انحلال پ‌ک‌ک در ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، پس از درخواست عبدالله اوجالان، نقطه عطفی در ژئوپلیتیک منطقه است. این رویداد در واقع می تواند استمرار فشار نظامی ترکیه در شمال عراق، جایی که سال‌هاست به بهانه مبارزه با پ‌ک‌ک پایگاه‌های دائمی یا شبه دائمی دارد و حملات هوایی متعددی انجام می‌دهد، را زیر سؤال می‌برد.

اما آیا با انحلال پ ک ک، ترکیه قوای نظامی خود را از شمال عراق خارج خواهد کرد؟ انحلال #پ_ک_ک توجیه اصلی عملیات نظامی ترکیه در عراق را تضعیف می‌کند. از این رو عقب‌نشینی می‌تواند روابط ترکیه با بغداد را بهبود بخشد، اعتراضات عراق به نقض حاکمیت توسط آنکارا را کاهش دهد و به اعتمادسازی با اقلیم کردستان کمک کند. این گزینه برای نشان دادن حسن نیت ترکیه در منطقه و کاهش تنش‌های دیپلماتیک مطلوب است.

با این حال ترکیه ممکن است به بهانه تهدیدات باقی‌مانده، مانند گروه‌های مرتبط با پ‌ک‌ک یا برای حفظ نفوذ استراتژیک در برابر ایران و دیگر رقبا، حضور نظامی خود را حفظ کند. این امر به ترکیه امکان کنترل مرزها و تضمین منافع اقتصادی (نفت و گاز اقلیم کردستان) را می‌دهد، اما خطر تنش با بغداد و نارضایتی کردهای عراق را افزایش خواهد داد.

اگر به نظر می رسد تداوم حضور نظامی برای ترکیه محتمل‌تر و مطلوب‌تر به نظر برسد، زیرا آنکارا، شمال #عراق را سپر دفاعی و اهرم نفوذ منطقه‌ای خود می‌داند. با این حال، فشار بغداد، افکار عمومی کردها، و نیاز به بهبود روابط دیپلماتیک ممکن است ترکیه را به کاهش تدریجی پایگاه‌ها یا مذاکره با عراق برای حضور محدودتر سوق دهد.

از این رو احتمالا #ترکیه حضور نظامی خود را در کوتاه‌مدت حفظ کند، لیکن برای جلوگیری از تنش‌های جدید و بهره‌برداری از فرصت انحلال پ‌ک‌ک، ممکن است به سمت کاهش حضور یا حتی مشروعیت‌بخشی به آن از طریق توافق با بغداد حرکت کند.