تابستان سال ۱۳۹۰ بعد از دو مرحله شکست خوردن پژاک از سپاه پاسداران، این فرقه با قبول شکست نهایی و عقب‌نشینی به عمق ۱۵ کیلومتری خاک اقلیم کردستان، سکوتی را پیشه کرد که دو سال از آن می‌گذرد و گویا خواستار تجربه ی شکستی دیگر است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی :شمال بشیری مسئول روابط خارجی پژاک در مصاحبه ی با آوینه نیوز از احتمال بهم خوردن آتش‌بس میان این فرقه با سپاه پاسداران خبر داده و توجیه برای این احتمال را اینچنین بیان می‌کند، که گویا سپاه پاسداران اخیراً نیروهای بیشتری در مرزهای سردشت و پیرانشهر مستقر کرده و این امر سبب نگرانی پژاک شده است.
لازم به الذکر است از تابستان سال ۱۳۹۰ تاکنون بجز یک مورد که آنهم مدتی پیش در مرز سردشت اتفاق افتاده، هیچگونه برخورد و تماسی که منجر به درگیری شود، نداشته‌اند. چون تابستان ۹۰ بدنبال شکست پژاک در دومرحله، برخی از سرکردگان اقلیم کردستان وساطت کردند تا این درگیری‌ها پایان یابد، البته این میانجگیری هم بنا به درخواست پژاک و به دلیل شکست‌های هولناکی بود که این فرقه متحمل شده بود. لذا قرار شد تا اعضای این فرقه ۱۵ کیلومتر از نقطه‌ی صفر مرزی دور و به عمق خاک اقلیم کردستان عقب‌نشینی کنند و در مرزهای غربی ایران رفت و آمد نکنند و سبب ناآرامی مناطق مرزی نشوند. در عوض سپاه هم قول داد به حملات خود خاتمه دهد و اجازه دهد تا پژاک فرصت عقب‌نشینی را داشته باشد.
بشیری در ادامه‌ی سخنانش به اهمیت تداوم این آتش‌بس برای پژاک می‌گوید و اینکه در چنین مرحله‌ی حساسی حملات سپاه به آنها، چه نتایج منفی برای آنها در برخواهد داشت. از سوی دیگر این سخنگوی پژاک این اقدام سپاه را (استقرار نیرو در مرزهای غربی کشور) نوعی نارضایتی در مقابل مرحله‌ی مذاکره و صلح پ‌ک‌ک و ترکیه قلمداد کرده و در ضمن آنرا عملی درجهت بهم زدن این پروسه و شعله‌ورترکردن آتش جنگ میان پ‌ک‌ک و ترکیه نام گذاری کرده است. اما این سوال مطرح است که آیا برقراری امنیت در مرزها و حفاظت از کیان ملی یک کشور، چه ربطی به امور داخلی کشور همسایه دارد؟ آیا برقراری امنیت در مرزهای پیرانشهر و سردشت به پروسه‌ی امرالی در آنکارا و جزیره‌ی امرالی (محل زندانی عبدالله اوجالان سرکرده ی دربند این فرقه‌ها) ضربه می زند و یا تأثیری بر آن دارد؟
فراموش نشود از زمانیکه پژاک این شکست را متحمل شده تاکنون، قادر به ابراز وجودی دوباره نبوده و نخواهد بود، لذا از هر ترفندی برای خنثی‌سازی این نگرش‌ها درخصوص شکست و سکوت بعد از شکست خود استفاده می‌کند و درصدد است به نوعی به رسالت اصلی خود که همان میلیتاریزه و تروریزه کردن مناطق غربی کشور است ادامه دهد و برای اینکار درصدد است تا با تحرکات نظامی در مناطق مرزی، به سکوت دو ساله‌ی خود پایان دهد و باردیگر تجربه‌ی تلخ شکست را امتحان کند.
ادامه مطلب
