انجمن بی تاوان: توجه به این نکته بسیار مهم است که که فرقه‌ها و گروهک‌های تروریستی، صرفا دارای دو هدف اصلی هستند: «جذب منابع مالی و اعضای جدید». منابع مالی، عموما از طریق فعالیت‌های غیرقانونی مانند غارت، اخاذی، پولشویی، قاچاق مواد مخدر و انسان تامین می‌شوند. برای جذب اعضای جدید نیز راه ساده، گروگان‌گیری و آدم ربایی است. در این میان، نوجوانان و جوانان و حتی کودکان، هدف عمده ربایش و گروگان‌گیری هستند. زیرا نه توان مقاومت در برابر تروریستها را دارند و نه امکان فرار از مقرهای مخوف آنها را؛ همچنین به دلیل دانش اندک و زودباور بودن، آموزه‌های الحادی و خطرناک گروه‌های تروریستی را به راحتی می‌پذیرند.
به دلیل نفرت مردم از تروریسم به طور عام، و عدم محبوبیت و مشروعیت و مقبولیت پ.ک.ک و شاخه ایرانی آن یعنی پژاک در مناطق شمال غرب و غرب کشور ایران، این گروه برای تامین نیرو و کادر نظامی خود، دچار مشکلات جدی است. به همین دلیل، باید برای حل این معضل جدی خود به آدم ربایی و گروگان‌گیری روی بیاورد.
پژاک، متهم ردیف اول در استفاده از کودکان و نوجوانان به خصوص دختران جوان به عنوان سرباز است. ده‌ها گزارش از نهادهای بین‌المللی معتبر در این خصوص و محکومیت پژاک و گروه‌هایی مانند آن و با ایدئولوژی مشابه وجود دارد. آنها به جای قلم و کتاب، اسلحه و بمب در اختیار کودکان می‌گذارند؛ و به جای آنکه نوجوانان ایران را راهی مدرسه و زمین ورزشی کنند، آنها را ربوده و به پادگان و مقرهای نظامی در کوهستان منتقل می‌کنند؛ کوهستان قندیل هرگز با کانون گرم خانواده برابر نیست و کودکان و نوجوانان ربوده شده، به خوبی متوجه این تفاوت هستند.
نکته دیگر، برخورد با کودکان عضو گروه‌های مسلح است. در حالی که سازمان ملل انتظار دارد دولت‌ها با این کودکان به‌عنوان قربانی رفتار کنند، اما برخی دولت‌ها این افراد را به‌عنوان مجرمان تروریستی بازداشت و بازجویی کرده‌اند. تعداد کودکانی که به اتهام ارتباط با گروه‌های مسلح دستگیر شده‌اند بسیار نگران کننده است. اما دولت ایران، هرگز چنین رویکردی نداشته است. لذا لازم است خانواده‌ها، فرزندان خود را از آغوش باز میهن برای آنها، مطلع کنند.
