به گزارش خبرگزاری بی تاوان به نقل از دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، گروه تروریستی پژاک، شاخه ای از پ. ک. ک در جدیدترین موضع خود پس از خبر انحلال پ. ک. ک، اعلام کرد که نه خود را منحل می‌کند و نه سلاح‌هایش را زمین می‌گذارد، اما از فراخوان عبدالله اوجالان، برای حل مسئله در ترکیه و منطقه حمایت می‌کند.
سرکرده مشترک پژاک اخیرا در گفت‌و‌گویی تلویزیونی به ابهامات درباره آینده این گروهک تروریستی پاسخ داد و گفت: «ما نه خود را منحل می‌کنیم و نه سلاح را زمین می‌گذاریم.»
گفتنی است عبدالله اوجالان، سرکرده زندانی گروه تروریستی پ. ک. ک، ۲۷ فوریه سال جاری میلادی در بیانیه‌ای تاریخی از هوادارانش خواست که پس از بیش از ۴۰ سال جنگ با دولت ترکیه، سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ. ک. ک را منحل کنند.
به این ترتیب و با اظهارات سرکرده پژاک، اکنون می‌توان گفت پژاک از دستور پ. ک. ک پیروی نخواهد کرد و خلع سلاح نخواهد شد. سرکرده پژاک تأکید کرده که پژاک از فراخوان اوجالان برای حل موضوع کردها در ترکیه حمایت می‌کند.
البته این عضو ارشد پژاک توضیح نداده که چگونه رویکرد مسلحانه می‌تواند دموکراسی را در منطقه تقویت کند و اگر رویکرد مسلحانه موثر بود، چرا اوجالان در نهایت به خلع سلاح تن داد؟
نکته مبهم دیگر در اظهارات متناقض سرکرده پژاک، تاکید بر «حفظ توان نظامی» است؛ در حالی که پژاک در فهرست گروه‌های تروریستی ترکیه نیز قرار دارد و همگان اعتقاد دارند که رویکرد مسلحانه پ. ک. ک، هرگز به حل مسئله کمک نکرده، مشخص نیست او در مورد توان نظامی، چگونه فکر می‌کند؟ اگر پ. ک. ک خلع سلاح شود چرا باید شاخه آن خود را حامی حقوق کردها آن هم از طریق نظامی معرفی کند؟
نتیجه واقعی دهه‌ها جنگ چه بوده که اکنون سرکرده پژاک بر لزوم حفظ توان نظامی اصرار دارد؟ اصولا پژاک چه توان نظامی دارد؟ آیا چند صد عضو کودک‌سرباز و چند صد اسلحه سبک، توان نظامی هستند؟
