وقتی زنان در اعمالی مانند ترور، شکنجه و حتی تجاوز سهیم میشوند، جوامع با تعجب میپرسند “چطور چنین چیزی ممکن است؟”
استفاده از زنان برای سازمانهای تروریستی دارای مزیت استراتژیک است: زنان راحتتر از مردها از تدابیر امنیتی عبور میکنند، شناساییشان سختتر است و مرگشان بازتاب بیشتری در رسانهها دارد. سازمانهای تروریستی میتوانند با مرگ زنان حس خشونت در مردم را بیدار و از آن در راستای تبلیغ اهداف خود استفاده کنند.
حدوداً دو سوم از اعضای پ.ک.ک و پژاک را دختران تشکیل میدهند.
هدیه تنهایی فرزند نسیم از اهالی شهرستان چالدران یکی از صدها دختری هست که قربانی تروریسم پ.ک.ک و پژاک شده است.
نامبرده متولد سال ۱۳۷۲ بوده و در سال ۹۱ به گروهک تروریستی پ.ک.ک پیوسته است.
هدیه پس از ۷ سال حضور در صفوف تروریست ها، در سال ۹۸ در منطقه جودی در ترکیه کشته شده است.
به گفته برادرش هدیه دارای ۱ برادر و ۵ خواهر بوده و تا سوم ابتدایی درس خوانده است.
متاسفانه وضعیت معیشتی ضعیف خانواده که تحت پوشش کمیته امداد می باشند، خانواده را از رسیدگی به احوال فرزندان بازداشته و راه را برای سوء استفاده تروریست ها در جهت جذب هانیه به سمت گروهک باز نموده است.
فریب زنان و دختران و بکارگیری آنان در فعالیت های خشن و مسلحانه در گروه پ.ک.ک به بهانه هایی همچون میهن پرستی و دستیابی به آزادی صورت می گیرد که بیانگر غالب بودن نگاه ابزاری نسبت به زن در پ.ک.ک است.
یحیی تنهایی برادر هدیه می گوید صبح یکی از روزهای تابستان مانند روزهای گذشته هدیه رو جهت بردن غذا به ییلاق فرستادیم.آن روز همان روزی شد که ما آخرین بار هدیه رو دیدیم و دیگر از او خبری نشد.تا اینکه سال گذشته به ما خبر دادند که هدیه در ترکیه در صفوف پ.ک.ک کشته شده است.
از همان روز رفتن هدیه پدرم برای یافتن خواهرم خود را به هر دری زد امام نتوانستیم او را پیدا کنیم تا اینکه بعد از یک سال تاخیر متوجه شدیم او کشته شده است.
بر خلاف تصور پ.ک.ک، پژاک و سایر گروهک های ضد انقلاب کردی شما کمتر خانواده کردی را پیدا می کنید که به این گروهک ها تمایلی داشته باشد.
خانواده ماهم از پ.ک.ک و پژاک فقط اسمشان را شنیده بودیم و هیچ تمایلی هم نداشتیم که بدانیم پ.ک.ک چه هدفی را دنبال می کند.
رفتن هدیه به گروهک هنوز هم ده ها سوال بی جواب برای ما به یادگار گذاشته است.
درد دوری هدیه و کشته شدن در چنین شرایطی پدر و مادرم را بسیار دلشکسته و شکننده کرده است.
از روزی که هدیه گم شد، ما هر اتفاقی را برای خواهرم پیش بینی کرده بودیم جز اینکه یک دختر اسلحه بدست بگیرد و به جنگ ارتش مجهز ترکیه برود و خبر کشته شدنش را هم یک سال بعد اعلام کنند.
من شک ندارم که خواهرم را عده ای فریب داده اند و به پ.ک.ک برده اند.ما هرگز کوچکترین احتمالی نمی دادیم که چنین اتفاقی برای خواهرم پیش بیاید.
پدرم حتی قبل از کشته شدن هانیه هم آن قدر از گروهک های ضدانقلاب متنفر بود که حتی اگر کسی در جایی حرفی از آن ها می زد بلافاصله آنجا را ترک می نمود.
با توجه به اینکه شما میگویید گروهک شعارهایی را در جهت حمایت از کردها به ویژه ازادی زنان و دختران سر می دهد، من به شما می گویم که این ها فریبی بیش نیست.
این چگونه حمایتی است که کردها بیشتر از همه قربانی جنایت های پ.ک.ک و پژاک شده اند؟!
این چگونه آزادی برای دختران است که ان ها را از خانواده شان جدا می کنند و به آن ها اسلحه می دهند و به جنگ با هواپیماهای ترکیه می فرستند؟!
گروهک های تروریستی آن قدر احمق هستند که حتی با خود فکر نمی کنند که وقتی عضو یک خانواده را میربایند و به کوهستان میبرند چقدر حس نفرت و انزجار در آن ها بوجود می آورند،به ویژه آنکه آن عضو ربود شده یک دختر باشد.
تردیدی ندارم که پ.ک.ک و پژاک، کومله، دمکرات و سایر گروه های تروریستی همگیابزار دست قدرت های غربی هستند و هدفی جز نابودی کردها ندارند.