متاسفانه درست زمانی که از بین کردها افرادی پیدا می‌شوند به پ.ک.ک اعتراض می‌کنند، این گروه منتقدان را حذف کرده و خسارت بزرگی به کردها وارد می‌کند.
همزمان با سالروز قتل سکینه جانسز و دو فعال دیگر کرد در پاریس، بار دیگر این سوال در میان پژوهشگران و محققان مطرح شده است که آیا اختلافات درونی در پ.ک.ک عامل قتل این سه نفر بود یا سکینه جانسیز، فیدان دوغان و لیلا شایملز، قربانی گروهی پنهان در دولت ترکیه شدند؟ با توجه به سوابق قبلی پ.ک.ک در حذف فیزیکی مخالفان و رویکرد دیکتاتورمابانه اوجالان رهبر این گروه، اسناد منتشرشده در مورد انتقادات جانسز از اوجالان و زمان وقوع قتل، کارشناسان در مورد نقش پ.ک.ک در این قتل، گمانه‌زنی کردند. برای بررسی بیشتر این موضوع مصاحبه‌ای با محمد دلژارو سیاستمدار کرد سوری انجام شده است.
نهم ژانویه سالگرد قتل سکینه جانسز بود. پ.ک.ک و رسانه‌های وابسته به ان اعتقاد دارند که دولت ترکیه در این قتل نقش دارد. اما بسیاری از کارشناسان و همینطور اسناد، نقش پ.ک.ک و اختلافات درونی را در این قتل برجسته کرده‌اند. دلیل این فرضیه نیز، انتقادات جانسز از اوجالان است. با توجه به عدم تحمل انتقاد در پ.ک.ک و حذف مخالفان اوجالان مانند محمد سنر (نامزد جانسز)، ارزیابی شما از این دیدگاه چیست؟
در واقع تردیدهای زیادی در مورد قتل سکینه جانسز و دو دوستش وجود داشت. در پایان نیز مشخص شد فردی که آنها را به قتل رساند از اعضای پ.ک.ک بود، چون جانسیز و دو نفر دیگر در ساختمان را به صورت رسمی برای وی باز کرده بودند. شما هم اشاره کردید اختلافات داخلی پ.ک.ک سبب شده تا قتل‌های داخلی صورت بگیرد. قبلا سمیر، محمد شنر و بسیاری دیگر را به قتل رساندند. متاسفانه درست زمانی که از بین کردها افرادی پیدا می شوند تا صدای اعتراضشان علیه پ.ک.ک بلند می‌شود، آنها را از بین می‌برند و این خسارت بزرگی به کردها است. این به پ.ک.ک زیان نمی‌رساند. بایستی تحقیقی کامل صورت بگیرد تا معلوم شود کدام افراد پ.ک.ک در پشت این قتل قرار دارند.
آمریکا اعلام کرده که قصد دارد نیروهای خود را از سوریه خارج کند. از سوی دیگر پ.ک.ک نیز چند هزار جوان کرد را به خاطر منافع آمریکا در سوریه، وادار به جنگ کرد و در نهایت باعث کشته شدن یا مجروحیت آنها شد. بسیاری اعتقاد دارند این امر، یک استفاده ابزاری از کردها است. اکنون که تهدید ترکیه جریان دارد، پ.ک.ک باز هم به احزاب کردی اجازه فعالیت نمی‌دهد. دلیل این رفتار پ.ک.ک چیست؟
وقتی ترامپ اعلام کرد قصد دارد نیروهای خود را از سوریه به ویژه از مناطق کردنشین خارج کند، از نظر ما مساله عجیبی نبود. چون تاریخ نشان می‌دهد آمریکا همیشه کردها را قربانی منافع خود کرده است. حتی اگر امروز نیروهایش را خارج نکند بالاخره دیر یا زود این کار را خواهد کرد. هماهنگی پ.ی.د. با آمریکا در مورد مبارزه با داعش بود نه برای منافع کردها. اگر تصور کنیم قرار است آمریکا برای کردها گامی بردارد این خیالی خام است. کردها باید به جای آمریکا با دولت‌های متبوع خود اعتمادسازی کنند. مسئله کرکوک، عفرین، قرارداد الجزیره در سال ۱۹۷۵ میلادی و موارد دیگر نشان می‌دهد آمریکا قابل اعتماد نیست. کردها لازم است متحد شوند و نسبت به تکرار این مسائل هوشیار باشند. به نظر من آمدن پیشمرگه روژ به کردستان سوریه و قرار گرفتن همه آنها زیر یک فرماندهی نظامی مشترک می تواند علیه تهدید ترکیه مفید باشد اما هر دو طرف نیز جدی نبودند و این را اجرا نکردند. هم انجمن میهنی و هم اداره خودگردان مقصرند و همدیگر را تحمل نمی‌کنند.
حالا که اداره خودگردان مدعی حاکمیت است باید تحمل داشته باشد و کاری کند مردم به آنها اعتماد کنند و تکثر دیدگاهها را بپذیرد. باید ضمن تحمل مخالفان، به دموکراسی اعتقاد داشته باشد و راه را برای اپوزیسیون مثبت باز کند تا در سطح بین‌المللی مشروعیت یابند. باید کاری کند تا دنیا فکر نکند کردها ضد دموکراسی هستند اما هر دو طرف با تاکید بر «خودخواهی»، خود را محور می‌دانند.
این امر نیز در سطح بین‌المللی زیان زیادی به کردها زده است. باید اشتباهات خود را جبران کنند. لازم است همه احزاب کرد متحد شوند و برنامه‌ای مشترک داشته باشند تا بتوانند هیئتی مشترک تشکیل دهند. حال که نمی‌توانیم همدیگر را نابود کنیم، پس بهتر است بر اشتراکات خود تاکید کنیم. بایستی اختلافات را کنار بگذاریم در این صورت می توانیم متحد شویم. هیچ امیدی وجود ندارد با خودمحوری بتوان مسئله کرد را حل کرد. اکنون که اداره خودگردان می‌داند به تنهایی نمی‌تواند نماینده مسئله کرد باشد باید دست از این روش بردارد. ما به عنوان حزب یکیتی دموکرات کرد سوریه از اداره خودگردان می‌خواهیم دست از خودمحوری بردارد، در غیر این صورت کردها هیزم آتش خشونت کنونی خواهند شد.
پ.ک.ک در تاریخ خود اثبات کرده که دغدغه مسئله کرد را ندارد. ریشه این امر نیز به افکار اوجالان برمی‌گردد که همه چیز را در شخص خود می‌بینید و بسیاری اعتقاد دارند وی شدیدا دیکتاتور است و پ ک ک نیز عملا ثابت کرده فقط به دیکتاتوری اعتقاد دارد. کارشناسان بر این باورند که پ.ک.ک برنامه کردی ندارد لذا نباید انتظار داشت به دنبال اتحاد باشد. ارزیابی شما از این چیست؟
نکته جالب برای هر سیاستمدار کرد این است که پ.ک.ک می‌گوید ضد تشکیل دولت کردی است چون دولت-ملت عامل همه این مشکلات است. هر ملتی حق و حقوق خود را دارد و ما کردها باید برای رسیدن به دموکراسی تلاش کنیم اما نباید خود را فدای دیگران بکنیم. باید برای دیدگاه‌های مخالف احترام قائل شویم و دیگران را تحمل کنیم و کاری کنیم مشروعیت ما از صندوق رای مردم باشد. این چیزی است که در پ.ک.ک دیده نمی‌شود. متاسفانه در برنامه پ.ک.ک چیزی به نام مسئله کرد وجود ندارد. حال که جوانان کرد به کشتن داده می‌شوند باید برای کردها نیز سودی داشته باشد. پ.ک.ک از یک فلسفه بسیار قدیمی و عقب مانده به نام «فلسفه امت دموکراتیک اوجالان» پیروی می‌کند و مدعی برادری ملت هاست. هیچ کس ضد ملت‌ها نیست؛ اما در عمل غیر از خود کسی را تحمل نمی‌کند. ما دشمن ترک و فارس و عرب نیستیم و فقط خواهان حقوق مشروع خود و زندگی مسالمت آمیز با هم هستیم.
