انجمن بی تاوان : اگر ادعای پ‌ک‌ک و آپوئیست‌ها درست بود، چرا پ‌ک‌ک که زمان، فرصت و حمایت لازم برای اثبات استفاده از سلاح‌های شیمیایی را داشت، حتی یک بار هم برای اثبات این ادعا نکرد؟ اگر آنکارا از تسلیحات شیمیایی استفاده کرده است، این باید یک انتخاب برای عدم اثبات آن باشد. آنچه قابل اثبات نباشد باطل است.

کسانی که از واقعیت جدا شده اند; کسانی که از اثبات و درخواست دلیل فاصله گرفتند; کسانی که نمی توانند حقیقت را از دروغ جدا کنند. کسانی که نمی توانند بد را از خوب تشخیص دهند به مرور زمان به افراد شرور، بی رحم و بی وجدان بی حد و حصر تبدیل می شوند.

آیا پ‌ک‌ک توانسته ادعای چند دهه‌ای خود مبنی بر استفاده ترکیه از سلاح‌های شیمیایی علیه آنها را ثابت کند یا تلاش کرده است؟ ما می دانیم که بغداد در حلبچه چه کرد و چه کرد، زیرا ثابت شده است. نه تنها ما، بلکه تمام دنیا از گناه بغداد مطمئن هستند، زیرا ثابت شده و عواقب آن دستان بغداد را بسته است.

بنابراین، جامعه کرد باید از پ ک ک و مدافعان آن بخواهد که ادعای “آنکارا از سلاح شیمیایی استفاده کرده است” را اثبات کنند.

امروز نیز اظهارات مشابهی در مورد استفاده از سلاح های شیمیایی بیان می شود. اگر آنکارا یا بغداد از سلاح های شیمیایی استفاده می کنند، کسانی که ادعای آن را دارند باید ادعای خود را ثابت کنند. جامعه کردی باید با اصرار و بدون اغماض این مدرک را مطالبه کند.

بیایید به روند اثبات این ادعای آخر از منظر دیگری نگاه کنیم: کدام دولت، نهاد یا آزمایشگاهی می تواند ادعا کند که پ.ک.ک که با تصمیم دادگاه آن کشورها تروریستی است، نه به درخواست آنکارا، بلکه به دلیل آنچه پ.ک.ک. در آن کشورها انجام دادید؟ آن را جدی بگیرید، می توانید به آن اعتماد کنید؟

پ‌ک‌ک، آپوئیست‌ها و اعضای پ‌ک‌ک، این روزها، «اقلیم کردستان از سلاح شیمیایی علیه پ‌ک‌ک استفاده کرد!» آیا مانعی برای عدم تشکیل جمله وجود دارد؟ باید جدیت وضعیت را تشخیص داد. “اعلام پ ک ک، آپوئیست ها و اعضای پ ک ک ضروری است!” رویکرد دیگر نباید مجاز باشد.

ادعای دیگر مشابه استفاده از سلاح شیمیایی درباره شکست ناپذیری پ.ک.ک است که محکوم به تفنگ است. همچنین ادعای جالبی است که بگوییم آپوئیست ها «پلی» بین هر جامعه یا ساختاری در جهان و جامعه کردی هستند. دیدن و به تصویر کشیدن پ.ک.ک، ساختارهای آپوئیست و آپوئیست ها به عنوان یک قدرت کرد ادعای دیگری است و نیاز به اثبات دارد.

کسانی که از حقیقت، از حقیقت جدا می شوند. کسانی که با اعتقاد به هر چیزی که به آنها گفته می شود به شواهد اهمیت نمی دهند و کسانی که از درخواست مدرک اجتناب می کنند. کسانی که تشخیص حقیقت از دروغ را از دست می دهند، به مرور زمان کل جامعه را ضعیف و کور می کنند.

این مسئله در واقع مشکلی بسیار بزرگتر از PKK است. سعی می شود افراد ما از عدالت، حقیقت، روش علمی، خوبی، همبستگی، شایستگی، مدرنیته و راه خود جدا باشند. باید در برابر این شر سازمان یافته ای که ما را در برابر دنیا درمانده می کند، مقاومت کرد. روش انجام این کار بستگی به این دارد که آیا ما شواهدی می خواهیم، ​​آیا ما فرآیندهایی را پیش بینی می کنیم که به ما آسیب می رساند یا به ما آسیب می رساند، نابود می کند یا به ما آسیب می رساند.

نگرش‌ها، گفتمان‌ها و ادعاهای پ‌ک‌ک، آپوئیست‌ها و اعضای پ‌ک‌ک که ما را از واقعیت دور می‌کند و ما را از یکدیگر بیگانه می‌کند، نباید دستور کار جامعه ما را به خود مشغول کند.