مشارکت نزدیک آنکارا با دولت اقلیم کردستان، که رهبری منطقه نیمه خودمختار عراق را بر عهده دارد، فضای مانور پ‌ک‌ک را بیش از هر زمان دیگر کاهش می‌دهد.
انجمن بی‌تاوان: گشایش سیاسی در ترکیه امید‌ها را برای توافق با پ‌ک‌ک افزایش داد، اما سقوط دولت بشار اسد، رئیس جمهور سوریه رخدادی است که می‌تواند پایان این گروه را رقم بزند. شاخه‌های پ‌ک‌ک همچنان در شمال شرقی سوریه فعال هستند و کنترل این مناطق را در اختیار دارند؛ جایی که شبه‌نظامیان کرد سوری در کنار ایالات متحده در نبرد علیه به اصطلاح گروه تروریستی داعش هم صدا شده‌اند.
اما با فروپاشی دولت بشار اسد فرصتی برای ادغام مناطق با اکثریت کرد در شمال سوریه و شبه‌نظامیان آن‌ها با بقیه کشور فراهم شده و از دست دادن این پناهگاه امن می‌تواند پ‌ک‌ک را بیش از این تضعیف کند. با این حال، پایان سازمان چندان قطعی نیست. دولت ترکیه پیش از این، در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳، مذاکرات صلح با پ‌ک‌ک را امتحان کرده، اما نتیجه‌ای حاصل نشد. علیرغم موقعیت اوجالان در این گروه، مشخص نیست که رهبری عملی مستقر در عراق به درخواست او برای خلع سلاح و انحلال توجه کند.
در واقع، یک روز پس از اینکه باحچلی پیشنهاد خود را برای آزادی اوجالان مطرح کرد، پ‌ک‌ک یک مجتمع نظامی-صنعتی در خارج از آنکارا را هدف حملات تروریستی قرار دارد و پنج غیرنظامی را کشت. علاوه بر این، اگر توافق با پ‌ک‌ک بخشی از ترتیبات بزرگ‌تر برای تضمین وضعیت برابر و حقوق دموکراتیک جمعیت کرد ترکیه نباشد، نارضایتی‌ها افزایش یافته و می‌تواند بار دیگر به شورش مسلحانه تبدیل شود.
اگر یک منطقه کردی نظامی شده، نیمه خودمختار و تحت حمایت ایالات متحده در سراسر مرز سوریه به پناه دادن به جنگجویان و تقویت خواسته‌های جدایی طلبانه ادامه دهد، خطر ظهور مجدد پ‌ک‌ک باقی خواهد ماند. این موانع را نمی‌توان کم رنگ جلوه داد. اما تلاقی تحولات سیاسی داخلی ترکیه و نابسامانی در سراسر منطقه، امکان غلبه بر آن‌ها را افزایش داده است. بیش از هر زمان دیگری در تاریخ اخیر، یک دورنمای واقعی وجود دارد که پ‌ک‌ک منحل شده و در نهایت تهدیدی که در ۴۰ سال گذشته ترکیه را آزار داده، از بین ببرد.
