رسانه‌های وابسته به گروه خشونت‌طلب پژاک با تأخیر تأمل‌برانگیزی نسبت به اطلاع‌رسانی محدود درباره موج تغییرات در این گروه خبرپراکنی کردند و در خصوص عدم‌حضور برخی از افراد شاخص این گروه در مراسم یادشده نیز هیچ توضیحی ندادند.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از دیده بان، طبق اعلام منابع خبری کردی، گروه تجزیه طلب پژاک (شاخه ضد ایرانی حزب کارگران کردستان موسوم به پ.ک.ک) در روزهای گذشته و در مناطق کوهستانی شمال عراق طی مراسمی که در اختفا و به دور از رسانه های ارتباط جمعی برگزار گردید، افراد جدیدی را به جای رحمان حاجی احمدی و رناس سرکردگان این گروه تروریستی منصوب کردند. این انتصاب در حالی انجام گرفت که شنیده ها حاکی از آن است که رحمان حاجی احمدی در این مراسم حضور نیافته و بدین گونه نارضایتی خود را از این تصمیم گروه یادشده اعلام داشته است .بنا بر اعلام رسانه های کردی و بر اساس تصمیمات اتخاذ شده در این کنگره عبدالرحمان حاجی احمدی پس از ۱۲ سال ریاست بر گروه پژاک از این سمت برکنار شده و دو نفر به نام های معینی و وژین به عنوان روئسای جدید این گروه معرفی شدند.

رسانه های وابسته به گروه خشونت طلب پژاک با تاخیر تامل برانگیزی نسبت به اطلاع رسانی محدود درباره موج تغییرات در این گروه خبرپراکنی کردند و در خصوص عدم حضور برخی از افراد شاخص این گروه در مراسم یاد شده نیز هیچ توضیحی ندادند .

در پی رسانه ای شدن این موضوع اخبار و نشانه هایی از بروز اختلاف و تنش شدید در نشست اخیر پژاک و درگیری های لفظی سران گروه آشکار گردید. در این جلسه برخی از اعضاء نسبت به تغییرات جدید استقبال کرده و برخی دیگر آن را تحت تاثیر سیاست های ابلاغی از سوی جمیل بائیک از سران پ.ک.ک علیه عبدالرحمان حاجی احمدی دانسته اند.

یافته های خبری حاکی از آن است که این تغییرات دامنه گسترده تری نیز داشته است ولیکن هنوز آنها اطلاع رسانی نشده و عمده ترین دلیل آن هم نگرانی پژاک از انتشار این اختلافات در بین اعضای گروه است . جالب توجه اینکه در این مراسم بر اساس اخبار و اطلاعات اعلام شده از سوی این گروه فقط تعداد محدودی از کادرهای اصلی گروهک حضور داشته اند و تا شعاع چند کیلومتری هیچ یک از اعضاء رده های پائین تر اجازه تردد به محدوده مراسم را نداشته اند . نکته جالب تر اینکه بسیاری از اعضای شرکت کننده در مراسم مذکور تا دقایق اولیه آغاز این جلسه هیچ اطلاعی از دستور کار مراسم نداشته اند و بسیاری از آنها با اطلاع از موج تغییرات دچار شوک و حیرت شده اند.

فضای پلیسی حاکم بر مناسبات این گروه تجزیه طلب که تحت تاثیر آموزه های استالینیستی و ساختار فرقه ای حاکم بر آن است به میزان قابل توجهی تمام شئون این تشکیلات تروریستی را در بر گرفته است. و محدودیت های اعمال شده در حوزه رسانه ها ، کنترل های فردی بر روی اعضاء ، سیستم بسته و پلیسی ، ممنوعیت هایی نظیر امکان ازدواج ، ارتباط با خانواده و نظایر آن موجب گردیده که فارغ از عدم امکان مشارکت همه اعضاء در مناسبات درون گروهی و به تعبیری رعایت شکلی و ظاهری شعارهای دمکراتیک از سوی سران این گروه، حتی اکنون که تقریبا همه رسانه ها و به دنبال آن مخاطبان آنها از تحولات داخلی این گروه اطلاع پیدا کرده اند، ولیکن هنوز برخی تیم ها و افراد حاضر در مقرات این گروه تروریستی که در غارها و مخفیگاه های کوهستانی بسر می برند از این تغییرات بی اطلاع هستند چه برسد به آن که خود نیز در این فرآیند تغییر و تحولات ایفای نقش کرده باشند.

برای بررسی روند اختلافات درون گروهی پژاک که اکنون برون داد آن با تغییر سرکردگان آن آشکار شده است باید کمی به عقب برگردیم . در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ ریزان از سران وقت پژاک با برگزاری یک جلسه غیر منتظره و محدود به رسانه های وابسته به پ ک ک و پژاک در کوهستان قندیل در شمال عراق اعلام موجودیت گروهی تحت عنوان کودار را خبری کرد و به نوعی تلاش کرد تا ابتکار عمل را از پژاک و به تعبیر درست تر از سرکرده آن حاجی احمدی که دیگر رغبتی به حضور در کوهستانهای قندیل نشان نمی داد و بیشتر تمایل داشت با کنترل از راه دور و از اروپا اقدامات تروریستی این گروه تجزیه طلب را دنبال نماید، گرفت و این اقدام که با حمایت و هدایت پ ک ک انجام می پذیرفت به مذاق حاجی احمدی سرکرده پژاک خوش نیامد. تأسیس کودار نقطه ی شروع عمیق شدن تنش و اختلاف در بین کادرهای پژاک بود. صرف نظر از اینکه جایگاه پژاک در کودار با ابهامات زیادی روبرو بود، عبدالرحمان حاجی احمدی تأسیس کودار را تصمیمی خودسرانه و یکجانبه از سوی مسئولان ارشد پ.ک.ک (جمیل بائیک و مرادکارایلان) می دانست و با آن موافق نبود.

دامنه اختلافات تا بدانجا پیش رفت که در کنگره قبلی پژاک، که آن نیز به سبک مراسم چند روز پیش برگزار شده بود، مسئولان ارشد پ.ک.ک با اعمال نفوذ بر کادرهای پژاک و با هدف تضعیف و به حاشیه راندن عبدالرحمان حاجی احمدی ساختار حاکم در گروه پژاک را از ریاست تک نفره به ریاست مشترک (یک زن و یک مرد) تغییر دادند و اکنون پس از گذشت دوسال حاجی احمدی بطور کامل از ریاست مشترک گروه نیز کنار گذاشته شد.

برخی از افراد مطلع در منطقه اقلیم کردستان عراق که به اخبار و اطلاعاتی از حواشی جلسه یاد شده دست پیدا کرده اند با اشاره به شفاف نبودن سیستم انتخاب سرکردگان در گروه و انتقاد از شکل و محتوای آن، با توجه به اینکه گروه پژاک نیز با گذشت ۸ روز از برگزاری کنگره هیچگونه اطلاعاتی درباره تعداد افراد شرکت کننده، نام و تعداد آنها ، نحوه برگزاری این جلسه ارائه نکرده است، این تغییرات جدید در گروه را حاوی سئوالات و ابهامات بسیاری عنوان داشته اند. بویژه آنکه برخی از منابع از مخالفت شدید ریزان با تغییرات جدید در پژاک خبر داده و اعلام کرده اند ریزان جاوید معتقد است افراد جدید که مسئولیت هایی به آنها واگذار شده، انسان هایی عملگرا نیستند. منابع خبری همچنین گزارش کرده اند که دامنه تغییرات گسترده تر از آن چیزی است که رسانه های گروه عنوان می کنند و لین تغییرات در کودار و سایر شاخه ها نیز انجام گرفته است ولیکن پژاک به دستور سران پ ک ک فعلا از اطلاع رسانی بیشتر منع شده اند.
یکی دیگر از محورهای اختلاف و تنش در کنگره اخیر گروه پژاک بالا رفتن تعداد تلفات این گروه در درگیری با نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوده است که کشته شدن ۱۲ نفر از اعضای مسلح این گروه در منطقه ثلاث بابا جانی در استان کرمانشاه آخرین نمونه آن بود. در این زمینه روایت های گوناگونی به بیرون درز کرده است. عبدالرحمان حاجی احمدی مسئولیت تسلیح و اعزام افراد به داخل مرز ایران و بالا رفتن تعداد کشته ها را متوجه سران عالیرتبه پ.ک.ک می داند . برخی دیگر از اعضای پژاک دور بودن حاجی احمدی از کوهستان قندیل و اقامت وی در آلمان را عامل این موضوع می دانند و معتقدند تصمیمات بدون اطلاع حاجی احمدی اتخاذ شده است.

مفهوم سازی، تغییر نام های مکرر و نماد گرایی ، ماحصل شکاف عمیق و دودستگی در گروه های شبه نظامی، مسلح و تجزیه طلب است، هر چند مشخص نیست دامنه این اختلافات منجر به انشعاب دیگری در پ.ک.ک و شاخه های اقماری آن خواهد شد یا نه؟ اما وقعیت آن است که اکثر سازمان ها و گروه هایی که مشی مسلحانه و خشن را در پیش گرفته اند در نهایت نتیجه ای عایدشان نشده است. بویژه آنکه در مناطق کردنشین ایران گروه های مسلح و تجزیه طلب سنتی همچون: کومله و دمکرات مشی مسلحانه را بسیار سنگین تر و وسیع تر از پژاک آزمایش کردند اما نتیجه ای نگرفتند و اکنون پس از انشعاب های مختلف به یک بن بست تاریخی رسیده اند و پس از سالها اردوگاه نشینی و مزدوری برای این قدرت یا آن قدرت منطقه ای و خارجی، نه را پیش دارند نه راه پس .