انجمن بی تاوان: عدام و شکنجه و زندان؛ کلماتی است که از بدو ورود به گروهک تروریستی پ.ک.ک و پژاک مدام به گوش می‌خورد. ادامه حیات بی‌فایده آنها به کاربرد کلماتی مانند دموکراسی و حقوق بشر و آزادی که وارداتی و غربی است، گره خورده است. فرماندهان بی‌سواد پ.ک.ک و پژاک در انجمن‌های به اصطلاح تخصصی از عبارات و کتب مورای بوکچین آمریکایی استفاده می‌کنند که در جوهره خود، فاقد ارزش‌های انسانی و اجتماعی و فرهنگی است. بعضی از این فرماندهان، در طول حضور چند ساله خود در پ.ک.ک و پژاک، حتی یک گلوله شلیک نکرده و صدای هواپیما را حتی یکبار هم نشنیده‌اند و در کنار خود، رفیق زخمی و رو به مرگ ندیده‌اند؛ اما مدام کلمات تکراری در مورد آزادی و مبارزه به کار می‌برند.

از زندان و شکنجه و اعدام در ایران و ترکیه، حرف می‌زنند، اما در مورد زندان‌ها و نقض حقوق بشر در ساختار فاسد خود سخن نمی‌گویند. بازداشتگاه‌های خود در سیاه چاله‌های زاپ و خاکورک را فریاد نمی‌زنند و ادعای حقوق بشر دارند. در همین سیاه‌چاله‌ها است که منتقدین و مخالفان خود را حبس کرده و به اجبار از او اعتراف می‌گیرند تا خود را جاسوس کشورهای دیگر توصیف کند. بعد از این مرحله، نوبت به ترور شخصیتی و روانی فرد می‌رسد. در این فضای فکری و امنیتی، پ.ک.ک و پژاک مدعی است زندانی امنیتی و شکنجه ندارد.