به گزارش انجمن بی تاوان، گروهک مزدور و تروریستی پ‌ک‌ک که از آشوب‌های سوریه استفاده کرده بود و بخش بزرگی از اعضایش را از مناطق مختلف وارد سوریه کرده بود و با کمک ارتش اشغالگر و تروریست امریکا دست به اشغال بخش‌های گسترده‌ای از شمال و شرق سوریه زده، علاوه بر فشار بیش از اندازه به مردم این مناطق در حوزه‌های مختلف، نفت شرق سوریه را که ثروت مردم این کشور است را با کمک نظامیان امریکایی غارت می‌کنند. آن‌ها که روزگاری نفت کرکوک در عراق را غارت می‌کردند، حالا مانند هفت سرِ خانواده بارزانی که نفت شمال عراق را غارت می‌کنند و حقوق کارمندان و پیشمرگه‌های پخمه‌اش را هم بغداد می‌گیرد، این روزها نفت سوریه را غارت می‌کنند و بعد که ارتش اشغالگر اردوغان آن‌ها را تهدید کرد، فورا می‌گویند دولت سوریه باید از ما حمایت کند.
داستان این جماعت، داستان بسیار جالبی است و دیر یا زود سرنوشت تلخ و شومی در انتظارشان خواهد بود و این بار کوه‌ها هم آن‌ها را در خود جای نخواهد داد. کردهای پ‌ک‌ک، کومله، دمکرات، پژاک و سایر گروهک‌های وابسته به این جریان متاسفانه به مردم عادی و شهروندان کرد هم رحم نمی‌کنند و در این میان رفتار پژاک و پ‌ک‌ک از بقیه بدتر، خفقان‌آورتر و سخت‌تر است تا جایی که برخی از شهروندان سوریه‌ای از آن به‌عنوان رفتارهای استانیلیستی یاد می‌کنند. حکومت خفقان‌آور پلیسی در کنار سرکوب هر صدای معترضی، تشنگی و گرسنگی دادن به مردم در مناطق گسترده‌ای از شمال و شرق سوریه بخشی از کارهای روزمره آن‌ها است.
در حوزه فرهنگی هم آن‌ها در حالی که به هیچ عنوان بومی سوریه نیستند و عموما از ترکیه، عراق و یا ایران در سوریه حضور داشته و دارند و به لحاظ جمعیتی بسیار اندک بوده و صرفا با زور سرنیزه و حمایت بی‌قید و شرط امریکایی‌ها به دلیل خوش‌خدمتی و شهرت در مزدوری و خودفروشی، تلاش دارند تا به هر شکل ممکن فرهنگ مردم این مناطق را عوض کنند. اجباری کردن خواندن متون پر از نفاق و دروغ عبدالله اوجالان و سایر سرکرده‌های کوه‌نشین پ‌ک‌ک که سرشار از ادعاهای مزخرفی بنام آزادی خلق‌ها و تلاش برای حکومت خلق‌ها است، شاید یک بخش از کارهای روزمره آن‌ها باشد. ولی بخش مهم‌تر آنجاست که آن‌ها با ثروت مردم سوریه در حال تشکیل حکومت خانواده بارزانی دوم در سوریه هستند.
در سال ۲۰۱۰ دولت سوریه روزانه ۳۸۰ هزار بشکه نفت از مناطق شرقی در استان‌های دیرالزور و الحسکه استخراج می‌کرد و در کنار آن با میدان‌های گازی موجود توانسته بود نیاز نفتی، گازی و تولید برق این کشور را تامین کند. اما پس از فتنه سیاه اردوغان، امریکا، رژیم صهیونیستی، بارزانی‌ها، کشورهای عربی و بازماندگان رژیم بعث که در یک ائتلاف سیاه و شوم می‌خواستند محور مقاومت را نابود کنند بخش بزرگی از میادین نفت سوریه به دست داعش افتاد که آن را به ترکیه صادر می‌کرد. پس از از بین رفتن داعش، این میادین حالا در اشغال نظامیان تروریست امریکایی است و شبه‌نظامیان مزدور چند ملیتی کردِ مورد حمایت واشنگتن هم در کنار سناتورهای امریکایی این نفت را غارت می‌کنند.
در حال حاضر عدد دقیق میزان نفت غارت شده از میادین نفتی سوریه نامشخص است، اما بر اساس شواهد و قرائن موجود به دلیل سرمایه‌گذاری برخی از شرکت‌های امریکایی استخراج به روزی ۱۴۰ هزار بشکه رسیده که طبق عادت معمول، عمده این نفت را ترک‌ها (که گفته می‌شود دشمن کردهای پ‌ک‌ک هستند و مدام هم با یکدیگر درگیر می‌شوند) با بهای ناچیزی خریداری می‌کنند. در طول سال‌های گذشته درآمدهای نفتی سوریه به هیچ عنوان در زیرساخت‌های این مناطق سرمایه‌گذاری نشده و صرفا در دو بخش هزینه می‌شود؛ یک بخش به جیب سناتورهای امریکایی که شرکت سرمایه‌گذار را به سوریه فرستاده‌اند می‌رود و بخش دیگر هم به جیب سرکرده‌های پ‌ک‌ک و سایر دوستان مزدور برای خرید املاک گرانقیمت در اروپا و امریکا و سپرده‌گذاری در بانک‌های غربی می‌رود…
هر چند شرکت دلتا کرسنت انرژی امریکا که هشت ماه پیش گفته بود می‌خواهد در این میادین نفتی سرمایه‌گذاری کند گفته می‌شود به بهانه مسائل امنیتی حضور نیافته است، اما گفته می‌شود قطعات لازم را به همراه راهنمایی فنی به این منطقه گسیل کرده و حتی در حوزه ساخت پالایشگاه‌های ابتدایی هم اقداماتی صورت داده است. با این حال، اشغالگران امریکایی که این میادین نفتی را در اشغال خود دارند تا به امروز به دولت سوریه اجازه بازدید از این میادین جهت برآورد خسارت و همچنین راهکاری برای بازسازی آن را نداده‌اند. دولت امریکا که در تلاش برای سرنگونی دولت سوریه است مشخص است که اجازه نخواهد داد سوری‌ها از ثروت‌های خود بهره‌مند شوند و به اشغال خاک این کشور ادامه می‌دهند.
