خارج از محدوده احتمال نیست که پ ک ک بتواند سرانجام اربیل را تصرف کند.

به گزارش انجمن بی تاوان، دولت عراق در بغداد و دولت محلی اقلیم کردستان در اربیل توافقنامه امنیتی مشترکی را در ۹ اکتبر ۲۰۲۰ امضا کردند ، “برای بازگرداندن ثبات و عادی سازی وضعیت در سنجار” ، منطقه کوهستانی مورد مناقشه در شمال غربی عراق که اکثریت جمعیت آن اقلیت ایزدی عراق است.

پ ک ک بیش از چهل سال پیش در برابر دو قطبی شدن سیاسی و قومی ترکیه و جنگ سرد ظهور کرد. در سال ۲۰۰۷ ، علیزا مارکوس ، خبرنگار خارجی سابق ، آنچه را که تاریخچه این گروه و رهبر زندانی آن ، عبدالله اوجالان باقی مانده است ، نوشت. کافی است بگویم ، ترکیه پ ک ک را یک گروه تروریستی می داند. در سال ۱۹۹۷ ، در پس زمینه تلاش های ایالات متحده برای حمایت از فروش سلاح به ترکیه ، دولت کلینتون PKK را به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی معرفی کرد.

اما نه معامله عراق بر سر سنجار و نه تلاش های وزارت خارجه آمریکا برای مشروعیت بخشیدن به پ ک ک به یک دلیل ساده جواب نمی دهد: مجازات پ ک ک مشروعیتی را برای رقبای خود ایجاد نمی کند. سنجار را در نظر بگیرید: پ ک ک در منطقه ریشه دوانید زیرا اکثر ایزدی ها معتقد بودند که حزب دموکراتیک کردستان مسعود بارزانی به یزدی های این منطقه به داعش خیانت کرده است.

موضوع فقط سنجار نیست. اربیل ممکن است پایتخت کردستان عراق ، محل کنسولگری آمریکا و شهری تحت سلطه خانواده بارزانی باشد ، اما نمای ثبات به طور فزاینده ای متزلزل است. مردم محلی – حتی اعضای اصلی حزب دموکرات کردستان عراق – به طور فزاینده ای به مسرور بارزانی نخست وزیر به دلیل بی کفایتی ، سرکوب و فساد او نفرین می کنند. تنش بین مسرور و پسر عمویش نچیروان بارزانی ، رئیس جمهور منطقه ، اکنون آشکار شده است. در روزهای اخیر ، شهرت خانواده حاکم هنگامی که «رباز» ، که رسانه های کرد او را یک بازنشسته سرویس اطلاعاتی توصیف می کنند ، روی آنتن رفت و درباره جنایات و رفتارهای مختلفی که سرویس اطلاعات مخفی کرده بود ، از جمله اتهامات تجاوز به نیهاد بارزانی ، برادر مسعود ، رهبر حزب و عموی مسرور.

در واقع ، کردهای محلی به طور فزاینده ای به قانون گریزی خانواده بارزانی همانند عراقی ها که زمانی صدام حسین و پسرانش عدی و قصی انجام می دادند ، نگاه می کنند. ممکن است سرکنسول آمریکا در محوطه خود بنشیند و هر از چند گاهی در دفاتر آنها از مقامات کرد دیدن کند ، اما واقعیت این است که حزب دموکرات کردستان عراق حتی در سنگرهای سنتی خود مشروعیت خود را از دست می دهد. از آنجا که اکثر سوءاستفاده ها و فسادها مبتنی بر خانواده است در واقع ، در حالی که حزب دموکرات کردستان همچنان از مشروعیت مردمی جلوگیری می کند. در صورت عدم وجود هرگونه احزاب مخالف دیگر که تحت یک پویایی خانوادگی قرار نگیرند ، فراتر از محدوده احتمال نیست که پ ک ک بتواند سرانجام اربیل را تصرف کند.

همین پویایی در شمال شرقی سوریه در حال بازی است. وزارت خارجه آمریکا سالهاست در تلاش است تا نمایندگان حزب دموکرات کردستان عراق را به هزینه احزابی که از طریق فلسفه از پ ک ک تکامل یافته اند ، تبلیغ کند ، اما به یک دلیل ساده به طور مداوم شکست خورده است: فساد از هر حزبی که تحت سلطه یک خانواده واحد است مشروعیت نمی گیرد.