انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : انقلاب اسلامی از ابتدای حیات طیبه خود با سر دادن شعار « نه شرقی نه غربی » و اعلام برائت از ولایت شیطان بزرگ، گفتمان نوینی در اوج تاخت و تاز سرمایه­ داری و مارکسیسم به راه انداخت و تنها به سبب همین گناه نابخشودنی بود که از همان ابتدا خود را در تعارض جدی با جهانخواران دید.

جهانخواران نیز از هیچ تلاشی فروگذار نشدند و از هر راه ممکن از قبیل ترورهای زنجیره ای نخبگان انقلاب، کودتا، تحریم، جنگ نظامی و… سعی در خشکاندن ریشه های انقلاب اسلامی داشتند اما چه جای هراس که ” وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرین‏ “( سوره آل عمران، آیه ۵۴) و به هر سو که رفتند با چیزی جز درهای بسته روبرو نشدند.

دامن زدن به اختلافات قومی نیز یکی دیگر از مکرهای شیطان بزرگ بود که از ابتدای انقلاب با شدت و ضعف هایی همراه بود که البته در همه آنها موفقیت از آن نیروهای خدا بود.

در این میان دیار کردستان به حق دین بزرگی بر گردن انقلاب دارد. کردهای غیور ایران زمین در طول دوران جنگ هشت ساله، همواره در خط مقدم مبارزه با رژیم بعثی بوده اند. بی تردید بدون جانفشانی این عزیران، معلوم نبود سرنوشت جنگ به کجاها می انجامید. چنانچه رهبر عزیز انقلاب نیز به حقیقت در وصف ایشان فرمود: «این جانب از اهالى محترم آن ناحیه کمال تشکر را دارم که دیْن خود را به اسلام و مسلمین به نحو شایسته ادا نموده‏اند و در این نهضت عظیم سهم بسزایى داشته‏اند». (صحیفه امام، ج۵،ص۴۴۵)

و اما گروهک تروریستی پژاک با تجهیز و پشتیبانی مستقیم ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی، سال هاست که با فریب اذهان عمومی با شعارهای دمکراتیک و اعمال تروریستی به وظیفه اختلاف افکنی خود در ایران عمل می نماید.

این گروهک که طی سالیان گذشته با اقدامات تروریستی، پوشالی بودن شعارهای به ظاهر دموکراتیک خود را به نمایش گذاشت، در چند ماه گذشته هشدارهای مکرر مقامات ایرانی را نادیده گرفت و موجبات درگیری گسترده را در شمال غرب ایران فراهم ساخت.

پژاک که به لحاظ عِده و عدُه در حد قیاس با نیروهای نظامی جمهوری اسلامی نیست، روز به روز عرصه را بر خود تنگ تر دید و با عملیات های موفقیت آمیز سپاه پاسداران، چاره ای جز تقاضای آتش بس ندید.

سپاه پاسداران نیز در کمال اقتدار، با اعلام غیرشفاف بودن این بیانه، پذیرش آن را منوط به شفاف سازی از سوی نیروهای پژاک دانست.

اما نکته جالب در این میان دست پیش گرفتن و فرار به جلو پژاک و تحلیل گران آن است؛ این گروهک در بیانیه عاجزانه خود بیان می دارد که:

“دولت ایران در مقابل مبارزات حزبمان به جای چاره یابی دموکراتیک مسئله کرد، مداوماً عملیات های گسترده نظامی را انجام داده و کنسپت امحاء را پیشه کرد. علی رغم این، حزبمان PJAK تنها در ضارضوب دفاع مشروع و حق جوابدهی رفتار نموده است. تا بحال جهت حل مسئله کرد بارها مراحل توقف عملیاتی را اعلان نموده ایم. بویژه طی سال اخیر هیچ گونه عملیات گریلایی را انجام نداده ایم. همیشه بر این باوریم که چاره یابی مسئله کرد، نه از طریق راهکارهای جنگ و خشونت بلکه از طریق راهکارهای دموکراتیک و صلح طلبانه تحقق خواهد یافت و در این راستا دیالوگ و گفتگو را مبنا قرار داده ایم…”

همچنین همن سیدی، تحلیگر مسائل کردستان در این زمینه در گفتگو با یکی از سایت های اپوزوسیون می گوید: “اختلافات داخلی جمهوری اسلامی اوج گرفته، قوه قضایی از ائتلاف و توطئه پیچیده اصلاح طلبان و جریان انحرافی سخن می گوید و روزنامه ها یکی پس از دیگری در آستانه انتخابات توقیف می شوند … سپاه می خواهد با اتلاف وقت به درگیری های داخلی نظام در شش ماه مانده به انتخابات بپردازد و…”

تامل در چند نکته در گذر از این مطالب و خیال بافی ها خالی از لطف نیست:

۱- اول اینکه باید توجه داشت که به نظر می رسد پژاک که طی سالیان گذشته تنها به ارعاب در مرزهای غربی ایران پرداخته است امروز در حال بازی در سناریوی جدید آمریکایی ها برای عدم خروج از عراق باشد.

از سویی در چند ماه گذشته به اعتراف ” وال استریت ژورنال ” مقامات ایالات متحده در حال اقداماتی برای جلوگیری از نفوذ ایران در عراق داشته اند و از سوی دیگر مسعود بارزانی (رئیس منطقه کردستان عراق) خواهان عدم خروج نیروهای آمریکایی از عراق به دلیل عدم آمادگی نیروهای کردستان شد و به نظر می رسد تقویت نظامی پژاک از جمله اقدامات مقامات آمریکا باشد.

۲- نکته دوم ” قلب معنی ” مفتضح توسط پژاک است؛ معلوم نیست مراد پژاک از اقدامات “دمکراتیک” نامبرده در بیانیه خود چیست؟

آیا جنگ های نامنظم در منطقه کردستان ترکیه و کردستان ایران عنوان دمکراتیک به خود گرفته است یا دریافت کمک های تسلیحاتی از کشورهای غربی اقدام قانونی است؟

مردم کردستان ایران در جریان انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی سهم بزرگی داشته اند و صاحب نشان افتخار از معمار انقلاب هستند؛ حال پژاک با کدام اقدام دموکراتیک به جز محاربه با نظام اسلامی سعی در حل مشکلات مردم این منطقه داشته است.

از طرف دیگر علی رغم ادعای پژاک مبنی بر «حق دفاع مشروع»، مقامات ایرانی در چند ماه گذشته متذکر هشدارهای جدی به پژاک بودند که پژاک هیچ کدام از آنها را جدی نگرفت و کار را به این مرحله از اقدام پیشگیرانه جمهوری اسلامی رساند.

۳- عجیب تر از همه این ها اتهام به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مبنی بر «انعطاف پذیری در برابر آتش بس» و «وقت کشی» برای  رسیدگی به امور داخلی است!

علی الظاهر تحلیل گران اپوزوسیون در زمان تحلیل خود فراموش کردند که تقاضای آتش بس از طرف پژاک بوده است نه از سوی جمهوری اسلامی؛ گروهک تروریستی پژاک که بالقوه و بالفعل از ضعف نظامی و عملیاتی در برابر سپاه پاسداران برخوردار است، هر چه بیشتر که به جلو می رود نسبت به این مسئله آگاهی بیشتری پیدا می کند و تقاضای آتش بس از سوی پژاک، گواه خوبی بر استیصال و درماندگی نیروهایش است وعدم پذیرش آتش بس از سوی سپاه تا شفاف سازی کامل آن نیز به خوبی از موضع اقتدار جمهوری اسلامی خبر می دهد.

اندک اختلافات داخلی در جمهوری اسلامی(مانند همه نظام های سیاسی جهان) نیز برای نخستین بار تجربه نمی شود که موجبات دل مشغولی سپاه و انعطاف در برابر عده ناچیزی از اشرار را فراهم آورد. وانگهی وظیفه سپاه حفظ و حراست از انقلاب در برابر متجاوزان است نه پرداختن به مسائل جزئی داخلی، قطار جمهوری اسلامی در راه هایی ناهموارتر از این هم با صلابت و استواری به راه خود ادامه داده است و مسئله ناچیزی چون ائتلاف چند گروه، خللی در این حرکت به وجود نمی آورد.

در پایان باید اظهار داشت که نفس های پژاک به ثانیه افتاده است و پژاک نیز با شکست های پی در پی(در درگیری کنونی و درگیری های قبلی) به خوبی نسبت به این مسئله واقف شده است و تقلا نتیجه ای جز فرو رفتن بیشتر در باتلاق خودساخته ندارد.