انجمن بی تاوان: در بسیاری از زمینه ها، به ویژه در روابط بین زن و مرد، فساد جدی در داخل پ ک ک وجود دارد. اعضای پکک در کوهها و شهرها مورد رفتارهای نامناسب مختلفی مانند همجنسگرایی و تجاوز به حیوانات قرار میگیرند. پ.ک.ک اجازه نمی دهد این وقایع برای مردم افشا شود.
اگر افرادی که دچار چنین انحرافاتی می شوند، مدیران ارشد باشند، خانواده هایشان جایگاه مهمی داشته باشند یا برای پ.ک.ک مهم باشند، مشکلی در داخل پ.ک.ک ایجاد نمی شود و سرپوش گذاشته می شوند. اما در عین حال عده ای بیچاره محاکمه و مجازات می شوند.
اگر این حادثه در روزنامه ها ذکر شود، پ.ک.ک فوراً می گوید: “این تقصیر مردم است، نه پ.ک.ک”. بله، در سیستم پ.ک.ک وقتی یکی می میرد، مهم نیست که باشد، وقتی می جنگد می گوید چریک ماست.
وقتی افراد اجازه ندارند چیزها را به روش طبیعی خودشان تجربه کنند، آنگاه جهت آنها به سمت مسیرهای غیرطبیعی گرایش پیدا می کند.
جهانی بدون زنان، بدون مردان، بدون خانواده و بدون دولت
پس از سال ۱۹۸۶، زمانی که عبدالله اوجالان از همسرش، کسیره یلدیریم، طلاق گرفت، ده ها تحلیل در داخل PKK در مورد «زنان و خانواده» انجام شد. روابط جنسی و خانوادگی به عنوان جاسوسی تعریف شد. کار به جایی رسید که از اتحاد مجدد خانواده به عنوان «مورد خاص بوردو» یاد شد. اگرچه خود اوجالان هرگز بدون همسر نبود، زنان برای دیگران ممنوع بودند. او خود را مرد استثنایی معرفی کرد که زنان را آزاد کرده و برای خود حرمسرا در دمشق ساخته است.
بعداً کادرهای درون پ.ک.ک دوباره سازماندهی شدند. از آن زمان پکک به روشهای مختلف و بحثهای ایدئولوژیک شروع به تخریب روابط خانوادگی و ازدواج کرده است. برای مثال، مصطفی کاراسو، یکی از رهبران پکک، در سال ۲۰۱۷ گفت: «یک بار دیگر تاکید میکنیم که زمان آن رسیده است که به جهانی بدون «زن» و «شوهر» فکر کنیم. حکومت بدون دولت و زندگی مشترک آزاد بدون زن و شوهر امکان پذیر است.» این اظهارات فرمول اصلی فساد «فرد-جامعه» است. نه دولت برای مردم، نه مرد برای زن، نه زن برای مرد. بگذارید آن را نوعی تحمیل هرج و مرج یا نظمی ناشناخته بنامیم.
این اظهارات به عنوان سلاحی علیه کادرهای پ ک ک و همچنین علیه سایر جنبش های کردی مورد استفاده قرار گرفت. به گفته پکک، همه جنبشهای زنان به جز خودشان ساده، فاسد و غیراخلاقی هستند. به عنوان مثال، ازدواج رهبران گروه های شرقی، سهل انگاری تلقی می شود و به عنوان سلاحی علیه خود استفاده می شود. اولین کلمهای که پکک برای توهین به کسی استفاده میکند، «عشق بین زن و مرد جاسوسی است».
البته این فقط علیه احزاب خارجی نیست. وقتی پکک میخواهد یکی از اعضای صفوف خود را بزند، اولین کاری که انجام میدهد این است که میگوید: «اگر مرد است، میگوید زن را دوست دارید و اگر زن است، میگوید مرد دوست دارید». به طور خلاصه، “سکس” یک سلاح تخریب و رقابت در داخل PKK است.
در ظاهر صحبت های ایدئولوژیک و شعارهای آزادی با صدای بلند مطرح می شود، اما در زیر آن فساد و بی اخلاقی وجود دارد. مثلاً چون در کوهستان راه دیگری وجود ندارد، همجنس گرایی روز به روز فراگیرتر می شود. برخی از کادرهای پکک که وارد این وضعیت شدهاند میگویند: «به دلیل گسترش همجنسگرایی، دیگر کسی با کسی نمیخوابد.
در اروپا تعدادی از اعضای پکک زخمی هستند که یا دست و چشم ندارند و یا مجروح شدهاند و نمیتوانند به تنهایی زنده بمانند. این افراد می خواهند ازدواج کنند، اما پ.ک.ک این را نمی پذیرد و خواسته های آنها را “فساد و خیانت” می نامد. ده ها نفر از این دست در سوریه وجود دارند. پ.ک.ک حتی به افرادی که نمی توانند به تنهایی به توالت بروند و به دنبال همسر هستند اجازه ازدواج نمی دهد. این فرد به خاطر پ.ک.ک به پ.ک.ک خدمت کرده و عضوی از بدنش را از دست داده است، اما تسلیم نمی شوند زیرا اگر تسلیم شود، نمی تواند بر مردم حکومت کند. اما در عین حال خود رهبران پ.ک.ک با دوست دخترشان در ویلاها و رستوران های مجلل در مارسی و برخی شهرهای بلژیک زندگی می کنند یا رهبران ارشد پ.ک.ک در کوهستان رابطه جنسی مخفیانه دارند.
در واقع، تحریم پ.ک.ک بر جنسیت و روابط جنسیتی به منظور بردگی مردم آن است. این طوری می خواهد با جامعه بازی کند. پ.ک.ک با مخالفت با تمام نهادهای اجتماعی مانند خانواده، مردم را از همه ارزش های اجتماعی بیگانه می کند.
حلقه پکک آنقدر کور است که اوجالان را «خدا و پیامبر» معرفی میکنند که مربوط به تخریب اجتماعی است، جامعهای که پکک ایجاد کرده است. بنابراین، هر چقدر هم که پ.ک.ک دیدگاه درخشانی در مورد زنان، مردان، جامعه و خانواده داشته باشد، می بینیم که نتیجه نهایی شرارت و فساد است. مسئله سانانیک اونر که حین تجاوز به اسب دستگیر شده بود فقط مشکل یک نفر نیست، بلکه آنچه در موضوع سانانیک دیده می شود در واقع نشانه ایدئولوژی مخرب، فاسد، آشفته و زشت پ.ک.ک است.