مقامات وزارت امور خارجه کشورمان به مسئولین عراقی و البته مقامات محلی اقلیم کردستان آن کشور هشدار دادند که مرز‌های آن‌ها محل حضور گروه‌های مسلح ناقض امنیت ملی ایران نباشد. اما هیچ گام مثبتی در این خصوص برداشته نشد و گویی اصلا هشدار‌های ایران را جدی نمی‌گیرند.
به گزارش انجمن بی تاوان، بار‌ها از طرق مختلف (کتبی، شفاهی، رسمی و غیر رسمی) مقامات وزارت امور خارجه کشورمان به مسئولین عراقی و البته مقامات محلی اقلیم کردستان آن کشور هشدار دادند که مرز‌های آن‌ها محل حضور گروه‌های مسلح ناقض امنیت ملی ایران نباشد.
بیش از دو دهه است که مرز‌های غربی کشور دستخوش ناآرامی‌هایی است که از جانب گروه‌های مسلح کُردی از جمله پ ک ک، پژاک، کومله، حزب دموکرات ایران و برخی دیگر ساطع می‌شود.
مردم مناطق هم مرز با خاک اقلیم کردستان عراق از حضور و فعالیت‌های ناامن کننده عناصر این گروه‌ها به ستوه آمده اند، آن‌ها همواره در معرض از دست دادن و ناپدید شدن فرزندانشان توسط نیرو‌های وابسته به آن گروه‌ها هستند.
به تعبیر دیگر، ایران از مسئولین عراقی و اقلیم کردستان آن کشور می‌خواهد که شرایط و اصول حُسن همجواری و همسایگی را رعایت کرده و اجازه ندهند که خاک آن‌ها مامن تروریست‌هایی گردد که با تضاد علنی در برابر نظام ایران مقابله می‌کنند.
اما زمانیکه ایران به این نتیجه می‌رسد که پس از دو دهه صبر راهبردی و مراعات و مماشات در قبال عراق و مقامات اقلیم کردستان آن کشور، هیچ گام مثبتی در این خصوص برداشته نمی‌شود و گویی اصلا هشدار‌های ایران را جدی نمی‌گیرند! بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد عمل کرده و از منافع و امنیت ملی خود مسقیما دفاع می‌کند.
همچنین، بار‌ها ایران نسبت به همکاری‌های گسترده و نزدیک میان سرویس امنیتی رژیم صهیونیستی با مسئولین اقلیم کردستان عراق هشدار‌هایی را به آن‌ها داده، اما همانطور که گفته شد، گویی که گوش شنوایی در اربیل برای صحبت‌های تهران وجود ندارد.
در همین ارتباط «سعید خطیب زاده» سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در نشست خبری اخیر خود با خبرنگاران بار دیگر نسبت به این موضوع واکنش نشان داد و گفت: «عملیات اخیر در اربیل عراق (حمله موشکی سپاه به مقر موساد در اربیل) علیه عناصر یک رژیم یاغی، جراحی کوچکی بود که به‌طور دقیق به هدف اصابت کرد.»
این انتظار از مسئولین بغداد می‌رود که اجازه ندهند از خاک آن‌ها تهدیدی متوجه ایران به عنوان همسابه و دوست دوران سختی‌های آن‌ها شود، اجازه ندهند برخی بازیگران خارجی و عناصر معلوم الحال داخلی روابط ریشه دار و عمیق میان دو ملت و دولت ایران و عراق را خدشه دار کرده و موجبات نوع دیگری از رفتار با عراق از سوی ایران گردند.
به هرحال آنچه مشخص است آنکه امروز عراق در شرایط نامساعدی قرار دارد و هنوز دولت جدید در آن کشور تشکیل نشده است و البته انبوهی از مشکلات متعدد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و معیشتی نیز آن‌ها را فرا گرفته است.
بنابراین، بهتر آن است که مسئولین دولت مرکزی بغداد بجای برخی اظهارنظرات علیه ایران و احیانا تهدید لفظی همسایه خود! نسبت به رفع مشکلات داخلی اقدام کرده و البته نسبت به تجاوزات نظامی مکرر ترکیه به شمال عراق واکنش نشان دهند و از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی خود به نحو احسن دفاع کنند.
