدرالیسم که به نام عبداله اوجالان سرکرده جنایتکار گروهک تروریستی پ.ک.ک پیوند خورده است چیزی جز آوارگی و برچسب تروریسم به کردها ارمغانی نداشته است و مناطق کردنشین را رو به نابودی قرار داده است.
