تلاش ها برای مهاجرت غیرقانونی از اقلیم کردستان عراق به اروپا همچنان ادامه دارد.

به گزارش انجمن بی تاوان، خبرگزاری فرانسه به سراغ خانواده ای در کردستان عراق رفته که تاکنون چند بار تلاش کرده اند غیرقانونی به اروپا بروند اما هر بار شکست خورده اند و در نهایت به سرزمین شان برگردانده شده اند.

در گزارش خبرگزاری فرانسه می خوانیم:

ناامیدی در قلب “هیرش،” شهروند کُرد عراقی رخنه کرده است؛ دستمزدش تا پایان ماه به سختی کفاف او را می‌دهد و اختلافات سیاسی هم صبرش را لبریز کرده. او می گوید: «اینجا آینده ای وجود ندارد» این یعنی او و خانواده اش دوباره به دنبال مهاجرت غیرقانونی به اروپا هستند.

هیرش دانشجوی ۳۶ ساله در محله ای مرتب در سلیمانیه، دومین شهر بزرگ منطقه کردستان عراق، در طبقه اول یک خانه بزرگ به همراه همسر و دو پسرش زندگی می کند.

در اتاق نشیمن، پسر هشت ساله او، هودن، پپا پیگ تماشا می کند در حالی که پسر دیگرش هازان با توپ بازی سرگرم است. این نوجوان ۱۲ ساله به انگلیسی خوب می گوید: من عاشق رئال مادرید هستم، من طرفدار بنزما هستم.

اما این اولین عکس از یک خانواده متوسط فریبنده است. هیرش می گوید به زودی او و خانواده اش چمدان های خود را می بندند و مانند هزاران کرد عراقی دیگر، مسیر مهاجرت غیرقانونی به اروپا را امتحان خواهند کرد.

هیرش نمی گوید چه مسیری را به اروپا دنبال خواهد کرد. آیا اولین ایستگاه ترکیه، از آنجا دریای اژه و سپس یونان خواهد بود؟ او از افشای جزئیات سفرش خودداری می کند. تنها چیزی که می گوید این است که می خواهد به بریتانیا برود.

او گفت: “اگر نتوانم به بریتانیا برسم، در آلمان خواهم ماند”.
این مرد توضیح می‌دهد: “در این کشورها می‌توانید کار کنید و تحصیل فرزندانتان تضمین است. او می‌گوید انگیزه‌ای قوی دارد تا خانواده‌اش را از این “جنگل” بیرون بیاورد، جایی که آنها اغلب به دلیل اعتصاب معلمانی که حقوق آنها پرداخت نشده، در کلاس‌های خود غیبت می‌کنند.

هیرش علاوه بر شغل خود در یکی از ادارات دولتی اقلیم کردستان در یک دفتر چاپ نیز کار می کند. او با بی قراری می گوید: «دولت از ما می خواهد کار کنیم، اما در ازای آن حقوقی را که سال ها انباشته شده، به ما نمی دهد.

اقلیم کردستان که از خودمختاری گسترده برخوردار است، موفق شده منطقه ای باثبات را ایجاد و سرمایه گذاری خارجی را جذب کند. اما برای ساکنان آن، واقعیت کاملا متفاوت است.

بر اساس آمار وزارت برنامه ریزی عراق، نرخ بیکاری منطقه در سال ۲۰۲۱ به ۱۷٫۴ درصد رسید. در حالی که در سطح عراق ۱۴ درصد است.

از هر سه خانواده دو خانواده با حقوق یا یارانه دولت زندگی می کنند اما این حقوق بازنشستگی ماهانه همیشه به دلیل اختلاف بین دولت محلی و دولت فدرال به تاخیر می افتد. اربیل، دولت فدرال را به پرداخت نکردن سهم اختصاص داده شده به کارمندان منطقه در بودجه متهم می کند.

“شیوان فادل” محقق موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم می گوید: “در سال های اخیر، بحران اقتصادی با ایده اینکه فساد بیداد می کند، نابرابری در حال افزایش است و وضعیت سیاسی در حالت رکود قرار دارد، همراه شده است”.
وی افزود: اینها عوامل اصلی موج مهاجرت اخیر از اقلیم کردستان هستند.

همانطور که در گزارش سازمان ملل که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد، “ارعاب” و “دستگیری های خودسرانه” که آزادی بیان را تضعیف می کند به این موارد اضافه شده است.

تهدید تسلیحاتی نیز از منطقه دور نیست. در شمال عراق، ترکیه در حال آغاز عملیات نظامی است که می‌گوید پایگاه‌های (پ‌ک‌ک) را هدف قرار می‌دهد. آنکارا آنها را به عنوان “تروریست” طبقه‌بندی می‌کند.

گذرنامه های جعلی

هیرش نارضایتی خود را از درگیری های سیاسی در اقلیم کردستان که در آن دو خانواده دست دارند ابراز می کند: بارزانی در اربیل و طالبانی در سلیمانیه.
او با محکومیت رهبران می گوید: اکنون نوبت فرزندانشان است.

وی در مورد تهدیدهایی صحبت می کند، بدون اینکه توضیح دهد که آنها چیست.
هیرش مانند هزاران مهاجر از اقلیم کردستان، پاییز گذشته خود را در مرز بلاروس و لهستان گرفتار دید.

بین اکتبر و دسامبر ۲۰۲۱، هیرش و خانواده اش سه بار برای ورود به لهستان تلاش کردند. دو بار اول به یک قاچاقچی پول داد تا به او کمک کند.

او می گوید در حین عبور از مرز، سگی با گروهی از پلیس ها به ما حمله کردند، سگ به پسرم حمله کرد، در دفاع از پسرم، سگ را زدم، مأموران پلیس به ما حمله کردند و مرا به شدت کتک زدند سپس ما را دستگیر کردند.
در سومین تلاش، هیرش و خانواده اش پاسپورت های یونانی جعلی به دست آوردند.

این مرد می گوید: ما سعی کردیم از طریق برست، آخرین شهر بلاروس، از مرز عبور کنیم… اما به دلیل گذرنامه جعلی دستگیر شدیم و یک هفته در زندان بودیم.

هیرش در ماه دسامبر به اقلیم کردستان بازگردانده شد اما همه این دشواری ها ایده ترک و تلاش دوباره برای خارج شدن از جایی که او‌ آن را “جنگل” می نامند از سرش بیرون نرفته است.