به گزارش انجمن بی تاوان، بر مبنای یک سند ویدئویی و تصویری که به دست رسانه ها رسیده است چند دختر و پسر از اعضای PYD شاخه سوری گروه تروریستی پ.ک.ک اقرار می کنند که جهت مجبور نمودن آنها به کارهای جاسوسی ابتدا آنها را مورد تجاوز جنسی قرار داده و از این عمل پلیدشان نیز فیلمبرداری نموده اند و تهدید نموده اند که اگر اوامر آنها را انجام ندهند این تصاویر و فیلمها را پخش می کنند.
چنانچه همه می دانیم به دلیل بینش منحط و شخصیت بیمار رهبران این گروه ها، زنان بردگان جنسی اند. می توان گفت که بهره کشی جنسی از زنان، جزء لاینفک گروه های تروریستی ضد اجتماعی که نیروهایشان را به زندگی مخفی، زیر زمینی و ضدخانوادگی ترغیب می کنند می باشد.
این گروه ها در سرتاسر جهان پراکنده اند؛ از آفریقا تا آمریکای مرکزی و خاورمیانه، فارک، ببرهای تامیل، پ.ک.ک، پژاک، و یا کومله و … بدون استثنا و با شعار تساوی حقوق زن با مرد، زنان را به بردگان جنسی تبدیل می کنند! که در زیر با مرور چند مورد تلاش می کنیم واقعیت این تفکر فاسد برای همگان روشن و آشکار نمائیم :
چریک غمگین
تانیا نیگمی‌یر، هلندی الاصل و فارغ‌التحصیل زبان اسپانیایی است. او در سال ۲۰۰۲ در حین تدریس در یکی از شهرهای کلمبیا با یکی از اعضاء سوسیالیست “ارتش انقلابی کلمبیا” (فارک) آشنا می گردد و بعد از آموزش های اولیه به درون جنگل می رود تا در کنار چریک های سکولار سوسیالیست بجنگد. در سال ۲۰۰۷ در یک حمله ناگهانی به چریک ها، دفترچه خاطرات وی به دست ارتش کلمبیا افتاد و مجله “هارپر”، ترجمه انگلیسی دست نوشته های او را منتشر کرد. در بخشی از خاطرات وی آمده است:
جولای ۲۰۰۶ : بیش از دو نفر از رفقای تیم ما ایدز دارند، اما این جا از کاندوم خبری نیست. دختری که تاز‌گی ویروس ایدز گرفته اصلاً نمی داند چه اتفاقی برایش افتاده است و وقتی این خبر را به من می داد یک لبخند گنده بر صورتش نقش بسته بود، دوست پسرش نیز اهمیتی به ماجرا نمی دهد. این جا همه با هم رابطه دارند و دیر یا زود همه دچار این مرض مرگبار می شوند. خوشبختانه معشوقه بومی من با این که ۲۵ سال سن دارد کاملاً سالم است، چون می توانستم حدس بزنم که باکره بوده است.
نوامبر ۲۰۰۶: من خسته ام. از “ارتش انقلابی” خسته ام، از دست مردم و زندگی گروهی خسته ام و خسته ام از این که هیچ چیز شخصی ندارم. به دردسرهایش می ارزد اگر بدانی برای چه می جنگی ولی در حقیقت من دیگر به آرمان های این ها اعتقادی ندارم. آخر این دیگر چه سازمانی است که بعضی ها پول و سیگار و تنقلات دارند و بقیه باید برای داشتن آن گدایی کنند و مسخره شوند. از وقتی که آمدم سیستمشان به همین روال بوده و تغییری نکرده است. یک دختر دماغ قلمی تر و تازه می تواند اعضای رهبری را به جان هم بیندازد.
آوریل ۲۰۰۶: این جا، زن های رفقای گروه رهبری از همه چیز با خبر هستند و حتی می توانند به ما امر و نهی کنند.
آن ها اجازه دارند که حامله شوند. هم لباس های خوشگل دارند و هم شامپو… این تبعیض ها عادلانه نیست، اگر یک روز “ارتش انقلابی” قدرت را دست بگیرد حتماً باید شاهد آن بود که زنانشان “فراری” سوار شوند و خاویار بخورند. زن یکی از رفقای کمیته مرکزی لباس خواب زیبایی دارد و ما باید خوش شانس باشیم اگر خانم، به جای دورانداختن لباس های کهنه اش، دلش به رحم بیاید و به ما بدهد. توی این فکر هستم که آیا آن ها در ته دلشان از کارهایی که می کنند شرمنده هم هستند یا نه؟ من باید خوشحال باشم که مثل آن ها نیستم و ارزشی برای این چیزها قائل نیستم یا دنبال قدرت نیستم، ولی به هر حال دیدن این مسائل آدم را اذیت می کند. حالم خیلی گرفته است. {۱ }
زن در اردوگاه گروهک تروریستی کومله
کومله، گروهک تروریستی دیگری است که تجاوز به اعضای زن در آن و سوء استفاده جنسی از آنان، از پرده بیرون افتاده و رهبران این گروه هیچ تلاشی برای انکار آن ندارند و بارها اعضای زن این گروه پس از تحمل ناملایمات و سختی به افشای آنچه به آنان گذشته است پرداخته اند.
تجاوز بهرام رضایی یکی از رهبران کومله به یکی از زنان عضو این گروهک به نام سهیلا نوری یکی از صدها مورد تجاوزی بود که توسط سهیلا نوری و در نامه ای افشا شد، نوری در این نامه چنین می نویسد:
«لازم دانستم که برای یک بار هم شده حقیقتی را افشا کنم که سال هاست من اسیر آنم، و بر خلاف میلم هر روز این حقیقت تلخ تکرار میشود. سرآغاز حقیقت تلخ از آنجا شروع شد که من هم مثل قربانیان قبلی و کنونی به کومله ملحق شدم. در روزهای اوایل ورودم شبی از سوی یکی از مسئولین جانی به نام بهرام رضائی به اطاقش دعوت شدم و او یک لیوان شربت مخلوط به قرص (والیوم) تعارف کرد و من هم از روی بی اطلاعی شربت را خوردم که بعد از مدت کمی والیوم کار خودش را کرد و خوابم برد و بعدها مورد هجوم تعرض جنسی خواسته های شیطانی بهرام رضائی شدم و برای مدتی و ناخواسته در تصاحب بهرام بودم. و این شیوه عملکرد هر روز مرا به نوعی تعذیب می داد. البته جهت اطلاع شما تنها من نبودم که قربانی خواسته های ددمنشانه مسئولین کومله باشم متأسفانه تمام زنانی که در آنجا بودند قربانی این عملکرد مسئولین به نام مدافع حقوق زنان بودند.»
یکی از اعضای منتقد کومله در گزارش از وضعیت موجود در این گروه می نویسد:
این هفته در اردوگاه کومله کما فی السابق،حواشی بر متن غالب بود و اتفاقاتی افتاد که نشان از عدم کنترل اردوگاه توسط رهبری کومله دارد.
آموزشگاه پیشمرگایتی که باید مرکز پرورش و آموزش اعضای جدیدالورود به کومله باشد، به مرکز فساد اخلاقی و محل ارضای هوس های نفسانی پیشمرگان کومله و سوء استفاده از دختران و زنان جوان تازه وارد به صفوف کومله تبدیل شده است. در همین راستا چندی پیش شخصی به نام خبات از پیشمرگان کومله با یکی از دختران شاغل در آموزشگاه که مسئول تربیت پیشمرگان جدید می باشد، رابطه جنسی برقرار کرد.
حرمسرای آپو!
“نژدت بولدان”، روزنامه نگار و شهردار سابق “یوکسک اوآ”، در اروپا با ده نفر از زنان این گروه که از آزار و اذیت عبدالله اوجالان، سردسته “پ.ک.ک” و دیگر سران سازمان به ستوه آمده و فرار کرده بودند، دیدار و گفت و گو کرد.
بولدان که خود نیز در گذشته عضو “پ.ک.ک” بود، متن این مصاحبه ها را به شکل کتاب با عنوان “زن بودن در پ.ک.ک” به چاپ رساند. این کتاب، صورت زشت این سازمان تروریستی را نمایان کرد. طبق آنچه که در این کتاب نوشته شده، عبدالله اوجالان و سایر سران سازمان تروریستی، با زنان زیبایی که در اطراف خود جمع کرده‌اند، «زندگی شیرینی» را می‌گذرانند. سردستگان این سازمان، برای تنبیه زنانی که در مقابلشان مقاومت می‌کنند، به آن ها تجاوز می کنند.
عبدالله اوجالان، زنانی را که قرار است در اطراف خود داشته باشد، با دقت و وسواس زیادی انتخاب می کرد، به طوری که گویا آنان را برای حرمسرای خود انتخاب می کند. او هر کسی را قبول نمی کرد. برای نزدیک بودن به اوجالان، باید فارغ‌التحصیل دبیرستان یا دانشگاه و جذاب بوده، در صورت لزوم با وی به استخر رفته، ماساژ داده، پاهای او را شست و برای او عشوه نمود. زنانی که تن به خواسته های اوجالان می دهند، حتی اگر در کوه هم باشند، به عنوان پاداش، کرم های مختلف و حنا دریافت می کنند.
زنانی که به فانتزی های جنسی عبدالله اوجالان و دیگر رهبران و سران سازمان تن نداده و فرار کرده بودند، حقایق زندگی در “پ.ک.ک” را این گونه شرح دادند: آپو (عبدالله اوجالان)، بین زنان تبعیض اعمال می کرد. او زنان زشت را دوست نداشت. آپو کسی بود که به تیپ و ظاهر خیلی اهمیت می داد. اگر به زنان زیبایی که فارغ‌التحصیل دبیرستان یا دانشگاه بودند، “عزیزم” و “فدایت شوم” می گفت و آن ها برای او عشوه می کردند، رفتار خاصی را با آنان در پیش می گرفت، فکر می کنید که چرا در خانه های تمرکز، فقط زنان زیبا ماندند؟
عکس هایی وجود دارد که او در استخر با زنان گرفته است. هنگامی که ما در کوه ها و بیابان ها از فرط گرسنگی در حال مرگ بودیم، آن ها در قصرها زندگی می کردند؛ سفره های آنان حتی از سفره شاهان هم رنگین‌تر بود و حرمسراهای قدیمی را در ذهن من تداعی می کرد.
در داخل گروه، یک طبقه خاص تشکیل شد. طبقه ای که از الهه های اوجالان تشکیل شده و ما به آنان “زنان مرکزی” می گوییم. این طبقه از زنانی تشکیل شده که در جنگ شرکت نکرده اند و خارج از مناطق و شرایط سخت و دشوار، عموماً در قرارگاه ها مانده و خصوصاً در خانه های تمرکز عبدالله اوجالان زندگی کرده اند. این زنان موقعیت کاملاً ممتازی در داخل سازمان دارند. در شرایطی که ما پس از پایان آموزش نظامی حتی یک درخت هم پیدا نمی کردیم که زیر سایه آن استراحت کنیم، برای زنان ستاد مرکزی، چادر دایر شده و سایه بان مهیا می شد. آنان کرم ها و حناهایی داشتند که پیدا کردن آنها در کوهستان بسیار سخت بود. این زن ها دست به سیاه و سفید نمی زدند.
زنی بود که بعد از هفت سال جنگ، به آکادمی رفته و پس از پایان تحصیلات، نزد ما آمده بود. تعادل ذهنی و فکری او بر هم خورده بود. اوجالان او را اذیت کرده بود. من متوجه شدم که همه زنان ستاد مرکزی، در خانه های متمرکز واقع در شام زندگی کرده اند.آن ها می گفتند که پاهای او را شسته و او را ماساژ داده اند. اگر کسی از خدمتگذاری به رهبری خودداری می کرد، پدرش را در می آوردند.
در این گروه از زن به عنوان یک عنصر تعادل استفاده می شد. آپو در وابستگی نظامی و سیاسی مردان به “پ.ک.ک” و در تمامی زمینه ها از زنان استفاده می کرد. مبارزات “پ.ک.ک” برای زنان، مبارزه ای است که به یک نفر اختصاص دارد. این مبارزات فقط اوجالان را اساس و مبنا قرار می دهد و به او صفت پیامبری و خداوندی می دهد. در واقع او به نحوی بسیار زشت و کریه از زنان سوء استفاده کرد. همه زنان آلت دست آپو شدند. با ستایش هر چه بیشتر اوجالان، فکر می کردند که خودشان هم آزادتر می شوند.
در “پ.ک.ک”، اعضای معمولی روابط جنسی ندارند؛ این در حالی است که همه کسانی که در ستاد مرکزی بودند، معشوقه داشتند و هر سال با فرا رسیدن فصل بهار، معشوقه خود را عوض می کردند.
تساوی زن و مرد
وضعیت در نوچه ای چون پژاک نیز دست کمی از به اصطلاح حزب مادرش یعنی پ.ک.ک ندارد و بلکه بدتر هم هست. در تشکیلات این گروهک، زنان و مردان زندگی اشتراکی با هم دارند. این موضوع به نام تساوی حقوق زن و مرد توجیه می شود. همین موضوع زمینه سوء استفاده از زنان عضو این نوچه را فراهم کرده است .
پژاک از همین موضوع یک حربه تبلیغاتی برای جذب جوانان به سمت خود ساخته است.
عرفان قانعی فرد نویسنده کرد در این باره می نویسد:
زنان و دختران عضو فرقه پژاک -که بنا به جامعه ای سنتی و عقب مانده- از ترس، شرم و یا آبروی خود هرگز نتوانستند به زیستن عادی شان برگردند و درباره تجاوز به خود توسط این گروهک ضد انسان، حرفی بر زبان نمی آورند تا بتوان واقعیت ها را برملا کرد. این فرقه فقط توانسته بعضی از افراد بی سواد و کم سواد را فریب دهد و پس از شستشوی مغزی، کاری کند که افراد نتوانند به راحتی از آن جدا شوند، یعنی راه بازگشت آنان را به جامعه بسته است. پژاک با حرف های دهن پرکن، دختران ساده کرد روستایی را فریب می دهد. نمونه اسامی دختران عضو پژاک که به خاطر تجاوز جنسی خودکشی کرده اند:
دوله نودیده (کد زیلان)، شیرین آمود (کد آیتن)، رحیمه یاشار (کد ریحان)، سحر فیلیز (کد سوزدار)، هدیه زنگین (کد بریوان)، سونگول سالمان (کد روزرین)، فاتما بایسال (کد ژیندا)، امینه عثمان (کد آهین ) و … .
اوجالان درباره “ارزش و احترام” به زنان صحبت کرده است در حالی که در فرقه اش، زنان و دختران هیچ جایگاهی ندارند و در بسیاری از موارد مورد تجاوز قرار می گیرند. پیش از این گزارش‌هایی در مورد فساد اخلاقی رهبران “پ.ک.ک” و سوء استفاده آنان از دختران پیوسته به “پ.ک.ک” منتشر شده بود. در صدر این افراد هم نام عبدالله اوجالان قرار دارد.
ازدواج در پژاک ممنوع اما داشتن روابط نامشروع مخفی، امری رایج است. پ.ک.ک و پژاک ادعا می کنند که اعضای آنان نباید ازدواج کنند و یکی از شعارهای اصلی این فرقه توجه خاص به حقوق زنان و احترام به آن می باشد، اما در عمل چنین نیست. عثمان اوجالان ۶۰ ساله، برادر رهبر پ.ک.ک دو بار ازدواج کرد آن هم با دو دختر جوان ۳/۱ سنش (یکی ۲۱ ساله اهل منطقه قطور خوی و دیگری ۲۲ ساله اهل آکره کردستان). البته بدون این که روال متداول جامعه
را طی کند. رهبر پژاک نیز با یک دختر آلمانی ازدواج کرده است. او مقیم آلمان است و در جایی گرم و نرم ادعای مبارزه برای کرد را دارد در حالی که اعضای سیه روز و ساده هم حق ازدواج ندارند، از سوء تغذیه رنج می برند و حق بازگشت هم ندارند. مردم کرد در ترکیه و عراق زندگی اقتصادی سختی را می‌گذرانند، اما روزنامه “ملیت”، نوشت که عثمان اوجالان ۵/۲ کیلو طلا به زن جدیدش داد و هزینه ازدواجش نیز ۵۲ هزار دلار بوده است.
در پایان با ید افزود که :
رهایی مردم کرد از زیر بار ظلم و ستم، آزادی و برابری حقوق زنان و مردان ، عشق آزاد و دمکراسی و… شعارهایی هستند که تعداد زیادی را فریب داده و عده ای را به کوهستان ها و اردوگاههای گروهک های تروریست درکردستان عراق کشانده است.
اعضاء فریب خورده ی این گروه های تروریست پس از مدت اندکی متوجه می شوند که بزرگترین ظلم و ستم در مقر گروهک های تروریستی کومله، دمکرات و پ.ک.ک و نوچه هایش بوده و هیچ راه رهایی از این گروهکها را نداشته و در صورت هرگونه مخالفت به اتهام خیانت کشته شده و یا زندانی خواهند شد.
درصدی زیاد از فریب خوردگان دختران هستند. سران گروهک های تروریستی کردی، به دلایلی مختلف سعی می کنند دختران و زن ها را جذب کنند. محوری ترین تبلیغات دروغین آنان نسبت به زن و جایگاه زنان می باشد.
سر کردگان و بنیانگذاران گروهک های تروریستی کردی، در تمامی نوشته ها و گفته هایشان بر نقش زن در پیشبرد اهدافشان بیش از حد تاکید می کنند و جالب اینکه، خود را بنیانگذار این حرکت پیشرفته زنان در خاورمیانه هم می دانند! اعضای این گروهک ها، که تعدادی از آنها زن و دختر هستند در بحث های روزانه به جایگاه زن و اهمیت آن می پردازند.
گروهک های تروریستی چون کومله،دمکرات و پ.ک.ک با تمام نوچه هایش خود را سردمدار حقوق زنان می دانند. تاکنون موارد بسیار زیادی در داخل این گروهکها علنی شده که در تناقض کامل با ادعاهای آنهاست . اما ارائه یک نمونه زنده و تازه می تواند خط بطلانی بر اراجیف و چرندیات آنها در مورد حقوق زن بکشد. سرکرده های مرتد باید به افکار عمومی پاسخ دهند تا کی می خواهند دختران و زنان را فریب داده و به کوهستان ببرند.
بیشتر دختران به محض رسیدن به اردوگاههای این گروهکها و در کوهستان توسط فرماندهان و اعضای کمیته مرکزی کومله، دمکرات و پ.ک.ک و سایر نوچه هایش چون پژاک و غیره) مورد تجاوز وحشیانه جنسی و سوء استفاده قرار می گیرند تا دیگر روی بازگشتن به جامعه سنتی را نداشته باشند و در صورت علنی کردن موضوع به اتهام خیانت و همدستی با دشمن برای بدنام کردن گروه اعدام و یا زندانی می شوند. سایت های وابسته به این گروهکهای تروریستی این اخبار را تایید کرده اند اما این خبر در رسانه ها و روزنامه های کردستان عراق بازتاب وسیعی داشته است.
اکثر محافظان سرکردگان این گروهکهای تروریستی دختران زیبارو هستند! مابقی دخترانی را که به مزاج سران ظالم و جنایتکار سکولار خوش نیاید در درون این گروهکها و در اردوگاههایشان توسط سایر اعضاء مورد تجاوز جنسی قرا گرفته و در بدترین شرایط در درون اردوگاه ها و کوهستان ها، زندگی می کنند.
