۳ دی ۱۴۰۳

تاریخچه روابط PKK-AKP و سرنوشت کردهای ترکیه (۲)

  • ۱۱ شهریور ۱۴۰۱
  • ۵۲۶ بازدید
  • ۰

انجمن بی تاوان : پ.ک.ک دومین کنگره خلق خود را در ژوئن ۲۰۰۴ برگزار کرد و با وجود تمام درگیری های داخلی، وکلای اوجالان تصمیم گرفتند در این کنگره مبارزه کنند و موراد کارایلان رئیس آن شد. پ ک ک از مشکلات بزرگی در درون خود رنج می برد.
در روز نشست خبری خودروی جذابی در جاده بین روستای انزه و لوژه در دامنه کوه قندیل پارک شده بود که مهمان مهمی در خودرو نشسته بود. مهمان در ماشین به ایست بازرسی گفت: “من باید با موراد کارایلان در مورد موضوع مهمی ملاقات کنم.” این مرد در یک اتاق در بیمارستان لو ژه قرار گرفت و کارایلان از طریق تلفن مطلع شدند. مهمان به کارایلان گفت: من نماینده عبدالله گل هستم، او مرا فرستاد.
موراد کارایلان رهبر کنگره خلق (پ‌ک‌ک) با نماینده عبدالله گل دیدار کرد. “ارتش فشار زیادی بر دولت ما وارد می کند. تصمیم شما در مورد جنگ دست ارتش را تقویت می کند و دولت ما را ناتوان می کند. اگر در داخل کشور به وضعیت مؤثری برسیم، مشکل کرد را حل خواهیم کرد جنگ را لغو کنید.” در مدت زمان کوتاهی گام های بسیار خوبی برداریم.»
پ‌ک‌ک نتوانست این تصمیم را لغو کند، اما نتوانست آن را اجرا کند، اولاً این تصمیم به مدت ۲۰ روز به تعویق افتاد تا به دولت حزب عدالت و توسعه فرصت داده شود که مسئولیت فعالیت‌ها را بر عهده بگیرد. برای اینکه هویت پ.ک.ک تحت تاثیر منفی قرار نگیرد، تاک به عنوان یک نام اعلام شد.
نقش پ‌ک‌ک در تلاش‌های حزب عدالت و توسعه برای کنترل دولت
روابط بین حزب عدالت و توسعه و قندیل از زمانی آغاز شد که کاروان عبدالله گل به قندیل رفت و پس از آن جنبشی بین پ.ک.ک و حزب عدالت و توسعه برای از بین بردن کردی آغاز شد.
کنگره خلق در ۱ سپتامبر ۲۰۰۴ با پروژه ای به نام “نقشه راه برای دموکراسی و صلح آینده” آغاز شد. این یک آتش بس اعلام نشده بود. پ ک ک در آن پروژه هیچ اقدامی که دولت را به دردسر بیاندازد مرتکب نشد. آنها خاطرنشان کردند که حزب عدالت و توسعه می خواهد مشکل کردها را حل کند. می توانیم بگوییم که تا سال ۲۰۰۶ یک جنگ شرم آور وجود داشت، پ.ک.ک به توده ها هشدار می داد زیرا جنگ بود، اما جنگ جدی وجود نداشت. اما وضعیت ناشناس بدون درگیری دولت AKP را راضی نکرد و برای تقویت دست اردوغان به آتش بس نیاز بود. این آتش بس وضعیت ارتش ترکیه را بیشتر وخیم تر خواهد کرد.
رئیس جمهور گل و آتش بس یکجانبه پ.ک.ک
بزرگترین حمایت پ ک ک از حزب عدالت و توسعه آتش بس به نام تعلیق فعالیت ها و پدافند غیرعامل بود.
مورات کارایلان در ۱ سپتامبر ۲۰۰۶ در مقابل دوربین ها از جمله خبرنگاران ترکیه آتش بس یکجانبه اعلام کرد. هیچ دلیل جدی برای پ ک ک برای اعلام آتش بس اضطراری وجود نداشت، اما تصمیم گرفت از عبدالله گل برای ریاست جمهوری حمایت کند.
نیروهای مسلح ترکیه، کمالیست ها، همه ناسیونالیست های قدیمی ترک مخالف نامزدی عبدالله گل برای ریاست جمهوری بودند. در ۲۷ آوریل ۲۰۰۷ ارتش در یادداشت الکترونیکی اعلام کرد که علیه ریاست جمهوری گل ظاهر می شود و همزمان ارتش ترکیه عملیاتی را علیه چریک ها به منظور بر هم زدن روابط بین PKK و AKP آغاز کرد.
علی‌رغم همه اعتراض‌های ارتش ترکیه، حزب عدالت و توسعه و متحدانش «پ‌ک‌ک با آن» در زمان گل گرد هم آمدند. این اولین باری بود که یک محافظه‌کار اسلامی و همسر محجبه‌اش به آن درجه می‌رسیدند. رئیس جمهور عبدالله گل دست حزب عدالت و توسعه را در همه سطوح تقویت کرد.
این اولین توافق سیاسی بین حزب عدالت و توسعه و پ.ک.ک بود و هر دو طرف برای اعتماد به یکدیگر گام برداشتند و راه را برای دیدار قندیل و اوجالان باز کردند.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *