انجمن بی تاوان : درگیری های فزاینده بین حزب عدالت و توسعه و دسته گولن با نهادهای دولتی مانند کمالیست ها و ارگه نیکون، اعضای سابق ارتش و برخی سرمایه داران آزار دهنده بوده است. تنش بین دو طرف افزایش یافت. در ژوئیه ۲۰۰۷، با دستگیری اعضای ارگنکون، حزب عدالت و توسعه و گروه گولن گامی دشوار برداشتند. این اولین بار در تاریخ ترکیه بود که ژنرال ها، افسران و روسای ستاد بازنشسته در این سطح دستگیر شدند. این به عنوان رویارویی ترکیه با گذشته خود تلقی می شد. اما در واقع این درگیری بین جناح های دولت بود.
ارگه نیکون اولین دشمن مشترک پ.ک.ک و حزب عدالت و توسعه بود. پ ک ک با اعلام آتش بس در این عملیات از حزب عدالت و توسعه حمایت کرد. اگرچه پ ک ک اکنون این را نمی پذیرد، اما قبلاً به حمایت خود افتخار می کرد.
به عنوان مثال، در ۱۳ اوت ۲۰۱۳، جمیل بایک مصاحبه ای با میثات سانچار، رئیس مشترک فعلی HDP انجام داد. جمیل بایک در این مصاحبه درباره تلاش‌های مشترک پ‌ک‌ک و حزب عدالت و توسعه علیه ارگنکون گفت: «بزرگ‌ترین مانع تلاش‌های قبلی برای راه‌حل، سیستم جنگ ویژه و ساختار ارگنکون بود. مهمترین مرحله این سازه عملیات زاپ در بهمن ماه بود یعنی همان عملیات زمینی بود که علیه ما انجام شد. اگر عملیات موفق می شد، حزب عدالت و توسعه نابود می شد. شکست این عملیات نه تنها بیهودگی سیاست جنگی را تأیید کرد، بلکه زمینه مساعدی را برای انحلال ارگنکون فراهم کرد.
پ ک ک از همه پرسی قانون اساسی ترکیه حمایت می کند
توافق بین اردوغان و حزب عدالت و توسعه و فتح الله جماعت برای سرنگونی رژیم قبلی و طراحی مجدد آن بود. اقدام نهایی آنها این بود که تغییرات در قانون اساسی را به همه پرسی بگذارند
همه پرسی قانون اساسی و آتش بسی که حزب عدالت و توسعه به آن نیاز داشت
قبل و بعد از همه پرسی آتش بس برقرار بود. در ۲۹ مارس ۲۰۰۹ آتش بس امضا شد. گروهی به نام کومله آشتی با لباس چریکی از دروازه مرزی خابور در شمال کردستان خارج شده و شهر به شهر در حال گردش بودند.
این دوره امید زیادی را در میان کردها ایجاد کرد. به طور مخفیانه، حزب عدالت و توسعه و اردوغان در میان کردها جذاب به تصویر کشیده شدند، گویی که حزب عدالت و توسعه یک حزب کردی است. تصویری که پ‌ک‌ک از حزب عدالت و توسعه به نمایش گذاشت این بود که حزب عدالت و توسعه واقعاً می‌خواهد مسئله کردها را حل کند، اما برخی دست‌های پنهان اجازه نمی‌دهند. پ ک ک این دیدگاه را برای روابط سیاسی خود در جامعه گسترش داد. همیشه به نظر می رسید اتفاق خوبی در حال رخ دادن است. اما هیچ چیز ماندگاری نداشت. در همان زمان، به دلیل تفاهم ایجاد شده توسط PKK، کردها در همه پرسی تغییر قانون اساسی ترکیه شرکت کردند و رای “آری” دادند.
همه پرسی قانون اساسی “قانون اساسی” تا حد زیادی سیستم “قضایی” ترکیه را تغییر داد و هیچ مانعی در مقابل حزب عدالت و توسعه و گروه گولن باقی نگذاشت. همه پرسی راه را برای رفتن اردوغان به کاخ ریاست جمهوری هموار کرد. پ ک ک با اعلام آتش بس از این روند حمایت کرد. همه پرسی در ۱۲ سپتامبر برگزار شد، اما مذاکرات قبل از آن در جریان بود.
مذاکرات ادامه یافت
اوجالان در ۳۱ مه گفت که حزب عدالت و توسعه به آتش بس احترام نخواهد گذاشت و وضعیت او بهبود نخواهد یافت. یک روز بعد، در اول ژوئن، پ‌ک‌ک بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که آتش‌بسی که در ۱۳ آوریل ۲۰۰۹ آغاز شده بود، پایان می‌یابد و جنگ از سر گرفته می‌شود. اما همزمان مذاکرات پشت درهای بسته در جریان بود. جلسات و گفتگوهای داغی بین صبری اوک و مشاوران MIT برگزار شد و توافقی حاصل شد. اما یک نفر مجبور شد از پ ک ک بخواهد آتش بس را ادامه دهد. اگر حزب عدالت و توسعه چنین درخواستی را مطرح می کرد، برای همه پرسی نتیجه منفی داشت، بنابراین آن را مطرح نکرد. به درخواست حزب عدالت و توسعه و رضایت اوجالان با امرالی، شاخه های پ.ک.ک مانند DTK، BDP و تعدادی از روشنفکران فراخوانی صادر کردند و خواستار خاموش شدن سلاح شدند.
سرانجام، پس از ۷۰ روز، پ‌ک‌ک بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که نیروهای مسلح خود را بین ۱۳ اوت تا سپتامبر در «دفاع غیرعامل» نگه می‌دارد. همه پرسی به صورت مسالمت آمیز برگزار شد.
موضع پ.ک.ک در مورد همه پرسی ترکیه: یک «آری» پنهان بود .
پ‌ک‌ک جرأت نداشت علناً «آری» بدهد و موضع آنها در مورد رفراندوم ظاهراً «بایکوت» بود. اما «بایکوت» پ‌ک‌ک به معنای «بله» بود. مورات کارایلان در مصاحبه‌ای با ANF در آن زمان اعتراف کرد که تصمیم آتش‌بس آنها فرصت خوبی برای رای «آری» ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، چریک های پ.ک.ک آشکارا افکار عمومی کردها را تشویق کردند تا در همه پرسی تغییر قانون اساسی ترکیه رای «آری» بدهند.
در نهایت رای “آری” در شهرهای شمال کردستان به پیروزی رسید و این یک کمک استراتژیک بود که پ ک ک به حزب عدالت و توسعه ارائه کرد.