انجمن بی تاوان: گروهک تروریستی پ.ک.ک از همان ابتدا در قبال کُردها رفتاری خشن و افراطی را در پیش گرفت. در ۲۴ و ۲۵ نوامبر سال ۱۹۸۹ اعضای مسلح گروه تروریستی پ. ک.ک ۲۶ غیر نظامی کُرد را در منطقه ی حکاری به قتل رساندند که در بین آنها ۶ زن و ۱۳ کودک نیز وجود داشتند.

در ۶ فوریه ۱۹۹۰ اعضای مسلح پ. ک.ک با برنامه ی قبلی کدخدای کُرد سابق یک روستا را همراه با زن و فرزندانش در منطقه سلوپی در ماردین به قتل رساندند. در میانه مارس همان سال پ. ک.ک یک کارمند کُرد اداره جنگلداری ترکیه در منطقه ی آلازیغ را ربودند و سپس به قتل رساندند.

پ. ک.ک همچنین در قبال آندسته از کردهای ترکیه که تحت نام پاسداران یا نگهبانان روستا با دولت ترکیه همکاری می کردند، رفتار خشونت آمیزی داشت. در یک برخورد بسیار وحشتناک در ۱۰ ژوئن ۱۹۹۰ نیروهای پ. ک.ک به شیوه ای برنامه ریزی شده ۲۶ روستایی را به قتل رساندند و سپس خانه های ۴ نگهبان روستا را در حالیکه نگهبانان و خانواده هایشان را ناچار کرده بودند در داخل خانه ها بمانند، آتش زدند.

بیشترین قربانیان گروهک ترویستی پژاک نیز از شهروندان غیرنظامی کرد تشکیل می‌شود. فرقه پژاک ، از ۲۰۰۳ تاکنون نه تنها برای کرد و کردستان، مفید و مثمر ثمر نبوده است بلکه برعکس ، کاملا کردستیز و عامل تخریب زیستن و حیات آرام و آزاد در کردستان بوده است . برخلاف ادعاهای توهم آلود و احساسی ، وقتی اسم پژاک مطرح می شود کلمات و عبارات ” ترور، بمب، اعدام، چپاول، انفجار و…” در ذهن تداعی می شود. تحت عنوان جعلی “حرکت آزادیخواهی کرد”، حیات و زیستن را در کردستان نشانه رفته است. خلاصه هرجا سخن از ترور و کشتار است، نام پژاک می درخشد”، هرجا سخن از اغتشاش و آشوب و ترور باشد حتما پای این فرقه درمیان است. هر قتلی که پژاک انجام می‌دهد، یک جنایت است. در تاریخ بشریت هم این نوع اقدامات جنایت بوده‌اند. قتل انسان‌ها به دلایل سیاسی، ایدئولوژیک یا به خاطر داشتن دیدگاهی متفاوت جنایتی بزرگ است.