تاریخ خاورمیانه سرشار است از خیانت هایی که قالب نقش مزدوری توسط گروه های سیاسی و شبه نظامی صورت گرفته و این روند در تمام دنیا و در واقع در نقاطی که منافع راهبردی قدرتهای بزرگ مجتمع شده باشد مورد توجه آنها می باشد.

اما حضور مستمر پ.ک.ک و شاخه های اقماری آن در غارها و مناطق صعب العبور کوهستانی و نگهداری افرادی که اگر فرصت پیدا کنند از کمین آنها فرار میکنند تا به زندگی عادی برگردند موجب شده تا پ.ک.ک برای تامین هزینه های خود فکر راهکارهایی باشد که درآمد و سود حاصله از آن بسیار قابل توجه می باشد.

البته پ.ک.ک و شاخه هایش راه کارهایی را نیز بصورت دائمی برای تامین هزینه های خود در دستور کار دارند که از آن جمله میتوان به اخاذی از روستائیان و دامداران مرزنشین و همچنین کولبران یا همان افرادی که اقدام به واردات کالاهای مختلف از مرزهای غیر رسمی می نمایند، اشاره کرد. این افراد جزء محروم ترین مردم کرد زبان هستند که ظلم فاحشی که از سوی پ.ک.ک بر آنها وارد می شود قابل تامل است.

چندی پیش یکی از افرادی که از پژاک شاخه ایرانی پ.ک.ک جدا شده و یا به تعبیر صحیح تر فرار کرده بود در مصاحبه ای تلویزیونی این چنین اعلام می داشت که آنها زمانی که در پژاک حضور داشتند به روستاهای مرزی مراجعه می کرده و از خانه های روستائیان به زور مواد غذایی و پول می گرفتند. وی در همین مصاحبه که از شبکه استانی کردستان پخش گردد این گونه نقل می کرد که به یکی از خانه های همان روستائیان مرزنشین مراجعه کرده و سر تیم آنها که از قضا یک کرد اهل ترکیه بوده به پدر خانواده می گوید که چند فرزند دارد و او جواب می دهد ۳ فرزند، سرتیم پژاک به او می گوید یکی از پسران تو باید با ما بیاید و و وقتی با اعتراض پدر خانواده مواجه می شود که آنها کودکانی هستند که هنوز به سن قانونی نرسیده اند، سرتیم پژاک به وی می گوید یکی از آنها باید فدای کردستان شود.

این رفتارها که همواره از سوی پ.ک.ک و پژاک و در تاریکی شب و در مناطق مرزی صورت می گیرد دیگر کفاف هزینه های نزاع خونینی که پ.ک.ک در نقاط مختلف راه انداخته است را نمی دهد به همین خاطر پ.ک.ک با عزم جدی روبه تجارتی پر سود آورده که بتواند هزینه های این نزاع فرسایشی را تامین کند.