انجمن بی تاوان: کنگرۀ ملی کرد در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۸۵ تأسیس شد که یکی از اهداف ان منافع کل کردها در تمام بخش ها بود و امید بر این بود که یک موسسه فراحزبی باشد و بیشتر نقشی همگرا و پویا در مسائل کردها نقش بگیرد. اما افتتاح رسمی کنگره در تاریخ ۲۴ مه ۱۹۹۹ با شرکت ۷۰۰ نفر متشکل از نمایندگان سازمان‌ها و احزاب کرد و نیز اعضای ناظر غیرکُرد، به پیشاهنگی گروه تروریستیکارگران کردستان (پ.ک.ک) در شهر بروکسل بلژیک انجام شد. در زمان تأسیس این سازمان ده‌ها شخصیت سیاسی، فرهنگی و فعال مدنی و اجتماعی از گرایش‌های گوناگون سیاسی در کنگره شرکت داشتند.
کنگره ملی کردستان هرچند که از ابتدا مدعی بودند که که یک حزب سیاسی نیستند، بلکه سازمانی ملی چترگون می‌باشد که از نمایندگان سازمان‌ها و احزاب مختلف تشکیل شده و برای یک کردستان متحد فعالیت خواهد کرد. یکی از آرمان های کنگرۀ ملی کردستان تلاش برای اتحاد و همبستگی بخش‌های مختلف کردستان بر اساس اتحاد ملی، منافع مشترک و درازمدت مردم کرد مشخص شده بود. کنگره در تلاش بود تا مشکلات و اختلافات داخلی بین سازمان و احزاب سیاسی کردی را حل کند.
کنگره ملی کردستان در طول زمان دستخوش منافع حزبی شد و نتوانست نقشی فرا حزبی به خود بگیرد. بلکه خود در حیطه سلطه احزاب درآمد و بیشتر پ.ک.ک نفوذش را بر کنگره قویتر کرد و افراد وابسته به خود را افزایش داد و افراد وابسته به بارزانی ها را از کنگره خارج کرد. پ.ک.ک تحت نام های گوناگون تعداد عضوهایش را نیز بیشتر کرد و توانست کنگره را به بخشی از خود تبدیل کند. کنگره در واقع به بخشی از پ.ک.ک تبدیل شد و منافع سیاسی پ.ک.ک را بر دیگر گروه ها ارجحیت دادند. هر چند که کنگره ملی کردستان بنا به الزامات شدید برای اتحاد ملی پا بر عرصه سیاسی گذاشت، اما خودش به یک میدان رقابت احزاب تبدیل شد و مشروعیت سیاسی خودش را از دست داد. زیرا نتوانست بر احزاب حاکم شود و قدرت سیاسی احزاب کنگره را از ریل مشخص شده خارج کرد.
حال سایه سنگین پ.ک.ک بر کنگره ملی کردستان باعث شده است که در نشست کنگره تنها گروه های وابسته به پ.ک.ک شرکت می کنند که علیه بارزانی ها و گروهای وابسته به ان بیانیه صادر می کنند. حتی گروه هایی مانند دمکرات و کومله و پاک به جز پژاک، در کنگره شرکت نمی کنند.
