انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : سازمان تروریستی پ ک ک به عنوان یک گروه مارکسیست-لنینیست تاسیس شد.

هدف اولیه پ.ک.ک تشکیل یک دولت کردی جناح چپ بود که از ایدئولوژی انقلابی مارکسیستی حمایت می کرد و تاکتیک های جنگ چریکی مائوئیست برای تحقق این هدف انتخاب شد. پ ک ک چندین بار اعلام کرد که یک جنبش جدایی طلب ناسیونالیست نیست و این موضوع را در کنگره های خود تکرار کرد. با این حال، پ‌ک‌ک در عمل به اجرای استراتژی انقلاب خود در میان جمعیت کرد ادامه داد و در نتیجه شکافی بین شهروندان ترک با پیشینه قومی کرد و بقیه جامعه ترکیه ایجاد کرد.

بنابراین، پ ک ک به ویژگی های گروه های جدایی طلب قومی-ناسیونالیست و گروه های افراطی مارکسیست پایبند بود. با این حال، با گذشت زمان، پ ک ک در تلاش برای انطباق با تغییرات در صحنه سیاسی جهانی، تأکید خود را از یک سمت ایدئولوژی اساسی خود به سوی دیگر تغییر داد.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۸۰ منجر به کم اهمیت جلوه دادن مارکسیسم – لنینیسم توسط PKK و تأکید بیشتر بر ناسیونالیسم کردی شد. تغییرات در پرچم PKK به وضوح این تاکید تغییر یافته را نشان می دهد.

پ.ک.ک با ریشه های مارکسیستی-لنینیستی خود در ابتدا مذهب را تقبیح کرد، اما در اواسط دهه ۱۹۹۰، مجبور شد این ایدئولوژی را کم اهمیت جلوه دهد تا با شرایط سیاسی در حال تغییر بین المللی سازگار شود و از بیگانگی جامعه کردی جلوگیری کند. نگرش اصلاح شده پ ک ک نسبت به مذهب تلاشی برای حفاظت از پایگاه حمایتی آن بود.

پ.ک.ک در سال ۱۹۷۴ در نشست گروهی از دانشجویان کرد چپگرا در روستای فیس دیاربکر، شهری در جنوب شرقی ترکیه که برای تشکیل ارتش آزادیبخش ملی (Ulusal Kurtulus Ordusu یا UKO) گرد هم آمده بودند و عبدالله اوجالان را منصوب کرده بود، تأسیس شد. به عنوان رهبر آنها . بعداً، این مجمع به عنوان اولین نشست پ.ک.ک در نظر گرفته شد، زیرا UKO در سال ۱۹۷۸ نام خود را به حزب کارگران کردستان (Partia Karkeren Kurdistan یا PKK) تغییر داد. پ.ک.ک رهبران قبایل کرد را هدف قرار داد و با دیگران جنگید رقیب گروه های افراطی چپ و راست تا کودتای نظامی ۱۹۸۰ کودتای نظامی ۱۹۸۰ پ.ک.ک را وارد مرحله جدیدی کرد که اعضای آن یا در زندان بودند یا به سوریه گریختند. عبدالله اوجالان نیز از ترکیه فرار کرد و یک کمپ آموزشی پ.ک.ک ایجاد کرد. در دره بقاع، تحت کنترل سوریه، بین سالهای ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴، سازمان تروریستی شاخه نظامی خود را تأسیس کرد و درجات خود را افزایش داد.

در سال ۱۹۸۴ پ.ک.ک استراتژی خود را تغییر داد. اوجالان اعلام کرد که پ.ک.ک برای دستیابی به اهداف اصلی خود سبک انقلاب عمومی مائو را انتخاب کرده و شروع به استفاده از تاکتیک های خشونت آمیز کرده است. ۱۵ اوت ۱۹۸۴ آغاز یک کارزار گسترده خشونت بود. از سال ۱۹۸۶ شروع شد و از آن به بعد به تدریج افزایش یافت. پ.ک.ک حملات خود را به جنوب شرق ترکیه افزایش داد و مقامات دولتی، نیروهای امنیتی، معلمان مدارس و اعضای خانواده نگهبانان روستا را هدف قرار داد.» پ.ک.ک عمداً به روستاهای دورافتاده ای که از دولت حمایت می کردند یا از دولت حمایت نمی کردند حمله کرد و به معنای واقعی کلمه آنها را با خاک یکسان کرد. پ ک ک

تا سال ۱۹۹۱ حملات پ.ک.ک محدود به منطقه جنوب شرقی ترکیه بود و از همان سال پ.ک.ک منطقه عملیاتی خود را افزایش داد و شهرهای بزرگ در مناطق غربی ترکیه را با بمباران هدف قرار داد.در آگوست ۱۹۹۱ نیروهای مسلح ترکیه اولین حمله برون مرزی را علیه پایگاه های پ.ک.ک در عراق انجام داد که این حملات تا سال ۱۹۹۹ به ۲۴ حمله می رسید. اولین سال های دهه ۱۹۹۰ شاهد یک کارزار نظامی موفق ضد تروریسم توسط دولت ترکیه بود.

در سال ۱۹۹۳، عبدالله اوجالان اولین آتش بس از آتش بس های به اصطلاح یکجانبه را اعلام کرد. این آتش بس به عنوان یک تاکتیک استراتژیک برای گمراه کردن افکار عمومی در مورد ماهیت تروریستی پ.ک.ک اتخاذ شد و هدف آن تحقق اهداف پ.ک.ک از طریق راه های قانونی بود که پ.ک.ک با عملیات تروریستی ادامه دار خود نتوانسته بود آن را محقق کند.

پ.ک.ک به عنوان گسترش اقدامات تروریستی خود در شهرهای بزرگ غرب ترکیه در سال ۱۹۹۱، بمباران شدیدی را آغاز کرد که مراکز گردشگری ترکیه را در سال ۱۹۹۴ هدف قرار داد. همچنین به عنوان بخشی از ایدئولوژی و استراتژی اعلام شده خود، پ.ک.ک. با حزب / جبهه آزادیبخش خلق انقلابی ( Devrimci Halk Kurtulus Partisi / Cephesi یا DHKP / C ) که یکی دیگر از گروههای تروریستی جناح چپ ستیزه جوی است که در ترکیه فعالیت می کند، اتحاد ایجاد کرد. با این حال، معلوم شد که این اتحاد کوتاه مدت و ضعیف است. در مارس ۱۹۹۸، DHKP/C اعلام کرد که اتحادش با PKK پایان یافته است.

در ماه مه ۱۹۹۵ , پ ک ک پنجمین کنفرانس خود را برگزار کرد . یکی از تصمیمات مهم حاصل از این نشست، تشدید فعالیت های انتحاری آن بود. در نتیجه پ.ک.ک به یکی از سازمان های تروریستی جهان تبدیل شد که به حملات انتحاری متوسل می شوند. پ.ک.ک بین ژوئن ۱۹۹۶ تا ژوئیه ۱۹۹۹ ۲۱ حمله انتحاری انجام داد که باعث تلفات نسبتاً ناچیز در مقایسه با سایر سازمان های تروریستی شد. .

با شروع در سال ۱۹۹۶، عملیات نظامی ترکیه به طور موثر با سازمان مقابله کرد و شبه نظامیان پ ک ک را به عمق کوه ها واداشت.

این فشار مداوم بر پ‌ک‌ک و همچنین افزایش نظامی ترکیه در مرز سوریه که خواستار تحویل عبدالله اوجالان بود، در نهایت سوریه را مجبور کرد که اوجالان را در اکتبر ۱۹۹۸ از دمشق بیرون کند. کنیا با گذرنامه یونانی قبرس در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹٫ پس از دستگیری، اوجالان به شبه نظامیان پ ک ک دستور داد تا ترکیه را ترک کنند و حملات مسلحانه آن را متوقف کنند تا مجازات خود را به حداقل برساند و با واکنش بیش از حد به دستگیری سازمان از خود تخریبی جلوگیری کند. .

بین سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۴ پ.ک.ک فقط در عملیات دفاعی شرکت داشت، با این حال حدود ۵۰۰۰ شبه نظامی فعال داشت. پ.ک.ک در طول این دوره زمانی عمدتاً به اقدامات نافرمانی مدنی متوسل شد، البته با موفقیت کمی. پ.ک.ک در سال ۲۰۰۲ به کنگره دمکراتیک و آزادی کردستان ( Kongra Azadi u Demokrasiya Kurdistan یا KADEK ) تغییر نام داد و در سال ۲۰۰۳ به کنگره خلق کردستان ( Kongre Gele Kurdistan KONGRA – gel ) در تلاش برای حذف یا حذف نام شد . از فهرست سازمان های تروریستی که توسط نهادهای بین المللی مختلف نگهداری می شود، با این حال، هم ایالات متحده و هم اتحادیه اروپا، PKK/KONGRA-gel را در فهرست سازمان های تروریستی خود در سال ۲۰۰۴ گنجانده اند.

یک ماه پس از نامگذاری پ.ک.ک به عنوان یک سازمان تروریستی، اوجالان دستور از سرگیری مبارزات مسلحانه خود را صادر کرد. ظهور گروه های کرد رقیب و جناح های درون پ.ک.ک نقش مهمی در این تصمیم ایفا کرد. سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ شاهد این بود تعدادی از رویارویی های داخلی، که در آن اعضای پ ک ک که از راه حل سیاسی مسالمت آمیز حمایت می کردند توسط رهبری تندرو پ ک ک ترور شدند.

ادامه دارد…