یک سیاستمدار و نماینده پیشین مجلس ترکیه در تحلیلی نسبت به انتخابات آینده پارلمانی معتقد است که حزب دموکراتیک خلق ها تنها در صورتی می تواند به حد نصاب ۱۰ درصدی برسد که آرای کردهای ترکیه که ساکن مناطق ترک نشین هستند را از حزب عدالت و توسعه پس بگیرد.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از Haber7، “عمر وهبی خطیب اوغلو”، نماینده سابق مجلس ترکیه در تحلیلی به ارزیابی تصمیم حزب دموکراتیک خلق ها مبنی بر حزبی وارد شدن به انتخابات ۲۰۱۵ پارلمان ترکیه پرداخته و عنوان کرد: حزب دموکراتیک خلق ها یک جنبش سیاسی است که کردها را اساسبرنامه خود قرار داده است. به همین دلیل اکثر کسانی که به این حزب رای خواهند داد شهروندان کرد ترکیه خواهند بود. این گونه تخمین زده شده است که ۲۰ درصد از کسانی که صلاحیت رای دادن در انتخابات پیش رو را دارند شهروندان کرد ترکیه هستند. علی رغم این رقم، هیچ موقع حزب سیاسی کردی که از پارادایم ملی گرایی به مسئله کردها نگاه کرده است به این درصد از آراء یا نزدیک به آن نیز دست پیدا نکرده است. بر اساس نظرسنجی های صورت گرفته تنها یک چهارم از کردهای ترکیه به سیاست های حزب دموکراتیک خلق ها پاسخ مثبت داده اند. یعنی تنها ۵ درصد از این جمعیت ۲۰ درصدی کردهای ترکیه. به این رقم، می توان۱ الی ۲ درصد آرایی که از فراکسیون های چپ و سوسیالیستی به حزب دموکراتیک خلق ها اضافه می شود را هم در نظر گرفت.
حال سوال اصلی اینجاست: چرا حزب دموکراتیک خلق ها نمی تواند حداقل آراء نصف جمعیت کردهای ترکیه را به دست آورد؟ این مسئله ۲ دلیل دارد:
۱)بخش بزرگی از جمعیت کردهای ترکیه محافظه کار و مذهبی هستند. طرفدار زندگی صلح آمیزند. خواهان زندگی برابر و آزادانه در داخل ترکیه ای یکپارچه هستند. به همین دلیل، قوی بودن مسائل دینی در داخل حزب کردی برای این بخش از کردهای ترکیه اهمیت فراوان دارد. درصد قابل توجهی از محافظه کاران کرد ترکیه از حزب عدالت و توسعه حمایت می کنند.
۲)از هر ۳ شهروند کرد ترکیه ۲ نفر آنان در مناطق خارج از منطقه کردنشین ترکیه زندگی می کنند. در استانبول، ازمیر، آنتالیا، بورسا، مرسین و کوچاعلی و همچنین استان های دیگر یک بخش بزرگی از جمعیت کردها آنجاست. حزب دموکراتیک خلق ها در منطقه کردنشین به رای معمول خود که آن را هدف قرار داده است خواهد رسید. اما تنها راه برای به دست آوردن حدنصاب انتخابات کسب آرای کردهایی است که خارج از مناطق کردنشین زندگی می کنند و این مسئله به نحوه رقابتش با حزب عدالت و توسعه و تعیین نمایندگان مفید برای آن مناطق وابسته است. اگر حزب عدالت و توسعه بتواند آرای کردهایی که در مناطق غیر کردنشین ترکیه زندگی می کنند را به سمت خود جذب کند، بدون شک حزب دموکراتیک خلق ها زیر ۱۰ درصد خواهد ماند. زیرا حزب دموکراتیک خلق ها هر چقدر هم در مناطق شرق و جنوب شرق رای بیاورد با یک محاسبه ریاضی درخواهیم یافت که به رای کردهای ساکن در غرب ترکیه نیاز دارد.
بنابراین رقیب اصلی حزب دموکراتیک خلق ها در انتخابات پیش رو حزب عدالت و توسعه است، حزب آک پارتی در مناطقی که کردهای ترکیه ساکن هستند (غرب ترکیه) توانسته است نظر آنان را با روند مذاکرات جذب کند. به همین دلیل حزب دموکراتیک خلق ها در روزهای آتی بیشتر تمرکز خود را بر روی این مناطق باید معطوف کند.