انجمن بی تاوان : پ.ک.ک از همان روزهای اولیه تاسیس خود در مناطق کردنشین ترکیه که با ایده سوسیالیسم دست به فعالیت زد و شعار اولیه آن برای کردها برابری بود اما تضاد در گفتمان و کردار پ.ک.ک هویدا شد. زیرا انچه را که بدنبال آن بود تغییر بنیادی و یا نوعی تقلید بود که الهام گرفته از سوسیالیسم شوروی سابق بود و بزرگترین اشتباه پ.ک.ک عدم شناخت و آنالیز رئالیته اجتماعی کردها بود و پ.ک.ک جامعه شوروی سابق را با جامعه کردها مقایسه می کرد،غافل از اینکه جامعه کردها وابستگی شدیدی به دین و تعصب نژادی عرف و گذشته داشت. زیرا تغییر جامعه آنچه را که پ.ک.ک می پنداشت کاری آسان نبود. زیرا تغییر جامعه و ذهنیت ها وابسته به زمان و نوع بافت جامعه بستگی دارد. در واقع برداشت پ.ک.ک از جامعه مانند یک متا بود و تحلیلی نادرست از جامعه کردی داشت. رفتارهای ناعادلانه پ.ک.ک سبب شد که نیمی از جامعه کردی در ترکیه به سیاست های پ.ک.ک واکنش نشان دهند و در حقیقت دو قطبی در مناطق کردنشین ترکیه شکل گرفت. عده ای از کردها در برابر پ.ک.ک مقاومت کردند و عده ای نیز که تسلیم شدند و آنهایی ک نیز تسلیم شدند که نفوذ دولت در مناطق آنها ضعیف بود و این قشر ضعیف که نتوانست مقاومت کند با یک معنا برای پ.ک.ک به منبع تغذیه تبدیل شدند و پ.ک.ک نیز با تکیه به این قشر و بخصوص در روستاها سبب شد که این قشر برای همیشه ضعیف تر بشود.
یکی از علت های ضعف پ.ک.ک در ترکیه عدم همراهی اکثریت کردها با پ.ک.ک است. زیرا در طول تاریخ ۵۰ساله پ.ک.ک و دولت ترکیه مردم به این قناعت رسیده اند که نباید طرف درگیر باشند؛ چرا که تجربه گذشته نشان داده که هر کردی که طرف دولت و یا پ.ک.ک باشد. متضرر خواهد شد و تخلیه بیش از ۴۰۰۰ روستا و کشته شدن بیش از ۸۵۰۰۰ نفر اثبات کننده است که کردها نمی خواهند طرف باشند.
سیاست پرگماتیک و تکروی پ.ک.ک در مناطق کردنشین ترکیه سبب شده که کردها از پ ک ک دوری کنند و گرنه بنا به آمارهای غیر رسمی ادعا براین است که در ان مناطق بیش از ۲۰ میلیون کرد وجود دارد و حال اینکه یک چهارم کردها با پ ک ک همراه هستند و مابقی بی طرف و یا طرف دیگر احزاب هستند. سیاست مبتنی بر خشونت پ.ک.ک آرامش و امنیت را از کردها گرفته است و کردها نیز به وضع فعلی معترض هستند اما صدای آنها به جایی نمی رسد.
