انجمن بی تاوان: مطبوعات در نوامبر ۲۰۲۳ گزارشی را منتشر کردند مبنی بر اینکه ایالات متحده آمریکا به سازمان تروریستی PKK/PYD سیستم های دفاع هوایی کوتاه و میان برد ارائه می کند. در همین گزارش ها آمده است که حدود ۸۰ تروریست پ.ک.ک در حال آموزش هستند. هفته گذشته، فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) یک سیستم دفاع هوایی کوتاه برد موسوم به Avenger را به PKK/PYD تحویل داد. این روند احتمالا با سامانه های دفاع هوایی میان برد ادامه خواهد یافت.

در این مرحله، به موقع می‌توان بر چند موضوعی که شیطان می‌گوید «ببین» تأکید کرد و تحلیلی از آن‌ها ارائه کرد. با این حال، بهتر است ابتدا به یاد بیاوریم که سیستم دفاع هوایی Avenger Stinger چیست.

Avenger چه نوع سیستمی است؟

Avenger یک سیستم کوتاه برد “بسته بندی شده” متشکل از ۸ موشک استینگر در ۲ پرتابگر نصب شده بر روی خودرو، سیستم کنترل آتش، رادار، مسلسل ضد هوایی و منبع تغذیه است. هنگامی که رادار سیستم هدف را روی صفحه نمایش می دهد، می تواند به طور خودکار روی هدف قفل شود یا اپراتور می تواند هدف را انتخاب کرده و شلیک کند. پرتابگرهای هدایت شونده رادار و یک مسلسل ضد هوایی می توانند اهداف هوایی را در چرخش ۳۶۰ درجه شلیک کنند. با Avenger می توان به برد افقی تقریباً ۶۰۰۰ متری (بسته به نوع مهمات) رسید و اهداف هوایی را تا ارتفاع ۱۶۰۰۰ پایی مورد اصابت قرار داد. مسلسل ضد هوایی می تواند ۱۱۰۰ گلوله در دقیقه با برد موثر ۱۵۰۰ متر شلیک کند.

دادن سیستم‌های انتقام جویانه به PKK/PYD ناگزیر باعث می‌شود که «منطق» آمریکا زیر سؤال برود. پرتابگرهای Stingers in the Avenger نیز در فهرست موجودی نیروهای مسلح ترکیه قرار دارند. حتی زمانی که استینگرها به مجاهدانی که با شوروی در افغانستان می جنگیدند تحویل داده شد، ایالات متحده تلاش کرد تا مطمئن شود که نیروهای مسلح ترکیه این موشک ها را در قفسه ها نگه می دارند. همین آمریکا هم اکنون این موشک ها را به همراه سامانه اونجر به یک سازمان تروریستی داده است. به عبارت دیگر، سامانه‌های پدافند هوایی که برای یک متحد «بیش از حد» تلقی می‌شدند، به عنوان «هدیه» به یک سازمان تروریستی داده شده‌اند.

«دلیل اعلام شده» این انتخاب آمریکا این است که شبه نظامیان طرفدار ایران پایگاه های آمریکا در عراق و سوریه را هدف قرار می دهند. با این حال، این سربازان آمریکایی نیستند که از این سیستم ها استفاده خواهند کرد، بلکه تروریست های PKK/PYD هستند. بنابراین، این تنها ایران و شبه‌نظامیان طرفدار ایران نیستند که انگیزه اصلی تامین Avengers به ​​PKK/PYD هستند. ایالات متحده می خواهد اقداماتی را علیه ترکیه که ممکن است در سوریه مداخله نظامی کند، ایجاد کند. در واقع، یک فروند F-16 آمریکایی که از اردن بلند شد، یک هواپیمای بدون سرنشین مسلح ANKA متعلق به نیروهای مسلح ترکیه را سرنگون کرد.

موضوع دیگر مورد بحث این است که این سیستم چه نوع قابلیتی در اختیار PKK/PYD قرار می دهد. ترکیه به طور کلی در مبارزه با تروریستها از هواپیماهای بدون سرنشین، بالگردهای تهاجمی و سامانه های موشکی/موشکی استفاده می کند. هنگام انجام عملیات جامع، می تواند از موشک های دقیق دوربرد مانند BORA یا TRLG استفاده کند. به طور مشابه، در سال های اخیر، محلول های مهمات ساخت ملی نیروی هوایی ترکیه حملات دقیقی را علیه مواضع یا افراد مورد هدف PKK/PYD انجام داده است. خسارات وارده به عملیات اطلاعات محور و مبتنی بر اثر توسط اطلاعات ترکیه غیرقابل جبران است. با سامانه پدافند هوایی انتقام جویانه، مشخص است که تلاش آمریکا برای ممانعت از عملیات نظامی و اطلاعاتی ترکیه می باشد.

انهدام سیستم های Avenger یکی از ساده ترین کارهایی است که نیروی هوایی ترکیه می تواند انجام دهد. در واقع، هم سیستم‌های انتقام جو و هم تروریست‌های عامل این سیستم را می‌توان با یک مهمات بدون نزدیک شدن به سیستم «خنثی‌سازی» کرد. نیروهای مسلح ترکیه با تسلیحات و سیستم های مهمات موجود در فهرست خود، قادر خواهند بود در مواقع لزوم این ماموریت را انجام دهند.

در این زمینه بعد سیاسی موضوع بیش از بعد نظامی مهم است.

ایالات متحده قصد دارد در کنار مرزهای ترکیه برای یک سازمان تروریستی “دولت” بسازد که دولت ترکیه آن را تحمل نکند. علاوه بر این، ابتکارات حمایتی اخیر اسرائیل در قبال سازمان تروریستی پ‌ک‌ک و سخنان بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل درباره «طراحی مجدد خاورمیانه» باید جدی گرفته شود. منطق اسرائیل که ترکیه را تهدیدی “غیرقابل عبور” می داند و سنتکام که سازمان تروریستی پ.ک.ک را راه حل می داند، ترکیه را به یاد “تهدید وجودی پ.ک.ک” می اندازد. به همین دلیل است که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه بارها اعلام کرده است که ایجاد “تروریست” مجاز نخواهد بود. از این نظر، این گزینه برای ترکیه نیست که به سازمان تروریستی PKK/PYD، که فرماندهی مرکزی ایالات متحده آن را “شریک منطقه ای” می نامد، اجازه دهد تا سیستم دفاع هوایی در اختیار داشته باشد.

بعد دیگری از این توسعه وجود دارد که هنوز محقق نشده است. در گزارش های خبری ۲۰۲۳ به سامانه های دفاع هوایی میان برد نیز اشاره شده است. از نظر فنی، پاتریوت ها سیستم هایی با برد متوسط ​​هستند. آیا پس از “حسادت” پاتریوت که ترکیه را به خرید S400 سوق داد، آیا ایالات متحده پاتریوت یا سیستم دفاع هوایی مشابهی را به PKK/PYD می دهد؟ منطق ساده “نه” را به عنوان پاسخ دیکته می کند. با این حال، همان منطق “ایده آل” همچنین پیش بینی کرد که ایالات متحده انتقام جو را به سازمان تروریستی PKK/PYD نمی دهد. در مرحله کنونی به ما یادآوری می کند که ایالات متحده در حین حمایت از این گروه تروریستی از خط “منطق” دور شده است.

قابل تامل است که تصمیمات نظامی مایکل اریک کوریلا، فرمانده فرماندهی مرکزی ایالات متحده، تا حدی به دلیل وسواس برت مک گورک با سازمان تروریستی PKK، می تواند پیامدهای سیاسی داشته باشد. غیرقابل درک است که روابط ترکیه و آمریکا که در حال ترمیم است، به تصمیم یک ژنرال سپرده شود. در واقع، تصحیح گام‌های اشتباهی که قبلاً برداشته شده‌اند، همیشه دشوارتر است. از سوی دیگر، اگر دولت ایالات متحده از طریق این حرکت بر روی یک تغییر بلندمدت تمرکز می کند، متأسفانه نخبگان کاخ سفید با یک دیدگاه «محدود» دست و پنجه نرم می کنند.