- تمامی اعضای هر دو فرقه بر این واقعیت صحه گذاشته اند که هر دو فرقه یکی است و تبادل اعضا در میان این دو امری متداول.
- در سال ۲۰۰۴ پژاک به صورت شاخه ای از «پ. ک. ک» با هدف ایجاد خشونت و ترویج ترور در کردستان ایران تاسیس شد و تمامی اسناد و مدارک و بیانیه های این فرقه نشان می دهد که اعضای اولیه تشکیل دهنده آن همان اعضای «پ.ک.ک» و بیشتر از کردهای ایرانی هستند.
- پژاک و «پ.ک.ک» همیشه بر شخص اوجالان به عنوان رهبر مطلق و بلامنازع خود تاکید داشته و دارند؛ پژاک و «پ.ک.ک» یک فرقه با دو نام متفاوتند، با وجود ادعای فرقه پژاک و چتر حامیش، «پ. ک. ک» به رهبری عبدالله اوجالان که همیشه با بوق و کرنا اعلام آتش بس می کنند و خود را طرفدار دموکراسی و آزادی مردم کرد می دانند، هر روز شاهد خشونت و ترور توسط این فرقه هستیم که بعد خود رسما مسئولیت آن را برعهده می گیرند؛ پژاک و «پ. ک. ک» مخل امنیت مردم کرد شده اند.
- تامین دارایی پژاک از کمیته مرکزی بودجه و دارایی «پ.ک.ک» صورت می گیرد؛ هر کدام از گروهک ها هر چقدر درآمد ماهیانه داشته باشند باید در نشست کمیته مرکزی بودجه و دارایی تحویل داده و آنان بودجه ماهانه گروه را مشخص و تحویل دهند؛ وابستگی فکری، سیاسی، مالی و لجستیکی به «پ.ک.ک» آیا نشانه استقلال پژاک است؟
- جابه‌جایی اعضا در بین هر دو گروه؛ معمولا افراد جذب شده مستقیما در کمپ‌های HPG (شاخه نظامی «پ.ک.ک») آموزش می‌بینند و بعد از اتمام دوره با مدنظر گرفتن نکات امنیتی، سیاسی و فکری تعدادی را برای کار در پژاک اعزام می‌کنند؛ در واقع این دو گروه سیستم آموزشی واحدی را دارا هستند.
- ایدئولوژی مارکسیست – لنینیستی – ریشه فکری و کاری پژاک و «پ.ک.ک» است که خود آن را ایدئولوژی آپوچی می‌نامند.
- اساسنامه و برنامه کاری همسان بر مبنای کنفدرالیزم دموکراتیک؛ این اساسنامه از جانب اوجالان بعنوان خط مشی فکری تمامیه احزاب منشعب از «پ.ک.ک» ارائه شده که پژاک هم بدون هیچ کم و کاستی خواهان اجرای آن در ایران است؛ یعنی استراتژی سیاسی هر دو براساس اجرای سیستم کنفدرالیزم دموکراتیک در هر چهار بخش کردستان خیالی است.
۷ دلیل محکم که اثبات می کند پ.ک.ک و پژاک یکی هستند!
