انجمن بی تاوان : در درون پ.ک.ک، زنان کرد بیشترین آسیب را دیده اند، سازمان آنها را تحت عنوان مقاومت و فریب کردستان سازماندهی می کند و سپس از آنها به عنوان ابزاری استفاده می کند که سیاست اصلی گروهک است.
نوال دختری از ترکیه است، مثل هزاران دختر دیگر، به عشق کردستان به پ.ک.ک می پیوندد، اما روز اول وقتی حقیقت این گروه را می داند،گروهی که در برابر آن مقاومت می کند، شوک بزرگی به او وارد می شود.
در قسمت چهارم، نوال در مورد وقایع جنگ ۲۱ روزه ای که پ.ک.ک در دهه ۹۰ به حزب دمکرات کردستان متحمل کرد و اینکه چگونه پ.ک.ک می خواست در دولت تازه تاسیس شمال عراق قرار بگیرد صحبت می کند. در این قسمت نوال درباره اولین کنفرانس زنان و چگونگی سرزنش اوجالان از برگزاری کنفرانس امتناع کرد.
اوجالان: اولین کنفرانس زنان در خدمت دشمن بود
پ.ک.ک کارهای بد زیادی با زنان کرد و زنان را آبروریزی کرد.
نوال می گوید: در آغاز سال ۱۹۹۳ کنفرانس زنان برای اولین بار در تاریخ پ.ک.ک برگزار شد، اما بعداً کنفرانس و همه کارها و فعالیت های زنان در اردوگاه زله توسط اوجالان رد شد و اوجالان گفت که همه اینها کار در خدمت دشمن و علیه پ.ک.ک بود».
وی همچنین با بیان اینکه این کنفرانس برای زنان اتفاق خوبی بود، اما رد شد، گفت: متأسفانه پ.ک.ک به خوبی به مسئله زنان رسیدگی نکرد، برعکس، پ.ک.ک کارهای بد زیادی در حق زنان کرد و جایگاه زنان را بی آبرو ساخت.
نوال اظهار داشت که تنها یک نفر در این کنفرانس شرکت کرد و آن هم عثمان اوجالان بود.
نوال گفت: دو سال بعد، پس از پایان اردوگاه زله و پایان پنجمین کنگره پ.ک.ک، می خواستیم کنگره زنان را برگزار کنیم، زیرا همه زنان پ.ک.ک منتظر بودند و به کنگره زنان امیدوار بودند. ۸ مارس ۱۹۹۵ بود که اولین کنگره خود را شروع کردیم و مصطفی کاراسو به عنوان نماینده پ.ک.ک شرکت کرد و انتظار می رفت این کنگره محل امید باشد اما اینطور نشد و خیلی چیزها بود که بحث نشد و بدون نتیجه و متأسفانه تمام شد.»
